ترکیه قادر به تغییر نظام سوریه نیست

«اکتای اوزتورک» معاون حزب حرکت ناسیونالیست ترکیه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در استانبول، پیرامون تحولات روزهای اخیر در شمال سوریه و شایعات ایجاد منطقه خودمختار کُردهای سوریه در این منطقه به تشریح دیدگاه حزب متبوعش در این رابطه و نیز بحران سوریه، مبارزه با تروریسم، پیمان ناتو و امنیت ملی ترکیه پرداخت.

ترکیه قادر به تغییر نظام سوریه نیست

اوزتورک با تاکید بر اینکه ترکیه قادر به تغییر نظام حاکم بر سوریه نیست، تصریح کرد: آنچه در روزهای اخیر در شمال سوریه رخ داده به طور مستقیم تهدیدی علیه امنیت ملی ترکیه بشمار می‌رود. اردوغان نخست وزیر ترکیه که به زغم خود در حال شکل دهی به نظام سوریه است، سیاستی دنبال می کند که ماحصل آن چیزی جز تشدید جنگ داخلی خونین در این کشور نیست و این در حالی است که ترکیه به تنهایی هرگز قادر به اعمال نفوذ در سوریه و یا تغییر نظام حاکم بر این کشور هم نیست.

وی افزود: وقایعی که بعد از سال 2003 در عراق رخ داد، ماجرای شبیخون رژیم صهیونیستی به کشتی ماوی مرمره ترکیه، سیاست‌های اردوغان علیه ارتش ترکیه و تسلیم شدن وی در مقابل گروه تروریستی پ.ک.ک و نادیده گرفتن حقوق ترکمن‌های عراق و سوریه که بخش مهمی از منافع ترکیه در منطقه را تشکیل می دهند، بر قدرت بازدارندگی ترکیه در این منطقه ضربه وارد کرد. از سوی دیگر بحران آوارگان سوری و ماجرای انفجارهای ریحانلی نیز امنیت و آرامش ترکیه را خدشه دار نمود.

هدف ایجاد دولت خودمختار کرد در منطقه

معاون حزب حرکت ناسیونالیست در مورد تحرک کُردهای ترکیه و سوریه در قالب دو گروه موسوم به «پ.ک.ک»" و «پ.ی.د» نیز خاطرنشان کرد: این دو گروه همگام با یکدیگر تحرکاتی علیه امنیت و منافع ملی ترکیه آغاز کرده اند، پ‌.ک.ک که پس از گرفتن تضمین از دولت آنکارا و عقب‌نشینی ارتش ترکیه به پادگان ها قدرت مانور بیشتری پیدا کرده، بخش عمده ای از افراد مسلح خود را به شمال سوریه سوق داده و هدف این گروه از این اقدام، اعلام دولت خودمختار کُرد در این منطقه است. بدین ترتیب با جداسازی بخش هایی از خاک ترکیه، سوریه، عراق و ایران مرحله دوم دولت به اصطلاح متحد کردستان کامل می شود.

ترکیه در مسئله سوریه کنار گذاشته شد

اوزتورک در ادامه خاطرنشان کرد: کشته شدن برخی شهروندان ترکیه در خلال درگیری بین این دو گروه کرد با ارتش به اصطلاح آزاد سوریه نیز در همین راستا قابل ارزیابی است. دولت آنکارا هم با طرح بهانه طولانی بودن مرز ترکیه با سوریه سعی در توجیه بحران امنیتی حادث شده در این منطقه را دارد.

وی افزود: این در حالی است که مرز مشترک دو کشور بعد از توافقنامه مرزی 1921 تاکنون هیچ تغییری نکرده و دولت‌های قبل از حزب عدالت و توسعه سیاست های جدی تری در رابطه با حفاظت از این مرز پی ریزی کرده بودند.

معاون حزب حرکت ناسیونالیست ترکیه یادآور شد: از سوی دیگر در حالی دولت اردوغان به زغم خود در تلاش برای معرفی ترکیه به عنوان بازیگری جهانی است که بازیگران اصلی بحران سوریه یعنی آمریکا و روسیه در این زمینه بین خود به مذاکرات بدون حضور ترکیه ادامه داده و دولت آنکارا را عملاً کنار گذاشته اند. روسیه نیز آمریکا و ترکیه را در ماجرای انفجارهای ریحانلی متهم کرده و این انفجارها را تلاشی برای ممانعت از برگزاری کنفرانس بین المللی در مورد بحران سوریه ارزیابی کرده است.

واردات تروریسم، محصول سیاست آنکارا در قبال سوریه

معاون حزب حرکت ناسیونالیست درباره سیاست دولت آنکارا در قبال سوریه نیز تصریح کرد: دولت آنکارا به جای پی ریزی سیاست های امنیتی در قبال بحران سوریه از این کشور تروریسم وارد کرده و باعث بی ثباتی می‌شود و مردم منطقه تاوان نتایج این سیاست ها را پس می دهند.

استقرار موشک‌های پاتریوت در ترکیه، فریب افکار عمومی

اوزتورک در بخش دیگری از اظهارات خود استقرار موشک های پاتریوت ناتو در خاک ترکیه را حرکتی نمادین و در راستای فریب افکار عمومی توصیف کرد.

وی افزود: اولویت‌های سیاست امنیت ملی ترکیه در قبال نظم نوین جهانی که تحت لوای جهانی شدن القاء می شود، تغییر یافته است.  امروز ترکیه در واقع در معرض تهدید قدرت هایی است که فکر می کند از سوی آنان حمایت می شود. ترکیه علیرغم عضویت در ناتو سال‌هاست از سوی گروه های تروریستی مورد حمایت برخی اعضای ناتو تهدید می شود. استقرار موشک های پاتریوت ناتو در خاک ترکیه نیز حرکتی نمادین و در راستای فریب افکار عمومی است. هدف از این کار گول زدن ترکیه است.

ترکیه هیچ نفوذی در ناتو ندارد

اوزتورک در ادامه خاطرنشان کرد: ترکیه برخلاف آنچه تصور می شود هیچ گونه نفوذی در ناتو ندارد. دلیل این امر را می توان در بی توجهی اعضای ناتو به اعتراضات ترکیه درباره عملیات لیبی مشاهده کرد. تحت این شرایط ترکیه قادر به حفاظت از مرزهای خود در مقابل تروریسمی که از سوریه و عراق نشات می گیرد، نیست. لذا ترکیه باید از سیاست های به جا مانده از دوران جنگ سرد دست بردارد و بر اسای شرایط فعلی منطقه و تحولات جهانی سیاست دفاعی و امنیتی ملی جدیدی پایه ریزی کند.