به گزارش نیمروز، در هفته گذشته برخی از زندانیان فعال در فتنه 88 به
خانههای خود رفتند که این خروج از زندان از سوی برخی از رسانهها «آزادی»
این افراد تلقی شد. این رسانهها در این زمینه مدعی شدند «محسن امینزاده،
فیضالله عربسرخی، مهسا امرآبادی، المیرا واضحان، ژیلا مکوندی، میرطاهر
موسوی، کفایت ملکمحمدی، محبوبه کرمی، صغرا غلامنژاد، میترا رحمتی و مریم
جلیلی از زندان آزاد شدهاند.»وزیر اطلاعات نیز به طور تلویحی خبر آزادی
برخی دیگر از مجرمان امنیتی در روزهای آینده را رسانهای کرد.هر چند که این
خبرها با استقبال گسترده از سوی رسانههای متعدد اصلاحطلب و حتی ضدانقلاب
مواجه شد و از سوی دیگر چهرههای متعددی از محمدرضا عارف تا سیدمحمد خاتمی
به دیدار این مجرمین امنیتی رفتند تا در کنار آنها عکس یادگاری بگیرند اما
توجه به یک نکته ضروری است.
نیمروز مینویسد: این روزها افرادی که
در بیانیهسازیها و رسانههای خود جوانان را به آشوب دعوت کردهاند،
ژستهای عکس مادر و فرزندی و عکسهای پدرانه خود را با مقدار قابل توجهی
احساسات راهی رسانهها میکنند و خبر آزادی مادر و پدرهای دربند را
میدهند. برخی از رسانههای این جریان به نحوی روی این مساله تاکید دارند
که گویی این افراد به خاطر مادر بودن خود محکوم شدهاند و گویا فراموش
کردهاند که در مرحله اول این افراد یک مجرم هستند. مجرمینی که به واسطه
قلم و اظهاراتشان مادران و فرزندان بسیاری در آتش خودخواهی و ادعاهای دروغ
فتنهگران سوختند. فتنهگران به خانه برگشتند؛ اما روزی خواهد رسید که شهید
غلام حسین کبیری نیز به خانه برگردد؟ خانواده رجبپور هم میتوانند بازگشت
مادر و دخترشان را به خانه جشن بگیرند؟