نقد گزارش مجلس درباره غائله 22 بهمن قم

نویسنده این سطور که یک روز بعد از حادثه ۲۲ بهمن قم در مصاحبه‌ای رفتار صورت گرفته با رییس مجلس در قم را تقبیح کرده و اعلام کردم که مردم نه فقط از رییس مجلس بلکه از رییس جمهور و رفتار یکشنبه در مجلس ناراحتند و اعتراض روز یکشنبه در قم که کاری غلط بود، در حقیقت اعتراض به رییس جمهور هم بود. آن روز در مصاحبه‌ام به صراحت گفتم که این رفتار در ۲۲ بهمن قم برخلاف مهندسی سیاسی رهبری انقلاب برای آرام کردن فضای کشور است و البته از‌‌ همان ابتدا نسبت به برخورد افراطی در مواجه با این موضوع نیز هشدار دادم. اکنون متأسفانه گزارش کمیته غیر رسمی و انتصابی کمیسیون امنیت ملی با‌‌ همان رویکرد تهیه شده است و در اکثر سایت‌های خبری، بخش‌های مهم آن منتشر شده است و تلاش می‌شود تا به هر شکلی شده، حوادث قم را سازماندهی شده و در ارتباط با کانون‌های خاص معرفی کند. 

 

در این گزارش که محتوای اصلی آن در مواردی متناقض با یکدیگر است، علاوه بر متهم ساختن آیت الله مصباح، موسسه امام خمینی (ره) و برخی از شاگردان وی، اتهاماتی به سپاه پاسداران، بسیج، نیروی انتظامی، اداره اطلاعات و شورای تأمین استان قم متوجه شده است. در باره این گزارش که اگر منتشر نشده بود، ضرورتی به پرداختن آن نبود، گفتنی‌هایی است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود: 

 

یکم - این گزارش در حالی مهر خیلی محرمانه بر روی آن ثبت شده که بخش‌های مهم آن در برخی از سایت‌های خبری منتشر و همچنین در دستور کار مجلس شورای اسلامی برای قرائت در همین هفته قرار گرفته است! ظاهرا خیلی محرمانه بودن این گزارش فقط برای چند ساعت و به منظور جلوگیری از نقد آن بوده است! 

 

 در مقدمه گزارش مذکور تصریح شده است: «به دنبال ابلاغ مجلس شورای اسلامی به کمیسیون امنیت ملی... هیأتی... تعیین گردید.» این در حالی است که اساسا از طرف مجلس شورای اسلامی هیچ ابلاغی برای کسی برای انجام این مأموریت صادر نشده است. بله شاید برخی از اعضای کمیسیون یا رییس مجلس چنین درخواستی داشته‌اند ولی این به معنای «ابلاغ مجلس» نیست. در مجلس شورای اسلامی هر اقدامی که برای آن رأی نمایندگان اخذ شود و حائز اکثریت آرا باشد، به نام مجلس نامیده می‌شود. 

 

جالب اینجاست که آقای حقیقت‌پور، نایب رییس کمیسیون امنیت ملی و مسئول کمیته بررسی حادثه ۲۲ بهمن قم در مصاحبه با روزنامه بهار می‌گوید: «آقای بروجردی مسئولیت این کمیته را به من دادند. شاید برخی از آقایان کمیسیون در آن جلسه تشریف نداشتند. برای این کار رأی گیری نکردیم بلکه به من حکم شد (!) تا موضوع را پیگیری کنم و من دوستانم را معرفی کردم چون من با این دوستان می‌توانستم این کار را انجام دهم (!) این کمیته انتخابی نیست، بلکه انتصابی است و اعضای کمیسیون در جریان نبودند.» 

 

سئوال اینجاست به این کمیته برای رسیدن به چه نتیجه‌ای حکم شده؟ با چه همکارانی قرار بوده به چه نتایجی رسیده شود؟ 

 

دوم - در بخش مربوط به «سابقه موضوع» گزارش، با پیوند دادن اعتراضات ۱۵ خرداد سال ۸۵ که در آن چند طلبه به هاشمی رفسنجانی اعتراض و از مواضع وی سئوال می‌کنند به اعتراضات روز ۲۲ بهمن قم، تلاش می‌شود تا پای برخی از چهره‌های سیاسی و مذهبی قم و برخی از نهادهای نظامی و امنیتی را به حوادث قبلی باز و آن‌ها را نیز در ارتباط با حوادث گذشته نشان دهند. 

 

در همین بخش و با همین هدف، چند ادعای بدون سند و تاریخ دیگری نیز مطرح می‌شود از جمله تجمع در برابر بیت برخی از علما و سر دادن شعار علیه این بزرگواران، یا حضور در نماز جمعه قم و سر دادن شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه در نماز جمعه برخی از ائمه جمعه قم، در حالی که هیچ سند یا تاریخی برای این اتفاقات ذکر نمی‌شود. چون اساسا تجمعی در برابر بیوت علما نبوده و سر دادن شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه در نماز جمعه، امری بدیهی و خطاب به دشمنان ولی فقیه است نه منصوبان ایشان! 

