آیت الله کعبی:
برنا/ برای این‌که کنار اتاق پذیرایی‌تان را تزئین کنید
چقدر هزینه می‌کنید؟ این‌که جواب این سوال چیست به قشرهای مختلف و سطح
فرهنگ آن‌ها بر می‌گردد، اما فروشگاه‌ها و مغازه‌های لوکس‌فروشی بسیاری در
سطح شهر وجود دارند که وسایل تزئینی و لوکس چوبی، فلزی و یا برنجی را با
قیمت‌های بسیار بالا که گاهی به میلیون هم می‌رسد، به فروش می‌رسانند. نکته
بحث برانگیز در میان وسایل تزئینی، وجود مجسمه‌ها یا نمادهایی از
مجسمه‌های برهنه و نیمه‌برهنه از زنان است که نظرها را به خود جلب می‌کند.
از مجسمه‌های لوکس که در فروشگاه‌ها به وفور یافت می‌شوند بگذریم، چند سالی
است که مجسمه‌های زن و مرد آفریقایی و تایلندی به بازار آمده که آن‌ها هم
یا کاملاً برهنه هستند یا نیمه برهنه!
پیشینه مجسمه‌سازی در ایران به پنج هزار سال پیش برمی‌گردد. آثار مفرغی به دست آمده از لرستان و مجسمه‌های موجود در دوران مختلف تاریخی ایران، آثاری سمبولیک ملهم از طبیعت، حیوانات و کاربردی‌اند. حجاری‌های ایران باستان دارای جنبه‌های مذهبی و وقایع نگار است و در آن‌ها توجه خاصی به نقوش حیوانی شده نه به بدن انسان. حتی جالب است، آن محتوایی که در آثار پیکرتراشی (بدن انسان) دوره‌های تاریخی ایران دیده می‌شود چیزی نیست که در پیکره‌های مصری و یونانی (برهنه و عریان) بوده است! در جوامع سنتی که گذر از سنت به مدرنیته از طریق ورود فرهنگ بیگانه شکل می‌گیرد و نه در گذر زمان و بستر آن جامعه، پدیده‌هایی ظهور می‌کند که گاه عدم توجه به آن منجر به نتایج زیان‌بار می‌شود.
اما در ایران کنونی اوضاع به گونه‌ای غیر از دیگر کشورها است؛برای مثال ویترین‌های فروشگاه‌ها، محلی می‌شود برای ترویج مجسمه‌سازی صرفا تزئینی و برهنه. اغلب آن‌ها انباشته از آثاری هستند که یا کپی ضعیفی از ماسک‌ها و مجسمه‌های آفریقایی‌اند و یا مجسمه زنانی به سبک آثار مجسمه‌سازان قرن‌های 16 و 17 و18 اروپا و یا مجسمه‌های فانتزی و طنزآمیزی هستند که مرتب نیز تکثیر می‌شوند.
عابرین در جلوی ویترین این مغازه‌ها می ایستند و آثاری از این دست را در پشت ویترین مغازه ها می بینند و اگر بودجه‌شان برسد، آن‌ها را به خانه‌های خود می برند. اما نکته‌ای که ذکر آن در این‌جا لازم است، ارتباط آرزوهای مردم با رفتار مردم است؛ یعنی نمی‌توان آرزوهای مردم را با برهنگی شکل داد و رفتارشان را با حیا.
همان‌طور که این روزها در راستای اجرای طرح امنیت اجتماعی و مبارزه با بدحجابی، فعالیت‌هایی صورت گرفته، باید فکری برای ویترین‌های مغازه‌هایی کرد که به صورت علنی ترویج بی حجابی و از آن بالاتر، برهنگی را می‌کنند و در این میان نمی‌توان توقعی از مردم عادی داشت.
گزارش: آزاده فضلی
پیشینه مجسمه‌سازی در ایران به پنج هزار سال پیش برمی‌گردد. آثار مفرغی به دست آمده از لرستان و مجسمه‌های موجود در دوران مختلف تاریخی ایران، آثاری سمبولیک ملهم از طبیعت، حیوانات و کاربردی‌اند. حجاری‌های ایران باستان دارای جنبه‌های مذهبی و وقایع نگار است و در آن‌ها توجه خاصی به نقوش حیوانی شده نه به بدن انسان. حتی جالب است، آن محتوایی که در آثار پیکرتراشی (بدن انسان) دوره‌های تاریخی ایران دیده می‌شود چیزی نیست که در پیکره‌های مصری و یونانی (برهنه و عریان) بوده است! در جوامع سنتی که گذر از سنت به مدرنیته از طریق ورود فرهنگ بیگانه شکل می‌گیرد و نه در گذر زمان و بستر آن جامعه، پدیده‌هایی ظهور می‌کند که گاه عدم توجه به آن منجر به نتایج زیان‌بار می‌شود.
اما در ایران کنونی اوضاع به گونه‌ای غیر از دیگر کشورها است؛برای مثال ویترین‌های فروشگاه‌ها، محلی می‌شود برای ترویج مجسمه‌سازی صرفا تزئینی و برهنه. اغلب آن‌ها انباشته از آثاری هستند که یا کپی ضعیفی از ماسک‌ها و مجسمه‌های آفریقایی‌اند و یا مجسمه زنانی به سبک آثار مجسمه‌سازان قرن‌های 16 و 17 و18 اروپا و یا مجسمه‌های فانتزی و طنزآمیزی هستند که مرتب نیز تکثیر می‌شوند.
عابرین در جلوی ویترین این مغازه‌ها می ایستند و آثاری از این دست را در پشت ویترین مغازه ها می بینند و اگر بودجه‌شان برسد، آن‌ها را به خانه‌های خود می برند. اما نکته‌ای که ذکر آن در این‌جا لازم است، ارتباط آرزوهای مردم با رفتار مردم است؛ یعنی نمی‌توان آرزوهای مردم را با برهنگی شکل داد و رفتارشان را با حیا.
همان‌طور که این روزها در راستای اجرای طرح امنیت اجتماعی و مبارزه با بدحجابی، فعالیت‌هایی صورت گرفته، باید فکری برای ویترین‌های مغازه‌هایی کرد که به صورت علنی ترویج بی حجابی و از آن بالاتر، برهنگی را می‌کنند و در این میان نمی‌توان توقعی از مردم عادی داشت.
گزارش: آزاده فضلی
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
