بهراحتي
ميتوان احساس تعصب و علاقه او را به تکتک بازيکنان تيم ملي فوتبال، از
نگاه پدرانهاش خواند. احساسي که حاصل 15 سال همراهي با اعضاي تيم ملي در
ديدارهاي رسمي و ميادين بينالمللي است. به گزارش ورزش سه و به نقل از
ايانا ، غمانگيزترين خاطرهاي که از اين سالها به ياد دارد، ديدن اشک
ناکامي شاگردان برانکو در جام جهاني آلمان (سال 2006) است. در شرايط
رقابتهاي ورزشي، تمام اعضاء تيم -اعم از بازيکنان، کادر فني و تدارکات-
چشم به ساق بازيکناني دوختهاند که استقامت آنها در روز مسابقه، منوط به
تلاش و همکاري همه اعضاء و از آن جمله پزشک و آشپز اعزامي تيم نيز هست.
ابوالفضل جمشيدي، آشپز تيم ملي فوتبال که البته در ساير عرصههاي
بينالمللي مثل ديدارهاي اخير استقلال با بوريرام تايلند و افسي سئول کره
جنوبي همراه آبيپوشان بود، در گفتگويي صميمانه با نگارنده در مورد نوع
کارش و نحوه پختن غذا براي مليپوشان سخن گفت: بر اساس يک روال منظم و
حسابشده، ابتدا ميز غذا براي بازيکنان چيده ميشود و پس از اينکه آنها
غذايشان را ميل کردند، کادر فني و تدارکات وارد غذاخوري ميشوند. البته -
به گفته جمشيدي - در اين زمينه، دستورالعملهاي حسابشدهاي با مشاوره پزشک
تيم ابلاغ شده است که آشپز تيم هم ميکوشد آن را موبهمو اجرا کند. آشپز
با سابقه تيم ملي که در بازيهاي رسمي، بدون هيچ دستياري براي حدود 50 نفر
از دستاندرکاران تيم ملي، آشپزي ميکند - و البته اين موضوع را مايه
مباهات ميداند- درباره دستوراالعمل هاي غذايي بازيکنان در روزهاي مسابقه
برايمان حرف ميزند و ميگويد: در حين مسابقات نکات متعدد و مهمي بايد
رعايت شود. بهطور نمونه، در روز بازي از هيچ ادويهاي -حتي به ميزان اندک-
در غذاي مليپوشان استفاده نميکنيم تا مبادا فشار خون آنها در جريان
مسابقه دچار نوسان شود. همچنين اين رژيم در مورد روغن غذا نيز رعايت
ميشود، تا آنجا که در غذاي مليپوشان از روغن نيز خيلي کم -که آن هم روغن
زيتون است- استفاده ميشود. کمااينکه به گفته جمشيدي، مليپوشان در روز
بازي، از خوردن هرگونه خورش نيز منع هستند و آشپز تيم ملي، در کنار انواع
کباب، بايد براي آنها اسپاگتي و پوره سيبزميني طبخ کند. او دليل اين رژيم
غذايي را برخورداري اين دو خوراک از نشاسته فراوان ميداند چرا که اين
غذاها کمکحال دوندگاني است که حداکثر فشار را در جريان مسابقه به زانوهاي
خود وارد ميسازند.
جمشيدي، از رفتار و قدرداني تکتک بازيکنان تيم
ملي نسبت به دستپختش خوشحال است و در پاسخ به پرسش ما که آيا بچههاي تيم
ملي او را دوست دارند، اظهار ميکند: "اينکه بچههاي تيم ملي من را دوست
دارند يا نه بايد خودشان پاسخ دهند؛ اما من برخورد دوستانه و محترمانه آنها
را مبنا قرار ميدهم و با اين حساب فکر ميکند که آنها نيز مرا دوست
دارند، تا آنجا که چندي پيش، در جريان يک اردوي خارجي، فقط به خاطر خواست
آنها (در دوره سرمربيگري همين آقاي کارلوس کيروش) من را از تهران به
اردويي در اندونزي فرا خواندند تا غذاي باب طبع آنها را پخت کنم. اردويي که
مسئولان قصد داشتند در آن به غذاي ميزبان اعتماد کنند و به همين دليل
ابتدا من نرفتم، اما وقتي مليپوشان نتوانستند غذاي آنها را بخورند، من به
آنجا رفتم و با همکاري سفير ايران در اندونزي، به فوريت تمام مواد اوليه
مورد نياز تهيه و غذا مطابق با ذائقه ايراني طبخ شد."
اين آشپز 75
ساله و کارکشته تيم ملي -بهرغم توصيه پزشک براي پرهيز از شرايط پراسترس
آشپزي در تيم ملي- ميگويد: "افتخار همراهي مليپوشاني که من در روابط خود
با آنان به هماهنگي و صميميت خوبي رسيدهام، باعث ميشود تا هر مشکلي را
ناديده بگيرم و تنها نگذاشتن بروبچههاي باغيرت تيم ملي، تجزء اولويتهاي
مهم دوران کاري من باشد."
او اميدوار است سرنوشت بهگونهاي با او
سازگار باشد که بتواند بازيکنان تيم ملي را در ميدان بزرگ و مهم جام جهاني
2014 برزيل نيز همراهي کند و اگر بنا بر ترک شرايط پراسترس آشپزي در تيم
ملي باشد، با خاطرهاي از تيم ملي کشورش خداحافظي کند. جمشيدي يکي از
استرسهاي اين مسئوليت را، محافظت دقيق از غذاي مليپوشان براي پيشگيري از
هرگونه اخلال برخي هواداران رقبا، عنوان ميکند و ميگويد: قبل از آغاز
برنامه غذاخوري، نمونهاي از تمام خوراکيها (به اندازه يک فنجان) را از
روي ميز برداشته و به مدت 24 ساعت در يخچال هتل نگهداري ميکند تا در صورت
بروز مسموميت، امکان بررسي و کشف غذاي مسموم در آزمايشگاه وجود داشته باشد.
وي
در مورد تقاضاهاي خارج از برنامه برخي مليپوشان از روي علاقه بخواهند تا
دور از چشم بقيه برايشان تهديگ بگذارم، اما چون خودشان هم مصلحت ورزشي
برنامه را ميدانند، با شوخي و بگوبخند، دستشان از تهديگ خالي ميماند!