پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
افکار نیوز - بیداری اسلامی یکی از ثروتمندترین دولت های حاشیه خلیج فارس را مضطرب ساخته است.
چهار ماه پیش چند تن از افراد صاحب نام امارات متحده عربی نامه سرگشاده ای به حاکم این کشور، شیخ خلیفه بن زیاد آل نحیان نوشتند. آنها در این نامه به صورت خیلی محترمانه خواهان حرکت حکومت به سمت سیستمی کاملا دموکراتیک شده بودند. احتمالا پیشنهاد آنها تبدیل مجلس ملی فدراسیون به مجلسی واقعی است که توسط رای مردم انتخاب می شود.
پس از آن خیلی زود خبرهای خوشی به گوش رسید، مقامات دولتی اعلام کردند افزایشی ۱۰ برابری در میزان افرادی که حق رای دارند اعمال خواهند کرد یعنی از ۷۰۰۰ به ۸۰۰۰۰ نفر افزایش می یابد. در ۲۷ ژوئن خبر خوش دیگری منتشر شد. وزیر مسئول امور حقوقی اعلام کرد تا سال ۲۰۱۹ همه شهروندان امارات حق رای خواهند داشت.
آیا این تصمیمات پاسخ مسالمت آمیزی به این تقاضای محترمانه بود؟ نه کاملا. هیچ نشانه ای حاکی از عزم دولت برای تغییر حکم بچه گانه مجلس ملی فدراسیون برای "مباحثه" قانون گذاری به چیزی شبیه به تصویب حقیقی قوانین مشاهده نشد. چند تن از ۱۳۳ نفری که طومار را نوشته بودند تهدید به مرگ شده اند. ۵ نفر از آنها شامل وبلاگ نویس های معروف و یک استاد سرشناس اقتصاد از زمان دستگیریشان در اوایل آوریل هنوز در زندان به سر می برند.
این افراد با اتهام تهدید علیه امنیت ملی و توهین به حاکم امارات ممکن است به ۵ سال حبس محکوم شوند. عده ای از طرفدارن دولت به هنگام دادگاه مقدماتی این افراد تجمع کرده و با ادعایی واهی این افراد را عامل ایران می خواندند که بیشتر بازتابی از اظهارنظرهای سلطنت طلبان در روزنامه های داخلی امارات بود.
امارات متحده عربی طبق بسیاری از استانداردها کشوری منتفع و مرفه به شمار می آید. شهروندان این کشور که کمتر از یک پنجم جمعیت ۸.۲ میلیونی آن را تشکیل میدهند جزو نازپرورده ترین مردم جهان به شمار می آیند. به مدد درآمدهای باد آورده نفتی، این عده معدود خدمات رفاهی گسترده ای را از گهواره تا گور ! دریافت می کنند و شگفت آور نیست که چرا بسیاری از آنها درخواست حقوق مدنی و آزادی بیان را گستاخی می دانند.
اما در این میان اعتراضات و اختلافات رو به افزایش بوده و بسیاری دچار آشفتگی شده اند. به طور مثال، انجمن معلمین و انجمن وکلا که دو تا از قدیمی ترین موسسات اجتماعی-مدنی می باشند در ۶ آوریل طی بیانیه مشترکی خواستار دموکراسی و آزادی بیان بیشتر شدند. ظرف یک ماه دولت هیات مدیره انتخابی هر دو سازمان را منحل و نمایندگان مورد نظر خود را منصوب نمود.
در ماه ژوئن مرکز تحقیقات خلیج فارس (سازمانی پژوهشی خصوصی با بیش از یک دهه فعالیت در دبی ) اعلام کرد مجبور است دفاتر خود را به دلیل عدم تمدید مجوزش توسط دولت ببندد. موسسه تحقیقاتی دیگری نیز از افزایش بازرسی ها و دخالت دولت به ویژه در فعالیتهای مربوط به اصلاحات سیاسی گلایه دارد.
اخیرا نیویورک تایمز طی گزارشی از تلاش شیخ محمد بن زیاد ، ولیعهد ابوظبی و برادر حاکم آنجا برای ایجاد گردان ضربت از نیروهای خارجی خبر داد که باعث نگرانی هر چه بیشتر اصلاح طلبان شده است. گزارش ها حاکی است ۸۰۰ نیروی زبده در حال فراگیری روش های مبارزه با تظاهراتها و شورش های خیابانی هستند.