 

عجله در ارائه گزارشی که ادعا می‌شود ۲۰۰۰ ساعت برای آن وقت صرف شده (!) به اندازه‌ای است که اعتراض مردم به مواضع سال ۸۸ سید حسن خمینی که در مراسم سالگرد امام در سال ۸۹ اتفاق افتاده، به غلط سال ۸۸ ذکر شده. 

 

سوم - در بخش «شرح غائله» گزارش آمده که در مسیر راهپیمایی آقای لاریجانی، تعداد ۱۵ تا ۲۰ نفر تابلوهایی با عنوان بصیرت، بصیرت حمل می‌کردند و علیه رییس مجلس شعار سر داده‌اند و سپس تصریح شده: «با عنایت به حوزه مأموریت نیروی انتظامی در حلقه سوم حفاظت، می‌بایست عوامل اطلاعاتی و عملیاتی ناجا از مشخصات کامل این افراد اطلاعاتی داشته باشند که متأسفانه تا زمان تنظیم گزارش، اطلاعات لازم از سوی ناجا ارائه نشده است.» 

 

اولا بر چه اساسی تنظیم کنندگان گزارش ادعا می‌کنند که نیروی انتظامی «می‌بایست مشخصات کامل این افراد» را داشته باشند؟ مگر شرکت کنندگان در راهپیمایی ۲۲ بهمن را عناصر سابقه دار، قاتل، دزد، اراذل و اوباش تشکیل می‌دهند که نیروی انتظامی «می‌بایست» مشخصات کامل آن‌ها را در اختیار داشته باشند؟ علاوه بر این، فراز پایانی این قسمت از گزارش به صراحت نیروی انتظامی را متهم ساخته که مشخصات کامل این افراد را در اختیار دارد ولی از ارائه آن خودداری می‌کند؟! 

 

چهارم - متأسفانه یکی از دلایل این گزارش در خصوص سازماندهی شده بودن این اعتراضات، هدایت گروه سرود نوجوانان پس از ارائه برنامه سرود به خارج از شبستان و محل سخنرانی می‌باشد! این ادعا به طور غیرمستقیم، ستاد برگزاری مراسم یعنی شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی که در ابتدای گزارش گفته شده اصرار به حضور آقای لاریجانی در مراسم داشته را متهم می‌کند. چون این ستاد مسئول دعوت از گروه سرود، هدایت آن به جایگاه و سپس خارج ساختن آن بوده است. 

 

واقعا باید برای چنین دلیل قاطعی به تهیه کنندگان گزارش مدال کشف حقایق داد! و جالب‌تر اینکه در ادامه برای اثبات این دلیل، سابقه‌ای برای این موضوع ذکر می‌شود که از اصل دلیل بد‌تر است: «در سنوات قبل گروه سرود پس از اجرای سرود تا پایان مراسم در محل سخنرانی باقی می‌ماندند» این در حالی است که برای بنده به عنوان کسی که چندین سال مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم بوده‌ام، و اساسا همه آنهایی که در قم مسئولیت داشته‌اند، بدیهی است که در هر مراسمی به تناسب امکانات یا فضای موجود، این گروه‌ها را در مراسم نگه داشته یا به بیرون از فضای اصلی مراسم هدایت می‌کنند. 

 

پنجم - در این گزارش ادعا شده که وقتی آقای لاریجانی سخنرانی خود را شروع می‌کند، گروه‌های ۵-۶ نفره از چند نقطه شبستان بپا خواسته، شعار می‌دهند و به سمت تریبون حرکت می‌کنند و از میان جمعیت بالغ بر ۶-۷ لنگه کفش و تعدادی مهر به سمت رییس مجلس پرتاب می‌شود. این در حالی است که بر اساس فیلم‌های منتشر شده در فضای مجازی کاملا مشهود است که اکثریت حاضران در شبستان شعار سر می‌دادند و نه گروه‌های ۵-۶ نفره. شاید ادعا شود که بالاخره شروع کننده این شعار‌ها‌‌ همان گروه‌های ۵-۶ نفره بوده‌اند که بدیهی است اما سئوال اصلی این است که وقتی حتی «یک نفر» در مراسمی شعاری سر می‌دهد و جمعیت حاضر همراهی می‌کند، آیا این همراهی به دلیل وجود برخی از زمینه‌های اجتماعی قبلی نیست؟ حال اگر در شبستانی که بیش از پنج هزار نفر جمعیت را در درون خود جا می‌دهد، مردم با شعاری همراهی کردند، آیا نباید به ریشه‌های این اعتراض پرداخت؟ این سخن هرگز به معنای تأیید سردادن شعار و بد‌تر از آن، پرتاب اشیاء به سوی سخنران نیست بلکه به معنای بررسی تمام سوابق روانی موضوع است که ما در ادامه به آن خواهیم پرداخت. 

 

ششم - در ادامه گزارش آمده: «اکثر مردم متحیر و ساکت نشسته بودند و شعار دهندگان سعی داشتند نظم جلسه را به هم بزنند» این قسمت از گزارش پس از شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، بی‌محابا «مردم» حاضر در راهپیمایی و شبستان را نشانه رفته است. در حقیقت گزارش به دنبال آن است که معترضین را اقلیت چند نفره و موضوع را سازماندهی شده نشان دهد، در حالی فیلم‌های به نمایش در آمده در کمیسیون امنیت ملی و همچنین فیلم‌های موجود در فضای مجازی، حکایت از اعتراض اکثریت حضار در شبستان امام خمینی (ره) دارد که البته رفتاری خطا اما به هیچ وجه سازماندهی شده نبوده است. 

