عکس‌هایی که هیتلر درخواست کرده بود، نابود شوند

جام کشکول:

هیتلر بی‌شک یک سخنران ماهر بود، او توانست در یک دوره گذار در تاریخ آلمان، با القای حس میهن‌پرستی و ایجاد امید در دل میلیون‌ها آلمانی آنها را متقاعد کند و با نیات خود هماهنگ کند.

کمتر پیش آمده است که ما سخنرانی‌های هیتلر را با زیرنویس یا دوبله انگلیسی ببینیم، اما چیزی که در اجرای این سخنرانی‌ها جالب است، مهارت و نوع زبان بدن، اشارات و میمیک‌های صورت هیتلر است، این نوع سخنرانی گرچه در دوران جنگ جهانی دوم توسط متفقین در کاریکاتورها و فیلم‌های کمدی به سخره گرفته می‌شد، اما در مقام عمل بسیار موفق بودند.

هیتلر یک خطیب ماهر مادرزاد نبود و گفته می‌شود که با تمرین و ممارست و آموزش، رفته‌رفته شیوه سخنرانی را آموزش دیده بود.

در سال ۱۹۲۵، یک عکاس به نام هاینریش هافمن، از جریان تمرین یکی از سخنرانی‌های او عکس‌هایی تهیه کرده بود، در این تمرین هیتلر در ضمن گوشی دادن به صدای سخنرانی ضبط‌شده خود زبان بدن را تمرین می‌کرد.

هیتلر بعد از دیدن عکس‌ها خواستار نابودی نگاتیوهای عکس شد، اشاره نشده است که چرا هیتلر نمی‌خواست عامه مردم این عکس‌ها را ببینند، اما می‌شود دلایلش را حدس زد:

- اینکه شخصی مثل هم نیاز به تمرین برای سخنرانی دارد.

- بعضی عکس‌ها که در آن هیتلر خطاب به فضای خالی، ابراز احساسات می‌کند، مضحک به نظر می‌رسند.

- اینکه ممکن بود، مردم حس کنند احساسات او در حین سخنرانی‌ها زنده و خودجوش نیستند و برای ابراز آنها تمرین‌هایی انجام شده بود.

هاینریش هافمن به توصیه هیتلر عمل نکرد و در سال ۱۹۵۵، عکس‌ها را در کتابی با عنوان «هیتلر دوستم بود» منتشر کرد.

هافمن بعد از پایان جنگ جهانی دوم، دستگیر شده بود و عکس‌هایشدر آرشیوهای عکس محتلف، پراکنده شده بود.