به گزارش خبرگزاری تسنیم،این روزها وقتی برخی جریانها و رسانههای مدعی اصلاحطلبی، دم از نارضایتی و ناخرسندی از کابینه معرفی شده توسط رئیس جمهور محترم میزنند، برای مردم ایران- که سابقه این مدعیان را میدانند- بار دیگر خاطره حرفها و رفتارهای گذشته آنها زنده میشود، خاطره صادق نبودنشان با مردم و زیر پا گذاشتن همه عهدها و سوگندهایشان. آن سابقه و این ادعای امروز، برای هر اهل اندیشهای چند سؤال و چند نتیجه دربر دارد:
1- سهمخواهی و تبدیل کابینه به شرکت سهامی توسط برخی از مدعیان اصلاحطلبی بر کسی پوشیده نیست. اعلام گاه و بیگاه نام این وزیر و آن معاون- قبل از معرفی کابینه- افزون بر تصدیق لابی و چانهزنی در بالا نشانگر تلاش برای تحمیل و جا انداختن افرادی در سطح افکار عمومی جامعه است.این تلاش گسترده، به خاطر سوابق سوء و پیشینههای منفی اصلاحطلبان ساختارشکن با چراغ خاموش و پنهانی بود تا حساسیتی را برنیانگیزد و دستی رو نشود. اما معرفی کابینه و حضور چهرههای تندرو و افراطی در کنار برخی چهرههای فاقد هر گونه تخصص و سابقه- حتی یک روز کار اجرایی در حوزه معرفی شده- پرده از این ماجرا فروافکند و علت آن همه پنهانکاری را آشکار ساخت.
2- اما سؤالی که باید از این طیف به ظاهر ناراضی پرسید این است که دقیقا حضور کدام یک از این وزرا سبب ناخرسندی شما شده است؟! اگر صداقتی در میان است و با مردم یکرنگ و یکدل هستید به صراحت بگوئید کدام وزیر را برنمیتابید؟ وزیرانی که با فتنهگران نرد عشق باختهاند و هنوز هم از حمایت و همراهیشان ابایی ندارند و حتی حاضر به اعلام برائت ظاهری نیستند سبب ناراحتی شمایند؟ یا آنها که بدون هیچ تخصصی و بدون داشتن برنامهای در حد یک اداره کل و یک تیم چند نفره اجرایی، صرفا براساس همان چانهزنیها و لابیهای شما، به عنوان سهمی از یک جریان سیاسی در کابینه معرفی شدهاند؟! به یقین هیچ یک از این موارد شما را ناخرسند و ناخشنود نمیکند. اینها پیشنهاد خودتان است پس چرا از آنها ناراضی باشید؟
3- واقعیت این است که نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، امانتدار امانتی بزرگ از جامعه ایران هستند و فراموش نکردهاند که مردم خون داده و خوندل خورده بار تعیین سرنوشتشان را در بسیاری از امور به ایشان سپردهاند. و اداء این امانت بزرگ جز با گماردن پاکترینها و شایستهترینها و معتقدان به پاسداشت جان و مال مردم ممکن نمیشود. این همان فرمان الهی است آنجا که میفرماید: «انالله یامرکم ان تؤد الامانات الی اهلها همانا خداوند بر شما امر میکند که امانتها را به صاحبانش بدهید». با این نگاه الهی، آنان که دستی در آتش فتنه داشتهاند و هنوز مجازات نشده و حتی از مردم نجیب ایران نیز عذر تقصیر نخواستهاند نمیتوانند جایی در دل نمایندگان داشته و اعتماد آنان را جلب کنند. و هر کس که مورد حمایت جریانهای افراطی و آشوبطلب باشد از این سد راسخ عبور نخواهد کرد پس چاره چیست؟ توسل به عملیات فریب!
4- تاکتیک «نعل وارونه» همان کاری است که این روزها شاهد آنیم. از یک سو در پشت پرده با چنگ و دندان سهم بیشتری از غنیمت را به سوی خود میکشند و گواه آن هم اینکه برای 3/49 درصد مردم نمایندهای در کابینه نیست و از دیگر سو، با اعلام برائت و نارضایتی از وزرای معرفی شده، سعی در رد گم کردن و فریب مردم و نمایندگانشان دارند تا اینگونه وانمود کنند که اینها با ما نیستند با خیال راحت رأی بدهید!! اما نمیگویند کدام وزیر از آنها نیست و چرا!؟
5- اما برای نمایندگان مردم به یقین صدای امام هنوز زنده است که میفرمود: «به ملت عزیز ایران توصیه میکنم نعمتی را که با جهاد عظیم خودتان و خون جوانان برومندتان به دست آوردهاید همچون عزیزترین امور قدرش بدانید و از آن حفاظت و پاسداری کنید... من در میان شما باشم یا نباشم نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد.» و چه کسی نااهلتر و نامحرمتر از آنها که تا مرز براندازی نظام در سال 88 پیش رفتند؟ و اگر درایت پیامبرگونه رهبر معظم انقلاب و بصیرت مثالزدنی مردم نبود، ایران عزیز را به مثلث آمریکا و اسرائیل و انگلیس تحویل داده بودند. به یقین اینان لایق امانت مردم نیستند و نمایندگان مردم هم این را خوب میدانند و این همه هیاهو و اعلام هرروزه نارضایتی و برائت ساختگی برای ردگمکردن و فریب نمیتواند تاثیری در عزم راسخ و هوشمندی نمایندگان محترم و فریب آنان داشته باشد.
6- یکبار دیگر حدیث شریف علوی را به یاد آوریم که فرمودند: «اصل دین ادای امانت و وفای به عهد است.» این همان حدیثی است که رئیس جمهور محترم در مراسم تنفیذ به آن استناد کرده بود. کابینهای با ترکیبی که میبینیم به مجلس معرفی شده است. عدهای با سوابق کاملا متفاوت برای پستهای حساس و کلیدی معرفی شدهاند. عدهای با سوابق فراموشناشدنی در فتنه 88 و علیرغم آن همه تأکیدات رهبر معظم انقلاب برای وزارت معرفی شدهاند. آیا نمایندگان مردم سکان امور اجرایی کشور را برای چهار سال به کسانی میسپارند که وصفشان در بالا گذشت؟ یا سره را از ناسره جدا کرده و از بین ایشان، آنها که لایق خدمت به مردم ایرانند را برمیگزینند؟ آیا بازگشتی دوباره به دو دهه قبل میکنند یا به امیدها و آرزوهای مردم رنگ حقیقت میزنند؟ امروز مردم با چشمان باز و هوشیار منتظرند تا ببینند نمایندگانشان امانت را به اهلش میسپارند و به عهدی که با خداوند بستهاند پایبند خواهند ماند؟ امید که چنین باشد و انتظار نیز که نمایندگان محترم از این آزمون سرنوشتساز و تعیینکننده با سپیدرویی بیرون آیند.