 

هفتم - در بخش «تجزیه و تحلیل» گزارش ادعا شده که این اقدامات سازماندهی شده بوده و دلایل جالبی برای آن ذکر می‌شود که دقت در آن تناقضات متعددش را آشکار می‌سازد: 

 

 الف – در بند ۱ این قسمت گفته شده که اداره اطلاعات قم تحرکاتی مبنی بر ایجاد التهاب در مراسم را کشف کرده و در تاریخ ۲۱ بهمن به استانداری اطلاع داده است. در بند ۲ نیز تصریح شده که اداره اطلاعات نیروی انتظامی استان قم از فضای ملتهب شهر در اعتراض به آقای لاریجانی خبر داده است. در بند ۳ نیز تصریح شده که اطلاعات سپاه قم در جلسه کمیسیون فوق العاده شورای تأمین استان در مورخ ۲۱ بهمن از تحرک برخی از طلاب و دانشجویان برای اعتراض به رفتارهای روز یک شنبه در مجلس خبر داده است که ۷۰ درصد نظرشان این بوده روز ۲۲ بهمن به تهران رفته و به احمدی‌نژاد اعتراض کنند و ۳۰ درصد هم نظرشان این بوده که در قم به لاریجانی اعتراض کنند. 

 

این سه بند از گزارش کاملا روشن می‌سازد که مسئولان امنیتی استان یک روز قبل از مراسم ۲۲ بهمن از فضای ملتهب و اعتراضی مردم خبر داشته و آن را مطرح کرده‌اند. همین نکات نشان می‌دهد که جو اعتراضی در قم عمومی و نه فقط نسبت به رییس مجلس بلکه نسبت به رییس جمهور ورفتارهای غلط روز استیضاح بوده است. 

 

در ابتدای گزارش در صفحه یک نیز تصریح شده که «هر بار قبل از عزیمت رییس مجلس به قم، تیم حفاظت وی در شهر مستقر می‌شود» و البته این اقدام در خصوص همه رؤسای قوا صورت می‌گیرد و نماینده تیم حفاظت نیز در تمام این جلسات شرکت می‌کند. بنابر این تیم حفاظت و شخص آقای لاریجانی از موضوع التهاب و اعتراض مردم قم خبر داشته‌اند. 

 

نشانه محکم دیگر این موضوع، لغو سخنرانی آقای لاریجانی در شب ۲۲ بهمن در مسجد زین العابدین قم است که به دلیل همین فضای ملتهب مرتبط با حوادث یک هفته قبل آن در مجلس است. در حالی که تنظیم کنندگان گزارش در صفحه ۸ ادعا کرده‌اند، استانداری به عنوان شورای تأمین از موضوع اطلاع داشته ولی شخص آقای لاریجانی را مطلع نکرده! 

 

 ب – در ابتدای گزارش به صراحت ادعا شده: «شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان قم با هماهنگی آیت الله جنتی، رییس این شورا از آقای لاریجانی برای سخنرانی در روز ۲۲ بهمن دعوت می‌کنند» اما مجددا در بندهای ۴- ۵ و ۶ گزارش، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی که زیر نظر آیت الله جنتی است، به صورت غیر مستقیم متهم شده که در حادثه ۲۲ بهمن قم نقش داشته است! چرا که در بند۴ تصریح شده در روز جمعه مورخ ۲۰ بهمن ماه، جانبازی به نام (ز) به دفتر ستاد نماز جمعه مراجعه کرده و در حضور امام جمعه و مسئولان – که یکی از آن‌ها رییس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان است – اعلام کرده اگر سخنران ۲۲ بهمن آقای لاریجانی باشد ما آن را بهم می‌ریزیم. در بند ۵ ادعا شده که قبل از شروع مراسم و ورود راهپیمایی کنندگان، افراد خاصی در شبستان حرم چیده شده‌اند! و در بند ۶ با صراحت تمام شورای هماهنگی متهم به دست داشتن در این برنامه شده است: «انتخاب محل سخنرانی در شبستان حرم در حالی که همه ساله این سخنرانی در فضای آزاد صورت می‌گرفت و با انتخاب این فضا، امکان پرتاب کفش و مهر و بزرگ نمایی شعار مخالفین فراهم گردید.» 

 

این اتهام مضحک نسبت به شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان - که مسئول برگزاری مراسم است - در حالی در گزارش آمده که همه مسئولان قمی می‌دانند هر ساله با توجه به وضعیت هوای سرد و بارانی بهمن ماه، درباره محل مراسم تصمیم گیری می‌شود. متأسفانه این نکات نشان می‌دهد که کمیته انتصابی تا چه اندازه مأموریت داشته به هر دلیلی شده موضوع را سازماندهی شده نشان دهد. 