عوامل درونی و خارجی متعددی باعث آشفته شدن مقامات اماراتی شده است. بارزترین عامل ترس از سرایت بیداری اسلامی منطقه است همانطور که کشورهای همسایه امارات مانند عربستان سعودی و عمان را متاثر ساخته است. حاکمان امارات از ایران نیز واهمه دارند. به عقیده آنها ایران نیروی قدرتمند شیعی در منطقه است که نفوذ زیادی در حاشیه خلیج فارس دارد و نمونه اش به ادعای آنها حرکت انقلابی شیعیان در بحرین می باشد. امارات حدود ۵۰۰ پلیس برای کمک به خاندان حکومتی سنی بحرین اعزام نموده است.
اما تغییرات داخلی کمتر آشکار است. امارات متحده عربی در سال ۱۹۷۱ به صورت فدراسیونی تشکیل شد و تحت فرمان هفت خاندان قدرتمند اداره می شود. ابوظبی، بزرگترین و به واسطه وجود چاههای نفت ثروتمندترین امارت به حساب می آید، پایتخت این کشور انتخاب شده است و امیر آن به عنوان رییس دولت امارات منصوب شده است. با این وجود تا همین اواخر توان اقتصادی و رشد جمعیتی ویژه دبی که منابع نفتی کمی در اختیار دارد میل به متعادل ساختن این نفوذ داشته است. موفقیت دبی همچنین مدلی نوین از اقتصاد آزاد و جامعه ای باز را به نمایش گذاشت.
با بحران اقتصادی دو سال پیش ،حاکم دبی، خاندان مکتوم ،مجبور به درخواست کمک از خاندان نسبتا محافظه کار آل نحیان ابوظبی شد که با افزایش شدید قیمت جهانی نفت ثروت زیادی عایدشان شده بود. در این میان بسیاری از داخل و خارج،اقتصاد باز و بی حد و حصر دبی به ویژه هجوم کارگران خارجی به آنجا را باعث به خطر افتادن امنیت امارات متحده قلمداد کردند البته آنها آزادی سیاسی و عقاید را نیز عنوان می نمودند. البته واضح است محدود نمودن این آزادی ها در دراز مدت تهدیدات جدی تری را متوجه امارات متحده خواهد ساخت.
چهار ماه پیش چند تن از افراد صاحب نام امارات متحده عربی نامه سرگشاده ای به حاکم این کشور، شیخ خلیفه بن زیاد آل نحیان نوشتند. آنها در این نامه به صورت خیلی محترمانه خواهان حرکت حکومت به سمت سیستمی کاملا دموکراتیک شده بودند. احتمالا پیشنهاد آنها تبدیل مجلس ملی فدراسیون به مجلسی واقعی است که توسط رای مردم انتخاب می شود.
پس از آن خیلی زود خبرهای خوشی به گوش رسید، مقامات دولتی اعلام کردند افزایشی ۱۰ برابری در میزان افرادی که حق رای دارند اعمال خواهند کرد یعنی از ۷۰۰۰ به ۸۰۰۰۰ نفر افزایش می یابد. در ۲۷ ژوئن خبر خوش دیگری منتشر شد. وزیر مسئول امور حقوقی اعلام کرد تا سال ۲۰۱۹ همه شهروندان امارات حق رای خواهند داشت.
آیا این تصمیمات پاسخ مسالمت آمیزی به این تقاضای محترمانه بود؟ نه کاملا. هیچ نشانه ای حاکی از عزم دولت برای تغییر حکم بچه گانه مجلس ملی فدراسیون برای "مباحثه" قانون گذاری به چیزی شبیه به تصویب حقیقی قوانین مشاهده نشد. چند تن از ۱۳۳ نفری که طومار را نوشته بودند تهدید به مرگ شده اند. ۵ نفر از آنها شامل وبلاگ نویس های معروف و یک استاد سرشناس اقتصاد از زمان دستگیریشان در اوایل آوریل هنوز در زندان به سر می برند.
این افراد با اتهام تهدید علیه امنیت ملی و توهین به حاکم امارات ممکن است به ۵ سال حبس محکوم شوند. عده ای از طرفدارن دولت به هنگام دادگاه مقدماتی این افراد تجمع کرده و با ادعایی واهی این افراد را عامل ایران می خواندند که بیشتر بازتابی از اظهارنظرهای سلطنت طلبان در روزنامه های داخلی امارات بود.
