پشت پرده هنجارشکنی‌های اخیر

جهان نیوز- "‫ آب بازی مختلط" در پارک آب و آتش تهران که با پوشش زننده و حتی کشف حجاب و رفتارهای غیرشرعی عده‌ای از دختران و پسران همراه بود، ابتدا خانواده های حاضر در این پارک و ناظران را حسابی عصبانی کرد و ساعاتی بعد تیتر بسیاری از رسانه های داخلی و اپوزیسیون شد. 

قرار این برنامه در شبکه های اجتماعی اینترنت و سایت های اپوزیسیون گذاشته شده بود و به نظر می آمد که بسیاری از حاضران هم دوستان اینترنتی هستند. 

تاثیر نامطلوب رفتارهای شرعی و کشف حجاب در آن روز، اعتراض بسیاری از مردم را در آورد و مسئولان امنیت تهران را به دادن هشدار درباره چنین هنجارشکنی‌هایی واداشت.

سایت های اپوزیسیون و عناصر خارج نشین که این برنامه را از ابتدا تبلیغ کرده بودند، پس از اعتراض مردمی و هشدار پلیس درباره این هنجارشکنی، عنوان کردند که آب بازی مختلط در واقع نوعی ابراز مخالفت با قوانین نظام و ارزش های اسلامی آن است. 

سایت های اجتماعی اپوزیسیون حتی اقدام به تشکیل یک کمپین برای ادامه این هنجارشکنی هایی کرده‌ و آن را تلاش برای آزادی نامیده‌اند.

این برنامه مختلط در ادامه در پارک حضرت مریم مقدس تهران و یکی از پارکهای بندرعباس هم برگزار شد تا پرده دیگری از رفتارهای غیر شرعی آن هم در ماه مبارک رمضان به اجرا در آید. 

اما محور تبلیغات رسانه های اپوزیسیون برای برگزاری چنین هنجارشکنی‌هایی بر روی "مختلط بودن آن و روابط آزاد دختر و پسر" استوار بوده است؛ موضوعی که بار دیگر "نقش محرک‌های جنسی در تهییج برخی از جوانان" برای انجام اقدامات غیرقانونی و خلاف شرع را در اذهان عمومی زنده کرد. 

این واقعیت پیش از این درباره بدنه جریان فتنه مطرح شده بود. به عنوان نمونه جهانگیر شیرازی، یکی از فعالان ضد انقلاب، جریان سبز را مدیون همجنس‌گرایان و منحرفان جنسی دانسته و نقش این گروه را در آشوب‌های خیابانی علیه نظام را غیرقابل انکار توصیف کرده بود. 

شیرازی در یادداشتی که سایت ضد انقلاب اخبار روز آن را منتشر کرد، نوشت: پیوستن نیروهای خواهان تمایلات گسترده جنسی که مترصد فرصتی برای بروز نارضایتی و خشم خود بر علیه حکومت بودند به جنبش سبز، امری کاملآ طبیعی بود. 

اعتراف به نقش محرک‌های جنسی در تهییج برخی از جوانان برای دست زدن به اقدامات خلاف قانون و شرع پیش از آن نیز برخی از جامعه‌شناسان استفاده از این محرک‌ها را توسط سران برنامه‌ریز ضدانقلاب بررسی و تحلیل کرده بودند. 

به عنوان نمونه، دکتر ابراهیم فیاض، جامعه شناس، از فتنه ۸۸ با عنوان "جنگ نرم جنسی" یاد کرده و گفته بود: در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری دهم، برخی نامزد‌های "معارض"به دنبال "خودنمایی جنسی" رفته بودند. 

به اعتقاد او "در تظاهرات مخالفان نظام، زنانی «به شدت اروتیک» حضور داشتند که منظور نهایی آنها آزادی روابط جنسی بود." 

محمد شعبانی یک مقام دانشگاه امام حسین هم سال ۸۹ تاکید کرده بود «زنان بدحجاب» در جریان حوادث سال گذشته هفته‌ای سه هزار دلار برای بی‌حجابی پول می‌گرفتند. 

شاید بر همین مبناست که عده ای از ناظران سیاسی معتقدند بسیاری از اقدامات غیرشرعی و هنجارشکنی ها کاملا برنامه ریزی شده و با هدف سست کردن ارزش‌ها و باورهای دینی مردم و از بین بردن قبح اموری چون بدحجابی و رابطه گناه آلود دختر و پسر است.

این موضوع از آنجا به واقعیت نزدیک است که یکی از خواسته های اصلی جریان آشوب هم برچیدن پوشش و عادی سازی روابط خارج از چارچوب دختر و پسر بود. 

ورود مسئولان تامین امنیت تهران و تاکید نمایندگان مجلس در جلوگیری از هنجار شکنی‌ها به بهانه آب بازی و ... هم در راستای همین واقعیت صورت گرفته است. 

البته برخی رسانه های ظاهربین داخلی به بهانه های سیاسی چنین رویدادهای خلاف شرع و عرفی را "شادی" و "نشاط" تعبیر کرده و تاکنون حاضر به اصلاح تحلیل ساده خود از این موضوع نشده اند.

با این حال، به نظر می رسد که نیروی انتظامی به عنوان حافظ امنیت اخلاقی جامعه باید نسبت به ادامه چنین هنجارشکنی هایی حساس و هشیار باشد و جدیت بیشتری در اجرای قانون مهم "عفاف و حجاب" به خرج دهد.