 

 ج – در بند ۷ این قسمت از گزارش به «تولید هیجان خشونت توسط سخنران مسجد اهل بیت (ع) در ایام دهه فجر اشاره شده که فضا را علیه لاریجانی کرده است» اما باز هم به نام هیچ سخنرانی و حتی به محتوای سخنرانی آن‌ها اشاره نشده است! البته دلیل آن روشن است چرا که با توجه به حوادث تلخ روز یکشنبه استیضاح وزیر کار در مجلس شورای سلامی و مقصر بودن رییس جمهور، رییس مجلس و تعدادی از نمایندگان در این واقعه، بدیهی بود که اکثر سئوالات مردم حاضر در جلسات سخنرانی چهره‌های سیاسی در مسجد اهل بیت و دیگر نقاط کشور، در باره دلایل و چگونگی این حادثه باشد و همانطور که رهبر انقلاب در جمع مردم آذربایجان تصریح کردند، مقصران حادثه تلخ در روز استیضاح، نه تنها رییس جمهور بلکه رییس مجلس و برخی از نمایندگان استیضاح کننده و توهین کننده به رییس جمهور هم بودند و سخنرانان مسجد اهل بیت (ع) هم به همین نکات واضح اشاره کرده‌اند. از جمله اینجانب که متن سخنرانی‌ام در یادداشت اول هفته نامه ۹ دی شماره ۸۷ درتاریخ ۲۱ بهمن به چاپ رسیده است. 

 

 د – در بند ۹ گزارش به نام مدیر کل حوزه ریاستی استانداری قم آقای (آ) اشاره شده که قبل از مراسم سخنرانی به برخی از مسئولان سیاسی همسو با رییس مجلس اعلام کرده که اینجا ننشینید، چون احتمال دارد کفش یا جسم دیگری به شما اصابت کنند! این ادعا در حالی است که همه شخصیت‌های سیاسی قم می‌دانند آقای (آ) یکی از نزدیک‌ترین چهره‌های همسو با رییس مجلس و نگرش سیاسی و استانی وی است و از عناصر اصلی جبهه پیروان خط امام و رهبری – تشکل حامی رییس مجلس - در قم است. جالب اینجاست که یکی از نمایندگان قم پس از شنیدن محتوای گزارش از آقای بنایی، رییس این جبهه در قم پرسیده بود آیا ممکن است آقای (آ) از این موضوعات خبر داشته باشد ولی آقای لاریجانی را مطلع نکرده باشد؟ و بنایی نماینده سابق قم این موضوع را رد کرده بود. 

 

 ه – در بندهای ۱۰ و ۱۱ این بخش از گزارش، شاگردان و اطرافیان آیت الله مصباح با استناد به دلایلی جالب متهم شده‌اند. آقای روانبخش متهم است که فردی به نام (ع) را دعوت کرده و پلاکارهایی که روی آن متون و شعارهایی نوشته شده را در اختیار این فرد قرار داده و در بند ۱۱ به آقای شکروی اشاره شده که در حلقه اول اعتراضات بوده است! اما در هیچ کجا اشاره نشده که چه شعارهایی روی پلاکارد‌ها نوشته شده یا آقای شکروی چه اقدام خاصی برای شورش علیه رییس مجلس کرده است. آیا حضور چهره شناخته شده‌ای در صف اول مراسم ۲۲ بهمن یعنی وی در اعتراضات نقش داشته؟!

 

 و – از مضحک‌ترین قسمت‌های گزارش، بندهای ۱۳ و ۱۴ گزارش است که گفته: فرد جانبازی به نام (ر) در مراجعه به بهداری سپاه وقتی به او گفته‌اند که مسئول پرتاب کفش هستی، پاسخ داده: کفش ۵۰ هزار تومان می‌ارزد، من مهر پرتاب کردم! و یا یکی از مربیان سپاه گفته که مشغول تدریس بودم که بچه‌های کلاس گفتند فتیله لاریجانی را پایین کشیدیم (!) 

 

آیا این سخنان به معنای سازماندهی شدن این حوادث و نقش داشتن شاگردان آیت الله مصباح یا سپاه و بسیج در آن است یا حکایت از حرکتی غیر سازماندهی شده - و البته اشتباه - می‌کند؟ آیا نباید برای برای دوستانی که این گزارش را با ادعای صرف ۲۰۰۰ ساعت وقت تهیه کرده‌اند، تأسف خورد. 

 

 ز – از بخش‌های جالب دیگر این گزارش، بندهایی است که در آن ادعا شده برخی از مسئولان سپاه قم به بسیجیان قم پیامک زده و مضمون پیامک‌ها تقدیر و تشکر از اقدام شایسته آنان بوده. سئوال از تهیه کنندگان گزارش این است که چرا به صراحت به محتوای این پیامک‌ها اشاره نمی‌کنند؟ آیا به بسیجیانی که در راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت کرده‌اند و مقدمات این مراسم را بپا کرده و استکبار جهانی را ناامید کرده‌اند، نباید یک خسته نباشید هم گفت؟ در بند ۱۵ گزارش به تجزیه و تحلیل ۳۵ هزار پیامک روز ۲۲ بهمن فی مابین ساعت ۱۲ تا ۱۴ اشاره شده ولی به محتوای آن اشاره نشده، چرا؟ 

 

