عملیات "فروغ جاویدان"؛ حماسه ملی یا خیانت ملی!

 به گزارش 598 به نقل از انجمن دفاع از قربانیان تروریسم؛ داستان های فرقه تروریستی مجاهدین خلق ظاهرا همیشه عکس واقعیت هاست. فرقه این بار در سالروز عملیات فروغ جاویدان از این عمیلات به عنوان "حماسه کبیر ملی میهنی" یاد کرده. در سایت های مختلف وابسته به این مجاهدین خلق تلاش شده از سالروز تهاجم این فرقه به خاک کشور به عنوان سالروز حماسه میهنی و آرمانی یاد شود!

عملیات "فروغ جاویدان" تنها چند روز بعد از پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران توسط فرقه تروریستی مجاهدین خلق با تهاجم به خاک ایران در ائویال مردادماه 1367 ماه شروع شد. در این عملیات نیروهای مجاهدین خلق که تا پیش از این در پادگان اشرف واقع در خاک عراق و تحت حمایت صدام قرار داشتند به خاک کشور یورش بردند

آنها در تهاجم به خاک ایران تنها نبودند. نیروهای عراقی خصوصا نیروی هوایی ارتش بعث و هوانیروز این رژیم از پیشروی مجاهدین خلق به داخل ایران حمایت می کردند. مهران یک ماه قبل از آن به همین شیوه به تصرف آنها درآمده بود. اما این بار آنها قصد تصرف تهران را داشتند!

رجوی به دنبال اشغال کرمانشاه و سپس تصرف تهران بود. وی در ارزیابی های غلطی که داشت تصور می کرد مردم ایران از جنگ خسته شده و از نظام بریده و از طرف دیگر انبار تسلیحات رزمندگان تمام شده و لذا می تواند چهل و هشت ساعته خود را به تهران برساند. اما نیروهای او در سی و سه کیلومتری کرمانشاه و در تنگه چار زبر گیر افتادند و خیلی سریع از پا درآمدند. ا.

آنها در عملیات "مرصاد" رزمندگان ایرانی، سخت شکست خوردند و با بر جا گذاشتن تلفات زیاد و ادوات جنگی متعدد به داخل خاک عراق برگشتند. یکی از دلایل اصلی شکست مجاهدین خلق عدم استقبال مردم از این فرقه و در موارد متعدد روریا رویی نیروهای مردمی با آنها بود.

رجوی با همکاری با صدام حسین در طول جنگ هشت ساله و ترورهای بسیار سی خرداد ماه 1360 به بعد مورد تنفر مرم قرار داشت. وی با تهاجم مستقیم به خاک کشور در مردادماه 1367 بیشتر مورد تنفر مردم قرار گرفت. اقدام وی بی سابقه بود. دنیا تا آن زمان به خود ندیده بود گروهی که ادعای خلقی و میهنی زیادی داشت نه تنها وارد همکاری با دشمن کشورش شود که مستقیما تحت حمایت شدید تسلیحاتی و عملیاتی همان دشمن، تهاجم به خاک میهنش را در پیش بگبرد.

همکاری و حمایت متقابل صدام و رجوی در جریان جنگ تحمیلی و در نهایت عملیات مرصاد خیانت آشکار فرقه مجاهدین خلق به کشور بود؛گروهی که قبل از آن سابقه ترور هزاران شهروند ایرانی را نیز در پرونده اش داشت.

آنها که در تاریخ سی و چند ساله بعد از انقلاب سابقه ای جز ترور، خشونت و خیانت ندارند دیوانه وار مناسبت های ترور و خیانت شان را جشن می گیرند و آن را دستاورد مهم فرقه شان می دانند!

این در حالی است که مفهوم "خیانت" به کشور در همه فرهنگ های دنیا شدیدا مذموم بوده و هر گز قابل بخشش نیست. این امر خصوصا در شرایط جنگ از اهمیت بالایی برخوردار است.

در عموم کشورهای جهان بر پایه قوانین جاری آنها، به عدم وفاداری مجرمانه اشخاص نسبت به منافع میهن خود، خیانت بزرگ یا خیانت ملی گفته می‌شود.

شرکت کردن در جنگ علیه کشور خود، کوشش در براندازی حکومت کشور، جاسوسی در نیروهای نظامی کشور، دیپلمات‌ها یا سرویس‌های اطلاعاتی کشور برای نیروهای بیگانه و سوءقصد به رهبر یا رئیس کشور از جمله موارد خیانت بزرگ به شمار می‌آید.

خیانت بزرگ از جرایم سنگین به‌شمار می‌آید و کیفر آن در بسیاری کشورها مرگ است.