فشارها موضع روحانی را تغییر نمی‌دهد

این مطلب را توماس اردبرینک دیپلمات سابق آمریکا در روزنامه نیویورک‌تایمز مورد تاکید قرار داد. او با اشاره به خوش‌بینی روحانی نسبت به غرب در مذاکرات هسته‌ای 10 سال پیش که منجر به توقف غنی‌سازی شد، می‌نویسد: این تنها توافق هسته‌ای ایران و غرب طی 10 سال گذشته بود. اما مذاکرات در سال 2005 شکست خورد و منتقدانش او را متهم کردند که ضعف نشان داده است.

نیویورک‌تایمز با مرور سوابق سیاسی دکتر روحانی می‌نویسد: «او در سال 1978 به انگلیس می‌رود و در دانشگاه لنکستر حقوق اسلامی درس می‌دهد. وی قرار بود برای ادامه تحصیل به هاروارد برود که انقلاب شروع شد و او برای پیوستن به آیت‌الله خمینی به پاریس رفت.

روحانی تقریبا در تمام تصمیمات خارجی ایران در سه دهه گذشته نقش مستقیم داشته است. او یکی از سه نفری بود که با رابرت مک‌فارلین که پنهانی در سال 1986 به تهران آمده بود ملاقات کرد. اما نزدیکان روحانی هشدار داده‌اند که او بالاتر از همه چیز یک مسلمان شیعه است و زندگی‌اش را وقف جمهوری اسلامی کرده و هرگز به آن خیانت نمی‌کند.»

یکی از نزدیکان او می‌گوید: «دشمنان ما نباید از روحانی انتظار کوتاه آمدن داشته باشند. تحریم‌ها و فشارهای دیگر موضع ما را تغییر نمی‌دهد. روحانی به گفت‌وگو با غرب علاقه دارد نه تک‌گویی. او آماده دستیابی به یک زمینه مشترک است اما فقط اگر طرف مقابل هم آماده رسیدن به زمینه مشترک باشد. غرب قدر این فرصت را بداند».