در داخل حرم اتفاقی افتاده که سابقه نداشته، بدیهی است که حاضران در مراسم به دوستان خود چنین حادثه‌ای را اطلاع رسانی کنند، آیا این به معنای نقش داشتن ۳۵ هزار نفر در این اعتراض است؟ آیا چند طلبه یا فرمانده پایگاه بسیج می‌توانند ۳۵ هزار پیامک را سازماندهی کنند؟ 

 

در این بند از گزارش اشاره شده که فرمانده گردان عاشورا با پیامک از اقدام عناصر خود در شبستان تشکر کرده! اما باز اشاره نمی‌شود که مضمون آن تشکر چه بوده؟ فقط در یکی از بند‌ها آمده که فرمانده پایگاه بسیج نیروگاه، پیامک‌هایی با این مضمون ارسال کرده: «آفرین بر شما و یارانتان که چه عاشقانه به رهبرتان لبیک گفتید» یا در بند دیگری آمده که یکی از فرماندهان به دیگران پیامک زده: «خدا قوت برادر، امروز ترکاندید اجرکم عند الله» یا «از زحمات شما برادران بزرگوار متشکریم» 

 

واقعا باید به هوش و زکاوت تهیه کنندگان این گزارش غبطه خورد! چرا که در هیچ یک از محتواهای پیامکی اشاره شده، نشانه‌ای برای تعرض به رییس مجلس می‌توان یافت!؟ آیا ارسال چنین پیامک‌هایی برای دوستان و زیر مجموعه‌ها آن هم پس از راهپیمایی ۲۲ بهمن و تشکر از لبیک به رهبری انقلاب جرم است؟ آیا فرماندهان شیراز، اصفهان، تبریز و... پیامک‌هایی به جز این محتوا و مضامین برای دوستانی که راهپیمایی عظیم ۲۲ بهمن را در آن شهر‌ها ترتیب داده ا ند، ارسال می‌کنند؟ 

 

هشتم - در بخش بعدی گزارش به قسمتی از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره حادثه ۲۲ بهمن قم اشاره شده و هم چنین اسامی علمایی که در این خصوص به تهیه کنندگان این گزارش وقت ملاقات داده‌اند، اشاره شده که درباره آن دو نکته گفتنی است: 

 

الف – در قسمتی از گزارش اشاره شده که علی رغم درخواست‌های کتبی و شفاهی هیأت تحقیق و تفحص، متأسفانه آیت الله مصباح وقت ملاقاتی برای این هیأت منظور نکرده‌اند! این ادبیات به طور غیر مستقیم به دنبال آن است تا آیت الله مصباح را در این موضوع مطلع و مقصر جلوه دهد. چنین رفتاری خلاف فتوت و اخلاق است که عدم اختصاص وقت به چنین موضوعی از سوی آیت الله مصباح که می‌تواند به دلایل مختلف باشد را نشانه‌ای برای رضایت وی از اقدامات صورت گرفته نشان دهند و یا با اعلام اسامی دیگر علمایی که به این تیم وقت ملاقات داده‌اند به شکل غیر مستقیم - و البته انشا الله بدون غرض – به دنبال رو در رو قرار دادن این علما در برابر آیت الله مصباح است. در حالی که همه می‌دانند دأب آیت الله مصباح در برخورد با این موضوعات چگونه است. قطعا اگر کمیته مذکور برای بررسی و معرفی مقصرین حوادث روز یکشنبه مجلس که قلب رهبری، علمای دلسوز و مردم را به درد آورد، از ایشان وقت می‌خواستند با پاسخ مثبت روبرو می‌شدند. 

 

ب - مقام معظم رهبری در دیدار با مردم آذربایجان در ۲۸ بهمن ۹۱ یعنی شش روز بعد از حوادث روز ۲۲ بهمن قم از رفتارهای صورت گرفته نسبت به رییس مجلس اعلام نارضایتی کردند در حالی که ایشان در‌‌ همان سخنرانی و قبل از خطاب و عتاب قرار دادن معترضان روز ۲۲ بهمن قم، خطاب به مسئولان کشور درباره حادثه روز استیضاح مجلس فرمودند: 

 

 «قضیه‌اى در مجلس پیش آمد؛ قضیه‌ بدى بود، قضیه‌ نامناسبى بود؛ هم ملت را ناراحت کرد، هم نخبگان را ناراحت کرد. بنده‌ حقیر هم از دو جهت ناراحت شدم: هم خودم در مقابل این قضایا احساس تأثر می‌کنم؛ هم به خاطر ناراحتى مردم، انسان احساس تأثر می‌کند. خب، رئیس یک قوه به استناد یک اتهامِ ثابت نشده و مطرح نشده‌اى در دادگاه، دو قوه‌ دیگر را متهم کرد؛ این کار بدى بود، این کار نامناسبى بود؛ اینجور کار‌ها، هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است، هم خلاف اخلاق است، هم تضییع حقوق اساسى مردم است... بنده فعلاً نصیحت می‌کنم. این کار، کار شایسته‌اى براى نظام جمهورى اسلامى نیست. آن طرف قضیه هم، اصل این استیضاحى که در مجلس انجام گرفت، غلط بود. خب، استیضاح باید یک فایده‌اى داشته باشد. چند ماه به پایان کار دولت، استیضاح یک وزیر، آن هم باز با یک علت و دلیلى که مربوط به خود آن وزیر نیست، چه معنى دارد؟ چرا؟ این هم غلط بود. این هم که شنیدم در داخل مجلس کسانى حرف هاى نامناسبى بر زبان آوردند، این هم غلط است. همه‌ این قضایا، قضایاى نامتناسبى است با نظام جمهورى اسلامى؛ نه آن متهم کردن، نه آن برخورد کردن، نه آن استیضاح. دفاعى هم که رئیس محترم قوه از خودش کرد، آن هم یک قدرى زیاده‌روى بود؛ لزومى نداشت... من از مسئولان قوا و مسئولان کشور همیشه حمایت کردم؛ باز هم هر کسى که مسئولیتى بر دوش دارد، بنده از او حمایت می‌کنم، به او کمک می‌کنم؛ اما این کار‌ها را نمى‌پسندیم؛ این کار‌ها متناسب با تعهد‌ها نیست؛ با سوگندهائى که خورده شده، مناسب نیست. این ملت عظیم را ببینند؛ شایسته‌ این ملت، رفتار دیگرى است.» 