امارات متحده عربی طبق بسیاری از استانداردها کشوری منتفع و مرفه به شمار می آید. شهروندان این کشور که کمتر از یک پنجم جمعیت ۸.۲ میلیونی آن را تشکیل میدهند جزو نازپرورده ترین مردم جهان به شمار می آیند. به مدد درآمدهای باد آورده نفتی، این عده معدود خدمات رفاهی گسترده ای را از گهواره تا گور ! دریافت می کنند و شگفت آور نیست که چرا بسیاری از آنها درخواست حقوق مدنی و آزادی بیان را گستاخی می دانند.
اما در این میان اعتراضات و اختلافات رو به افزایش بوده و بسیاری دچار آشفتگی شده اند. به طور مثال، انجمن معلمین و انجمن وکلا که دو تا از قدیمی ترین موسسات اجتماعی-مدنی می باشند در ۶ آوریل طی بیانیه مشترکی خواستار دموکراسی و آزادی بیان بیشتر شدند. ظرف یک ماه دولت هیات مدیره انتخابی هر دو سازمان را منحل و نمایندگان مورد نظر خود را منصوب نمود.
در ماه ژوئن مرکز تحقیقات خلیج فارس (سازمانی پژوهشی خصوصی با بیش از یک دهه فعالیت در دبی ) اعلام کرد مجبور است دفاتر خود را به دلیل عدم تمدید مجوزش توسط دولت ببندد. موسسه تحقیقاتی دیگری نیز از افزایش بازرسی ها و دخالت دولت به ویژه در فعالیتهای مربوط به اصلاحات سیاسی گلایه دارد.
اخیرا نیویورک تایمز طی گزارشی از تلاش شیخ محمد بن زیاد ، ولیعهد ابوظبی و برادر حاکم آنجا برای ایجاد گردان ضربت از نیروهای خارجی خبر داد که باعث نگرانی هر چه بیشتر اصلاح طلبان شده است. گزارش ها حاکی است ۸۰۰ نیروی زبده در حال فراگیری روش های مبارزه با تظاهراتها و شورش های خیابانی هستند.
عوامل درونی و خارجی متعددی باعث آشفته شدن مقامات اماراتی شده است. بارزترین عامل ترس از سرایت بیداری اسلامی منطقه است همانطور که کشورهای همسایه امارات مانند عربستان سعودی و عمان را متاثر ساخته است. حاکمان امارات از ایران نیز واهمه دارند. به عقیده آنها ایران نیروی قدرتمند شیعی در منطقه است که نفوذ زیادی در حاشیه خلیج فارس دارد و نمونه اش به ادعای آنها حرکت انقلابی شیعیان در بحرین می باشد. امارات حدود ۵۰۰ پلیس برای کمک به خاندان حکومتی سنی بحرین اعزام نموده است.
اما تغییرات داخلی کمتر آشکار است. امارات متحده عربی در سال ۱۹۷۱ به صورت فدراسیونی تشکیل شد و تحت فرمان هفت خاندان قدرتمند اداره می شود. ابوظبی، بزرگترین و به واسطه وجود چاههای نفت ثروتمندترین امارت به حساب می آید، پایتخت این کشور انتخاب شده است و امیر آن به عنوان رییس دولت امارات منصوب شده است. با این وجود تا همین اواخر توان اقتصادی و رشد جمعیتی ویژه دبی که منابع نفتی کمی در اختیار دارد میل به متعادل ساختن این نفوذ داشته است. موفقیت دبی همچنین مدلی نوین از اقتصاد آزاد و جامعه ای باز را به نمایش گذاشت.
با بحران اقتصادی دو سال پیش ،حاکم دبی، خاندان مکتوم ،مجبور به درخواست کمک از خاندان نسبتا محافظه کار آل نحیان ابوظبی شد که با افزایش شدید قیمت جهانی نفت ثروت زیادی عایدشان شده بود. در این میان بسیاری از داخل و خارج،اقتصاد باز و بی حد و حصر دبی به ویژه هجوم کارگران خارجی به آنجا را باعث به خطر افتادن امنیت امارات متحده قلمداد کردند البته آنها آزادی سیاسی و عقاید را نیز عنوان می نمودند. البته واضح است محدود نمودن این آزادی ها در دراز مدت تهدیدات جدی تری را متوجه امارات متحده خواهد ساخت.
اخبار ویژه
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار میشود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
