ناگفته‌های صدام درباره مرد بودن ایرانی‌ها

دولت پادشاهی کویت از همان ابتدای تشکیل به علت وابستگی به استکبار جهانی همواره پول نفت خود را در اختیار استعمارگران قرار می داد و آنان نیز از این منبع اقتصادی جهان اسلام علیه خود مسلمین استفاده کرده اند.

در سیزدهم مهرماه سال 1357 هنگامی که رژیم بعثی عراق، حضرت امام خمینی (ره) را از این کشور اخراج کرد، دولت کویت به علت ترس از رژیم شاه و نگرانی از اقدامات احتمالی رژیم بعثی عراق از پذیرش حضرت امام خمینی (ره) امتناع ورزید.

انقلاب اسلامی که در ایران به پیروزی رسید، کویت نیز همانند دیگر کشورهای عربی مرتجع خاور میانه از ترس گسترش موج اسلام خواهی نسبت به انقلاب اسلامی مواضع تندی را اتخاذ نمود.

با آغاز جنگ تحمیلی رژیم متجاوز صدام علیه جمهوری اسلامی ایران، سیل کمک های مالی و نظامی کویت به سمت عراق ارسال شد. این کشور از همان آغاز جنگ تحمیلی، حمایت سیاسی خود از رژیم بعثی عراق را اعلام کرد.

شرح اقدامات سیاسی، اقتصادی و نظامی دولت کویت در حمایت همه جانبه از رژیم صدام در هشت سال نبرد خونین دنیا با ملت مظلوم ولی در عین حال سلحشور ایران خود محتاج نگارش کتاب هاست؛ ما در این مجال تنها به شرح مختصر بخشی از این حمایت های کویت در جنگ تحمیلی از رژیم بعثی صدام خواهیم پرداخت.

الف- حمایت های نظامی:

از همان روزهای نخستین تجاوز صدام به حریم جمهوری اسلامی ایران، سیل کمک های نظامی کویت به عراق ارسال شد. خودروهای تانک بر با آرم ارتش کویت از جاده های مرزی این کشور به سوی نقاط مرزی مشترک با این کشور در رفت و آمد بودند و بخشی از امکانات زرهی رژیم بعثی عراق را تأمین می کردند.

بنادر کویت نیز با افزایش حجم فعالیت خود اقلام جنگی که به مقصد عراق حمل می شد تخلیه و به این کشور ارسال می کردند. در مرداد ماه 1360 نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در حین بازرسی یک کشتی تجاری دانمارکی به محموله ای جنگی که از کویت به مقصد عراق در حرکت بود برخورد نمودند که ناچار به توقیف آن کشتی و کالاهای سفارشی رژیم حاکم بر بغداد شدند.

حمل و نقل کالای نظامی از کویت به مقصد عراق بارها و بارها تکرار شد و طی چندین مرحله بازرسی کشتیهای خارجی که از کویت حرکت می کردند این کالاها توسط نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران کشف و ضبط می شد. در کل منطقه خاورمیانه تنها سه کشور ایران، عمان و کویت، تانک چیفتن در سازمان رزم زرهیشان وجود داشت. این نوع تانک ساخت انگلستان بود.

در سال 1979 کویت 160 دستگاه تانک چیفتن را سفارش داد که با آغاز تجاوز رژیم بعثی صدام به میهمان به مرزهای جنوبی عراق ارسال شد. رژیم کویت از ترس تعرض عراق به این کشور و اشغال اراضی خود به دست رژیم بعثی صدام و هم از ترس گسترش مفاهیم انقلاب در کویت، برای کنترل عراق و ممانعت از صدور انقلاب، اقدام به جمع آوری اطلاعات نظامی در منطقه ی خلیج فارس تا دهانه فاو به نفع رژیم عراق می نمود.

عده ای از جاسوسان دستگیر شده در سال های دفاع مقدس ضمن اعلام هویت کویتی خویش، به مأموریت خود در آبهای مرزی اشاره و نسبت به جمع آوری اطلاعات نظامی برای رژیم صدام اعتراف نمودند.

ب- کمک های اقتصادی:

رژیم کویت بارها و بارها کمک های بلاعوض خود را در سال های جنگ تحمیلی صرف خرید تجهیزات نظامی برای عراق و یا تأمین اعتبار مایحتاج تدارکاتی و لجستیکی ارتش بعث نموده بود. کمک های رژیم کویت به صدامیان به قدری آشکار بود که پس از پایان درگیری میان عراق و ایران، کارشناسان اقتصادی و نظامی دنیا هزینه حضور و شراکت کویت در جنگ با جمهوری اسلامی ایران را چیزی معادل سی میلیارد دلار برآورد کرده اند.

ج- کمک های سیاسی:

مدتی پس از آغاز جنگ تحمیلی کویت پیشنهاد کرد شورایی مرکب از عربستان سعودی و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس تشکیل شود. این شورا عملاً در اکثر جهت گیری های خود رژیم متجاوز صدام را مورد حمایت جدی قرار می داد و بیانیه های تندی را علیه کشورمان صادر می کرد.

هر کشوری باید در روابط خارجی خود منافع بلند مدت ملتش را در نظر بگیرد ولی اقدام کویت در حمایت همه جانبه از رژیم صدام عین بی تدبیری بود؛ زیرا کسی که خوی درندگی و تجاوز کارانه دارد، طبیعی است تا تمام اطرافیانش را نبلعد دست بردار نیست.

هزینه کردن مبلغی معادل 30 میلیارد دلار در حمایت از رژیم بعثی و سفاک صدام برای کویت حاصلی جز اشغال کشورشان به دست نیروهای ارتش بعث عراق نداشت. این کشور حتی با داشتن تجهیزات فراوان نظامی نتوانست سرزمین خویش را از تعرض صدام در امان نگاه دارد و به ناچار با استمداد از ابرقدرتها رژیم بعثی صدام را وادار به خروج از کشورش نمود.

به هر روی صدام حسین، سرانجام در دوم آگوست سال 1990 مزد سال ها خدمت ویژه کویت به ارتش عراق را با حمله و اشغال خاک کویت پرداخت. وی در سخنرانی خود درباره علت اشغال کویت آن کشور را استان نوزدهم عراق نامید.

حکام وابسته کویت حتی برای لحظه ای در مقابل تجاوز صدام ایستادگی نکردند. امیر کویت با همان لباس خانگیش از ترس، سوار هواپیمای اختصاصی خود شد و به آمریکا گریخت.

این در حالی بود که ملت سلحشور ایران از خرد و کلان تا فرماندهان و مسئولین سیاسی، همگی در مقاومت علیه استکبار جهانی در جبهه های نبرد حق علیه باطل حضوری چشمگیر داشتند. وقتی کویت اشغال شد، صدام با همان لباس عربی تابستانی خویش مقابل دوربین ها ظاهر شد و به سؤالات خبرنگاران پاسخ داد.

یکی از خبرنگاران جرأت کرد و از وی دلیل پوشیدن لباس شخصی در این جنگ و تفاوت پوشیدن لباس نظامی در مقابل ایران را از وی پرسید.

صدام در جواب گفته بود ایرانی ها مرد بودند و من در مقابل چنین دشمن قدرتمندی باید لباس نظامی می پوشیدم.