 

مرور سخنان مقام معظم رهبری حکایت از این می‌کند که ایشان بیش از اینکه از رفتار غلط معترضان حاضر در شبستان امام خمینی، ناراحت شده باشند، از رفتار مسئولان دولتی و مجلسی ناراضی‌اند. سئوال این است که چرا هیأت مذکور در هیچ بخشی از گزارش اشاره‌ای به این سخنان نکرده است؟ اساسا چرا کمیسیون امنیت ملی برای رسیدگی به مقصرین حادثه روز یک شنبه که این چنین مورد اعتراض رهبری است، کمیته‌ای تشکیل نداد؟ اساسا چرا رییس مجلس دستور تشکیل چنین کمیته‌ای را نداد؟ 

 

مقام معظم رهبری سپس در ادامه سخن با خطاب قرار دادن مردم و بویژه حزب اللهی‌ها و بسیجیان می‌فرمایند: 

 

 «این را هم عرض بکنیم؛ این حرفى که من امروز زدم و از بعضى از مسئولان و سران کشور گله‌گزارى کردم، موجب نشود که حالا یک عده‌اى راه بیفتند، بنا کنند علیه این و آن شعار دادن؛ نه، بنده با این کار هم مخالفم. اینکه شما یک نفر را به عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص کنید، بعد یک عده‌اى راه بیفتند علیه او شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با این کار‌ها هم مخالفم؛ این را من صریح بگویم. این کارهائى که در قم اتفاق افتاد، بنده با اینجور کار‌ها مخالفم. آن کارهائى که در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اینجور کار‌ها مخالفم. بار‌ها به مسئولین و کسانى که می‌توانند جلوى این چیز‌ها را بگیرند، تذکر داده‌ام. آن کسانى که این کار‌ها را می‌کنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نکنند. مى‌بینید که تشخیص ما این است که این کار‌ها به ضرر کشور است، این کار‌ها به نفع نیست. با احساساتشان راه بیفتند اینجا، آنجا، علیه این شعار بدهند، علیه آن شعار بدهند؛ این شعاردادن‌ها کارى از پیش نمی‌برد. این خشم‌ها را، این احساسات را براى جاى لازم نگه دارید. در دوران دفاع مقدس اگر بسیجى‌ها می‌خواستند همین طور بروند یک جائى، طبق میل خودشان حمله کنند، که خب پدر کشور در مى‌آمد. نظمى لازم است، انضباطى لازم است، مراعاتى لازم است. اگر چنانچه به این حرف‌ها اعتنائى ندارند، آن‌ها که خب حسابشان جداست؛ اما آن کسانى که به این حرف‌ها اعتناء دارند و مقیدند که برخلاف موازین شرع حرکت نکنند، باید مراقبت کنند، از این کار‌ها نکنند.» 

 

انصافا کدام خطاب و عتاب رهبر انقلاب تند‌تر است، خطاب به مردم یا خطاب به رییس جمهور و رییس مجلس، استیضاح کنندگان و نمایندگان توهین کننده به رییس جمهور! آقایان کمیته انتصابی چرا یک طرفه و فقط برای اثبات اهداف سیاسی خودتان نزد قاضی رفتید؟ 

 

نهم - اما ریشه حقیقی حادثه ۲۲ بهمن قم چه بود؟ چرا هیأت انتصابی به سوابق اعتراضات مردمی در سال‌های گذشته اشاره می‌کند اما به سوابق همین موضوع در چند ماه قبل از آن هیچ اشاره‌ای نمی‌کند؟ بد نیست به بخش‌هایی از یادداشتی که در ۲۱ بهمن ۹۱ در ۹ دی منتشر کردم، اشاره کنم: 

 

 «۱. شاید اولین بار در همایش هفته قوه قضائیه در تیرماه امسال بود که سران سه قوه از پشت تریبون عمومی، متلک گویی و تیکه پراکنی به یکدیگر را آغاز کردند. در‌‌ همان ایام وقتی عوامل دستگاه قضایی به مناسبت هفتم تیر به دیدار رهبر انقلاب رفتند، ایشان فرمودند: 

 

» بعضى از بگومگو‌ها، بعضى از خدشه‌هائى که در کار یکدیگر می‌کنیم، کاملاً قابل خط خوردن از صفحه‌ همکارى‌هاست؛ اینجور نیست که یک چیزِ اساسى و اصولى باشد؛ غالباً توهّمات است... «در همین دیدار ایشان وحدت بین سه قوه را فرضیه و واجب شمردند. این اولین نهی‌ای بود که صراحتاً و در انظار عمومی خطاب به رؤسای سه قوه بیان می‌شد. 

