نگاهی به دو برنامه‌ی رسانه‌ی ملی و مسئله‌ی هنر مقاومت

«طنز تلویزیونی شبکه‌ی سه سیما»: خنده بازار بیش از یکسال است که این برنامه از شبکه‌ی سه پخش می‌شود. برنامه‌ی روتینی که در ماه مبارک رمضان هم هر شب روی آنتن می‌رود.

 

 

 

سوال اینجاست که رسالت این نوع طنز چیست؟ قرار است در زندگی ما چه نقشی داشته باشد؟ ما باید منتظر این باشیم چه چیزی از دیدن خنده بازار عایدمان شود؟
ذره‌بین فرهنگی: این نوع طنزپردازی‌ها قرار است و رسالتش اینست که با زبان طنز، تلخ‌ترین مسایل و معضلات جامعه را  بیان کند. در قسمت‌های اول که نه، از قسمت‌های میانی این برنامه بود که می‌شد همچین محتوایی را دید، اما در قسمت‌های اخیر انگار با افول محتوی و موضوع مواجهیم. محتوایی که دیگر حاوی مشکلات مردم نیست.

 

 

 

دیگر دیالوگی نمیشنوی که کمی پیچیده باشد و ذهنت را درگیر کند. انگار بجای این که این گروه به دنبال محتوی باشند قرار است بودجه‌ای که در این زمینه در نظر گرفته شده را خرج کنند و ساعت‌های پخش برنامه‌های رسانه‌ی ملی را پر کنند. خلاصه که این برنامه حسابی بوی روزمره‌گی و تکرار گرفته و اندک لبخندی هم روی لب مخاطب نمی‌نشاند و گویی اسیر بداهه‌گویی‌های طنازان شده است. دقیقا مثل همان چیزی که بر سر برنامه‌هایی مثل زیر آسمان شهر آمد.
سریال تلوزیونی ماه مبارک رمضان از شبکه‌ی دوم سیما: سریال خروس

 

 

در یکی از قسمت‌های اخیر این سریال، شوهر یکی از شخصیتهای داستان مدتی است بهمراه یکی دیگر از شخصیتهای خانم داستان گم شده‌اند. زن نگران خطاب به برادرش می‌گوید: یعنی کجان این دوتا؟ برادر هم در جواب سریعاً می‌گوید: نمی خواد با غیرت بازی در بیاری! از جواب برادر و صورت حالت دختر براحتی می‌توان فهمید دلیل نگرانی‌اش چیست. برادر در ادامه‌ی دیالوگش اتفاقا از جملاتی مثل بی‌مزه بازی هم استفاده می‌کند.
ذره‌بین فرهنگی: یعنی اگر زن یا مردی در موقعیت مشابهی نگران همسرش شود بازی درآورده و اسمش می‌شود با غیرت بازی؟ چرا غیرت و اندازه‌اش این روزها اینقدر بازیچه شده؟ یعنی ما تعریف درستی از غیرت نداشته و نداریم که در سریال‌های مناسبتی مان مثل ماه مبارک رمضان هم باید این واژه بازیچه قرار گیرد؟ یا دنبال تعریف‌های تازه‌ای از اینگونه واژه‌ها هستیم؟ چرا نگرانی یک زن برای همسرش با غیرت بازی محسوب می‌شود؟
شورای عالی حمایت از فیلم‌نامه، بروکراسی پشت بروکراسی
خبرها حاکی از تشکیل شورایعالی حمایت از فیلمنامه‌ها دارد.  به نقل از پرویز فارسی جانی این شورا تشکیل شده برای جلوگیری از موازی کاری‌ها در میان موسسات و ساخت آثار با الویت‌های سازمانی...

 

 

ذره‌بین فرهنگی: اینکه باز می‌شود بروکراسی اداری. باز می‌شود اعمال سلیقه‌ی دولتی‌ها. باز هم کند شدن مراحل به تولید رساندن فیلمنامه‌ها و سردرگمی نویسنده‌ها. نمی‌شود مسایل هنری را محدود و قشری کرد. باید نظرات و سلایق همراه با نگاه کارشناسی در کنار هم قرار بگیرند تا برون‌رفت منطقی‌ای داشته باشد و تاثیرگذار. کاش برای اینکه این دعوای دولتی‌ها و خانه‌ب سینمایی‌ها تمام و ختم بخیر شود تا بجای این شورایعالی، مکانی تعبیه می‌شد که از همه‌ی سلایق و دیدگاه‌های کارشناسان و این‌کاره‌ها استفاده میکردند.
کنگره‌ی شعر مقاومت

 

چهارمین دوره‌ی کنگره‌ی شعر مقاومت در آبان ماه سال جاری در صدد برگزاری است. خبرگزاری فارس به نقل از احمد نادمی عضو هیئت علمی این کنگره نوشت: این کنگره با حضور شاعران داخلی و خارجی به زبان عربی و فارسی اجرا می‌شود. از لحاظ کیفی هم وی به علمی‌تر شدن کنگره چه در زمینه‌‌ی سختگیری‌های انتخاب اشعار و مقالات و چه در فرستادن مواردی فاخرتر از سوی شاعران، بخصوص شاعران جوان اشاره کرده است. نادمی با تاکید بر اینکه مقاومت یکی از ویژگی‌های انقلاب اسلامی در مقابل استعمار و استکبار است یکی از ویژگی‌های متمایز این جشنواره را پیوند این کنگره با جریان بیداری اسلامی را برشمرد.
ذره‌بین فرهنگی: برگزاری چنین برنامه‌های بزرگی با چنین اهدافی با حضور شاعران و نویسندگانی جوان و مسلمان از کشورهای منطقه خاورمیانه حتما می‌تواند نتایج پر باری را بدنبال داشته باشد و گام‌های مهمی برای اتحاد و همدلی و تاکید بر وجه اشتراک آنان که همان اسلام و مقاومت است دنبال کند. شاید بتوان گفت که این موضوع می تواند اهداف استراتژیک و راهبردی را هم به همراه داشته باشد. کاش بتوان این اهداف را در زمینه‌های دیگری مثل موسیقی و فیلم نامه‌نویسی و ... هم بسترسازی کرد.