همراه بردن ده‌ها خبرنگار همراه هیئت ایرانی مذاکره کننده و در عین حال به «کلی محرمانه» اعلام کردن مذاکرات ژنو و عدم انتشار کمترین اطلاعات درباره جزئیات مذاکره به این سؤال در میان ناظران دامن زده که اگر آن هزینه هنگفت درست بوده، چرا مذاکرات محرمانه اعلام شده و اگر محرمانه بودن مذاکرات اقدام سنجیده‌ای بوده پس چرا این همه خبرنگار در کنار هزینه هنگفت بیت‌المال سرکار رفته‌اند.
به گزارش 598، بنابر برخی گزارش‌ها 50 نفر و بنابر برخی گزارش‌های دیگر 34
نفر همراه هیئت مذاکره کننده به ژنو برده شده‌اند که البته اغلب آنها
وابسته به طیف نشریات زنجیره‌ای اصلاح‌طلب بوده‌اند.
سایت بولتن نیوز در این زمینه نوشت خوب است وزارت خارجه توضیح دهد که همراه کردن 34 خبرنگار دارای کدام توجیه کارشناسانه و معقول و منطقی بوده است؟ کدام کشور ثروتمند دنیا برای یک مذاکره دو روزه این تعداد خبرنگار را با خرج دولت با خود همراه می‌کند؟ مسلماً این مذاکرات همچنان و شاید تا مدت‌ها و حتی سالها ادامه پیدا کند کما اینکه تاکنون هم چندین سال از قدمت این مذاکرات گذشته است، آیا برای هر نوبت این لشکرکشی رسانه‌ای می‌تواند توجیه مطبوعاتی و حتی اقتصادی داشته باشد؟ با شرایط وخیم اقتصادی کنونی چگونه می‌شود این حاتم بخشی را توجیه کرد؟ جالب اینکه این دوره از مذاکرات محرمانه بوده و تمام خبرنگاران اعزامی بجز مخابره محدود چند حاشیه غیرمهم مثل ویلچرنشینی آقای ظریف اصلاً چیزی برای مخابره نداشته و هنگام بازگشت هم حتی اگر به نکته‌ای از درون مذاکرات پی برده باشند حق انتشار آن را نداشته و ندارند!
بولتن نیوز همچنین به نوشته صفحه فیس‌بوک یک روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب فراری به نام امید معماریان اشاره می‌کند که ضمن آن معماریان مدعی شده پیشنهاد همراه بردن این خبرنگاران به ژنو را در سفر نیویورک به دکتر ظریف داده و «آقای ظریف با یکی از همکارانشان همان جا مطرح کردند و بعد از چند دقیقه‌ای صحبت قول دادند از این بعد در سفرهای خارجی که خبرنگاران رسمی هیأت را همراهی می‌کنند دو خبرنگار از روزنامه‌های مستقل همراه خود آورد. از ایشان اجازه گرفتم که این خبر را به اطلاع خبرنگاران ایرانی برسانم. این موضوع را با یکی دیگر از اعضای بلند پایه هیأت ایرانی هم مطرح کردم و ایشان هم گفتند در این زمینه طرحی را با روزنامه‌نگاران داخلی پیگیری خواهند کرد که خبرنگاران نشریات مستقل (مثل شرق و اعتماد و بهار و مجلاتی مانند آسمان و مهرنامه و تجارت فردا و همچنین نشریات دست راستی...) بتوانند در سفرهای رسمی همراه هیأت باشند.»
سایت بولتن نیوز در این زمینه نوشت خوب است وزارت خارجه توضیح دهد که همراه کردن 34 خبرنگار دارای کدام توجیه کارشناسانه و معقول و منطقی بوده است؟ کدام کشور ثروتمند دنیا برای یک مذاکره دو روزه این تعداد خبرنگار را با خرج دولت با خود همراه می‌کند؟ مسلماً این مذاکرات همچنان و شاید تا مدت‌ها و حتی سالها ادامه پیدا کند کما اینکه تاکنون هم چندین سال از قدمت این مذاکرات گذشته است، آیا برای هر نوبت این لشکرکشی رسانه‌ای می‌تواند توجیه مطبوعاتی و حتی اقتصادی داشته باشد؟ با شرایط وخیم اقتصادی کنونی چگونه می‌شود این حاتم بخشی را توجیه کرد؟ جالب اینکه این دوره از مذاکرات محرمانه بوده و تمام خبرنگاران اعزامی بجز مخابره محدود چند حاشیه غیرمهم مثل ویلچرنشینی آقای ظریف اصلاً چیزی برای مخابره نداشته و هنگام بازگشت هم حتی اگر به نکته‌ای از درون مذاکرات پی برده باشند حق انتشار آن را نداشته و ندارند!
بولتن نیوز همچنین به نوشته صفحه فیس‌بوک یک روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب فراری به نام امید معماریان اشاره می‌کند که ضمن آن معماریان مدعی شده پیشنهاد همراه بردن این خبرنگاران به ژنو را در سفر نیویورک به دکتر ظریف داده و «آقای ظریف با یکی از همکارانشان همان جا مطرح کردند و بعد از چند دقیقه‌ای صحبت قول دادند از این بعد در سفرهای خارجی که خبرنگاران رسمی هیأت را همراهی می‌کنند دو خبرنگار از روزنامه‌های مستقل همراه خود آورد. از ایشان اجازه گرفتم که این خبر را به اطلاع خبرنگاران ایرانی برسانم. این موضوع را با یکی دیگر از اعضای بلند پایه هیأت ایرانی هم مطرح کردم و ایشان هم گفتند در این زمینه طرحی را با روزنامه‌نگاران داخلی پیگیری خواهند کرد که خبرنگاران نشریات مستقل (مثل شرق و اعتماد و بهار و مجلاتی مانند آسمان و مهرنامه و تجارت فردا و همچنین نشریات دست راستی...) بتوانند در سفرهای رسمی همراه هیأت باشند.»
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