 

 ۲. مدتی بعد در سفر به خراسان شمالی برای بار دیگر با توجه به کشیده شدن برخی از اختلافات به متن جامعه، رهبر انقلاب با اطمینان خاطر از درک مردم از شرایط خطاب به مسئولان کشور فرمودند:» مردم مؤمنند، متوجه به حقایقند؛ سفارش ما بیشتر به مسئولین است، به سیاستمداران است، به مدیران گوناگون است؛ مراقب باشند دشمن نتواند این آرامش و استقرار و طمأنینه‌ای را که به فضل الهی در کشور وجود دارد و دشمن سعی کرده این را به هم بزند و نتوانسته، به هم بزند؛ سعی کنند این آرامش و استقرار را حفظ کنند؛ نگذارند تلاطم به وجود بیاید. گاهی یک حرف، گاهی یک عمل نسنجیده، گاهی یک اقدام نابجا، موجب تلاطم در محیط سیاسی می‌شود؛ باید خیلی مراقب باشند.»

 

 ۳. مدتی بعد موضوع انتقادات علنی و نیش دار رئیس مجلس خطاب به دولت در خصوص وضعیت بازار ارز و تلاطم اقتصادی و رابین هودی خواندن سیاست‌های اقتصادی دولت سبب شد تا رئیس جمهور هم در مصاحبه با رسانه‌ها پاسخ‌های طعنه داری به رئیس مجلس بدهد. 

 

از سویی دیگر برنامه ریزی رئیس جمهور برای بازدید از زندان اوین و شرط گذاری رئیس دستگاه قضا، نامه نگاری‌هایی را به دنبال آورد که در آن دو طرف الفاظ و تعابیر نامناسبی را درباره یکدیگر به کار بردند و برای بار دیگر رهبر انقلاب مجبور به مداخله شدند و در جمع دانش آموزان و دانشجویان فرمودند:» اختلافات مضر است. هم اختلافات بین مسئولین مضر است؛ هم بد‌تر از آن، کشاندن اختلاف میان مردم مضر است. این را من به مسئولین، به رؤساى محترم هشدار می‌دهم. من از رؤساى قوا حمایت کردم، باز هم حمایت می‌کنم - مسئولند، باید کمکشان کرد - اما به آن‌ها هشدار می‌دهم، مراقب باشند. نه اینکه این نامه نگاری‌ها خیلى مهم باشد؛ نه، صد تا نامه بنویسند؛ کار خودشان را بکنند، اختلافات را به میان مردم نکشانند، چیزهاى جزئى را مایه جنجال و هیاهو و استفاده تبلیغاتى دشمن و خوراک تبلیغاتى رادیوهاى بیگانه و تلویزیون‌های بیگانه نکنند، صد تا نامه بنویسند؛ نامه اهمیتى ندارد. مهم این است که همه ما بدانیم مسئولیتى داریم، همه ما بدانیم موقعیت حساسى داریم...

 

البته اختلاف نظر، فراوان است؛ هیچ اشکالى هم ندارد - دو نفر مسئولند، رفیقند، اختلاف نظر هم دارند؛ همیشه هم بوده است - اما اختلاف نظر نباید به اختلاف در عمل و اختلاف در برخوردهاى گوناگون، به اختلاف علنى، به گریبان گیری، به مچ‌گیری در مقابل چشم مردم منتهى شود؛ چون آن اختلافات آنقدر اهمیت ندارد. یک وقت یک چیزهاى مهمى است، خب مردم باید مطلع شوند؛ اما این اختلافاتى که انسان می‌بیند بین این حضرات هست، چیزهائى نیست که اینقدر اهمیت داشته باشد که حالا با ادعاهاى گوناگون، ما این‌ها را بزرگ کنیم، جلوى چشم مردم نگه داریم، به این‌ها اهمیت بدهیم؛ که اهمیتى هم ندارد. اختلافات را نباید علنى کرد؛ اختلافات را نباید به مردم کشاند؛ احساسات مردم را نباید در جهت ایجاد اختلاف تحریک کرد. از امروز تا روز انتخابات، هر کسى احساسات مردم را در جهت ایجاد اختلاف به کار بگیرد، قطعاً به کشور خیانت کرده.»

