ارتباط رشوه خواری با آیت الله‌های نوظهور

آیت الله جوادی آملی در اینباره گفته است: «آن كه صاحب جواهر می گوید این است كه آیا القاب و اجلال و تكریمی كه قبلا برای شخصی نمی كردند اكنون به خاطر جایگاهش می كنند، مانند این كه قبلا می گفتند حجت الاسلام است اكنون كه با او كار دارند می گویند حجت الاسلام و المسلمین یا به او آیت الله می گویند آیا این رشوه است یا نه؟»
وی ادامه داده است: «صاحب جواهر فتوا می دهد احترام و تجلیل كردن های بی خود حساب و كتاب دارد اگر كسی كه بیخودی با او احترام می كنند با بی اعتنایی او را رد كرد مرتشی (رشوه خوار) نیست اما اگر خوشش آمد او كه این لقب را واجد نیست بار او كرده اند و بپذیرد مرتشی شده است.»
هرچند در کلام آیت الله جوادی آملی، از تطبیق مستقیم این مسئله بر افراد خودداری شده است و ما هم قصد نداریم مصادیق زیر را به کلام ایشان متصل کنیم اما مرور القاب برخی شخصیت های فعلی، تطبیق آن ها را با منظور آیت الله جوادی آملی آشکار می سازد. به عنوان نمونه، علی محمد دستغیب، خواهر زاده شهید محراب آیت الله سید عبدالحسین دستغیب است. مناصب او پس از انقلاب اسلامی، به اطرافیان وی میدان عمل وسیعی داد. زمانی كه وی در دادگاه انقلاب بود، اطرافیان زد و خوردهای شتابزده وسیعی را به نام برخورد با ضد انقلاب و خوانین منطقه در پیش گرفتند و به تسویه حساب های شخصی و تصاحب املاك و اموال مردم پرداختند. تندروی آنها، شكوائیه هايی را در پی داشت و موجبات نگرانی شهید دستغیب را فراهم آورد.  
سید علی محمد دستغیب در سال 1360 قاضی دادگاه انقلاب بود که گروهی از عناصر چپ دور او نفوذ کرده بودند و کارهای خلافی از جمله گرفتن زمین های مردم را انجام می دادند که باعث ناراحتی و نگرانی شهید دستغیب شد و ایشان چند بار به سید علی محمد دستغیب تذکر دادند ولی او قبول نمی کرد و به راه خودش ادامه می داد.
آن شهید، با تداوم رفتار ظالمانه اطرافیان علی محمد دستغیب، طی نامه ای خطاب به آیت الله مشکینی - مسئول وقت گزینش و اعزام قضات -  خواستار برکناری وی از دادگاه انقلاب شد. سید علی محمد دستغیب وقتی از این واقعه اطلاع پیدا کرد زود استعفا داد و به مکه رفت.
چندیست سران ضد انقلاب، به واسطه مخالفت های وی با نظام و رهبری، او را «آیت الله» خطاب می کنند.
در ادامه روند اعطای القاب، چندی پیش هم اسدالله بیات زنجانی، اعلام مرجعيت نمود و همزمان رسانه هاي ضد انقلاب، لقب «آيت الله» را به او و تعدادی دیگر از افراد مسئله دار نظیر «محمد موسوي خوئيني ها»، «محمد موسوي بجنوري»، «حسين موسوي تبريزي»، «محمد تقي خلجي»، «فاضل ميبدي»، «مصطفي محقق داماد» و «محسن كديور شيرازي» و... اعطا كردند.  
 
یقینا جریان مذکور که با وجود عدم صلاحیت علمی، بدون هیچ واهمه ای از این لفظ استفاده می کند جزو مصادیق صحبت های آیت الله جوادی آملی بوده و حکم رشوه خواری درباره آن ها صادق است.