تلاش روزنامه انگلیسی تایمز برای وزیر شدن محمد جواد ظریف!

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، در حالی که هنوز تا اعلام نهایی رای اعتماد به وزرای پیشنهادی زمان باقی است اما برخی سیاسیون غربی گمانه زنی های خود را به عنوان واقعیات مسلم انتشار داده و به حمایت یا عدم حمایت از وزرا اقدام می ورزند. روزنامه تایمز در مطلب خود پیرامون کابینه جدید و تاثیر آن در روابط ایران و امریکا، رای اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی را تشریفاتی دانست ولی از یکی از گزینه های پیشنهادی به شدت استقبال کرد.

در این مطلب با اشاره به پیشنهاد محمدجواد ظریف برای تصدی پست وزارت امور خارجه، این اقدام را زمینه ساز برقراری ارتباط با امریکا عنوان کرد.

این نشریه که به وضوح از سیاست مقاومتی دولت نهم و دهم خشمگین بود، تفاوت مبنایی تفکر جدید با چیزی که آن را ”سیاست خصمانه احمدی نژاد" می خواند را باعث خوشبینی قلمداد کرده و ظریف را فردی شناخته شده برای امریکایی ها با بیش از 20 سال تجربه تعامل با طرف های امریکایی عنوان کرد.

در بخشی از این مطلب و به نقل از برخی سیاسیون و دولتمردان جزء امریکایی می نویسد: ”ظریف فردی باهوش و مودب است که مهارت دیپلماسی ایرانی را –با توجه به پیشینه و سابقه تاریخی و کهن این کشور- به خوبی می داند. وی در دایره دیپلماتیک منطقه منهتن فردی شناخته شده است که بسیاری افراد را به خود جذب کرده است."

همچنین در ادامه آمده است: ”ظریف کسی بود که در سال 2003 و شانه به شانه روحانی در چانه زنی بزرگ بر سر مسئله هسته ای ایران شرکت داشت؛ اگرچه پس از اعلام ایران به عنوان محور شرارت این برنامه ناکام ماند... وی در سال 2001 کسی بود که پس از حمله امریکا به افغانستان بازیگران محلی را بر سر میز مذاکره کنفرانس بُن اورد که باعث نابودی طالبان گردید. طرف امریکایی وی در آن مذاکرات جیمز دوبینز بود که همکاری آنان درخشان ترین نتیجه از همکاری های دیپلمات های امریکایی و ایرانی را به ثمر رساند: به ریاست جمهوری رسیدن حامد کرزای."

البته برخی سیاسیون امریکایی هنوز هم بسیار محتاط هستند. ادوارد لاک، یکی از مقامات عالیرتبه سابق سازمان ملل در این باره می گوید: ”البته ظریف نمی تواند یک شبه تغییری در روابط ایران و امریکا به وجود بیاورد. هنوز هم زیرساخت های رابطه این دو کشور همانست که قبلا بود. اینها آخرین چیزهاییست که تغییر می کنند."

البته برخی دیگر از تحلیلگران، ظریف را فردی نزدیک به رهبری دانسته و نسبت به تغییری که وی می تواند در روابط خود با امریکا و برخی کشورهای منطقه، و نسبت به مسائلی از جمله بیداری اسلامی، سوریه، مصر و امثالهم ایجاد کند خوشبین نیستند.