 

 ۴. علی رغم این هشدار صریح و عتاب رهبری انقلاب، متأسفانه شاهد بودیم که یک هفته بعد از این بیانات، تعدادی از نمایندگان با حمایت رئیس مجلس، موضوع سؤال از رئیس جمهور را در دستور مجلس قرار دادند! موضوع سؤال از رئیس جمهور نیز در ظاهر مسئله گرانی‌ها، اخلال در بازار ارز و مواردی از این دست بود. علی رغم تذکر برخی از نمایندگان به ویژه اکثر اعضای فراکسیون اصولگرایان، متأسفانه اما رئیس مجلس بر برگزاری جلسه سؤال اصرار داشت تا اینکه رهبر انقلاب این بار در اقدامی معنی دار به جای خطاب قرار دادن رئیس مجلس و نمایندگان در پیام کتبی یا شفاهی، در جمع بسیجیان نسخه اقدامات مجلس را این چنین پیچیدند:» مسئولین هم اختلاف سلیقه دارند، اما اختلاف سلیقه تا وقتى که به گریبان گیری منتهى نشود، هیچ اشکالى ندارد... اینى که از مسئولان کشور سؤال بکنند، حالا یا از رئیس جمهور یا از سایر مسئولان اجرائى، این از دو جهت کار مثبتى است: یکى اینکه نشان می‌دهد نمایندگان مردم در قوه‌ مقننه احساس مسئولیت می‌کنند نسبت به مسائل کشور؛ این مثبت است. جنبه‌ دیگر این است که مسئولان کشور با اعتماد به نفس و با شجاعت قابل تحسین می‌گویند آماده هستند که بیایند توضیح بدهند، این سؤالات را بیان کنند؛ این هم مثبت است... لکن من معتقدم که این دو نقطه‌ مثبت تا اینجا انجام گرفته، از اینجا به بعد دیگر ادامه پیدا نکند... ادامه‌ این کار‌‌ همان چیزى است که دشمنان می‌خواهند؛ دوست می‌دارند این دو قوه را در مقابل هم قرار بدهند؛ یک عده‌اى تحت تأثیر احساسات از این طرف، یک عده‌اى تحت تأثیر احساسات از آن طرف، یک عده‌اى قلم‌ها و وسائل تبلیغ را در روزنامه و در پایگاه اینترنتى و غیره به کار بگیرند و یک فضاى شلوغى درست کنند. نه، کشور احتیاج دارد به آرامش. همه‌ مسئولین - چه مسئولین تقنین، چه مسئولین قضا، چه مسئولین اجرا - براى اینکه کار خود را انجام بدهند، آرامش لازم دارند، مردم هم آرامش را دوست دارند... از حالا من از آن برادران و مجموعه‌ چند ده نفرى در مجلس که این کار را شروع کردند، تقاضا می‌کنم قضیه را تمام کنند و نشان بدهند عملاً هم مسئولین دولتى، هم مسئولین قوه‌ مقننه و قوه‌ قضائیه که بیش از همه چیز به وحدت این ملت و آرامش کشور احترام می‌گذارند.»

 

دهم - انصاف دهیم با مرور این سخنان آیا بدیهی نبود که مردمی که شاهد بی‌اعتنایی مسئولان به تذکرات پی در پی رهبری انقلاب هستند، از کوره به در روند!؟ البته بدیهی است که این رفتار حاضران در حرم برخلاف بصیرت سیاسی بوده آنهاست چرا که در کنار این تذکر رهبری به مسئولین، بار‌ها و بار‌ها نیز رهبر انقلاب مردم را از اقدامات خودسرانه و بویژه توهین آمیز نسبت به مسئولان عالی کشور منع کرده‌اند و به همین دلیل در دیدار با مردم آذربایجان، رفتار صورت گرفته در ۲۲ بهمن را تقبیح کردند. 

 

یازدهم - در بخش پایانی گزارش با یادآوری خلاصه بخش‌های قبل، تلاش شده تا برای نهادهایی از جمله شورای تأمین استان به ریاست استاندار، سپاه پاسداران قم، بسیج، اداره اطلاعات قم و نیروی انتظامی استان، سهمی در خطا و تقصیر حوادث قم قائل شود! تهیه کنندگان گزارش بدون هیچ اشاره‌ای به حوادث روز یک شنبه مجلس و نقش عناصر آن روز، توقع داشته‌اند که نهادهای نظامی، انتظامی و امنیتی تمام مردم قم را مورد بازرسی قرار دهند و چنان فضایی بسازند که هیچ کس از حوادث تلخ روز یکشنبه مجلس ناراحت نباشد و انتقادی نداشته باشد. در حالی که واقعیت این است بعد از اشتباه استیضاح کنندگان، رییس جمهور، رییس مجلس و چند نماینده توهین کننده به رییس جمهور، این حاضران در شبستان حرم در روز ۲۲ بهمن قم بودند که اشتباه کردند و ناراحتی و انزجار خود نسبت به حادثه آن روز را با حرکاتی ناشایست در مقابل رییس مجلس انجام دادند با این تفاوت که اتفاقات درون مجلس و مسببان آن – از رییس جمهور و رییس مجلس تا استیضاح کنندگان و توهین کنندگان - با برنامه و سازماندهی شده و پس از چندین بار تذکر رهبری این حوادث تلخ را رقم زدند اما مردم حاضر در حرم بدون برنامه و بدون سازماندهی این خبط و خطا را کردند. 

 

دوازدهم - متأسفانه و با معذرت از دوستانی که این گزارش ضعیف و متناقض را تهیه کردند، باید گفت ادبیات به کار رفته در این گزارش، یادآور گزارش‌هایی است که در دوره مجلس ششم از تریبون مجلس و تنها با هدف تخریب وجه نهادهایی مانند سپاه پاسداران، بسیج، نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات و در کنار همه آن‌ها علما.