به گزارش 598، حجتالاسلام سیدمحسن صالح مدیر سیاسی جامعه مدرسین حوزه
علمیه قم در گفتوگو با تسنیم، با اشاره به مفهوم واژه اعتدال و با بیان
اینکه معنی لغوی اعتدال همان میانهروی و تناسب در امور است، گفت: اعتدالی
که اکنون در واژگان سیاسی کشور مورد توجه قرار میگیرد، اعتدال در روشهاست
نه در مبانی و اصول. چراکه اصول نظام و انقلاب جای تسامح نیست و اعتدال در
آنها معنایی ندارد، اما برای به اجرا در آوردن برخی از اصول باید از
روشهایی استفاده کرد که فارغ از افراط و تفریط باشد.
وی با تاکید
بر اینکه نگاههای تعصبآمیز در کار اجرا مخرب است، گفت: چیزی که در ادبیات
حجتالاسلام روحانی مشاهده میکنیم این است که اصول و ارزشها قابل مسامحه
و عقبنشینی نیستند، اما در روشها و تاکتیکها طبیعتا از روشهایی
استفاده میکنند که معتدل، میانهرو و فارغ از تعصبات جناحی و گروهی باشد.
البته بهتر است این موضوعات از سوی خود آقای روحانی تبیین شده و یک
مانیفستی برای آن نوشته شود تا مشکلی که در دوم خرداد در بحث جامعه مدنی
داشتیم، دوباره گریبانگیر کشور نشود.
مدیرسیاسی جامعه مدرسین حوزه
علمیه قم ادامه داد: اعتدال به معنای سازش و کوتاه آمدن در اصول و ارزشها
نیست، چرا که اصول و ارزشهای ما قابل مسامحه و عقبنشینی نیستند. البته
آقای روحانی نیز بارها تاکید کرده که عزت ملت ایران و عزت اسلام، انقلاب و
قانون اساسی جزو مواردی نیست که بتوانیم از آن کوتاه بیاییم و اگر کسی
بخواهد که اعتدال را اینگونه معنا کند که از ارزشها کوتاه آمده و نگاه
سازشگونه نسبت به آن مسائل داشته باشیم، دچار اشتباه است. چرا که این
معنای درست اعتدال نخواهد بود.
مدیر سیاسی جامعه مدرسین حوزه علمیه
قم بر همین اساس تصریح کرد: در دولت آقای هاشمی نگاه سازندگی بسیار پررنگ
شد، البته بخشی از این نگاه به حق بجا بود چرا که به دلیل جنگ تحمیلی کشور
نیاز به بازسازی داشت، اما بیشتر از این میزان مورد پذیرش نبود و اینکه
تمام هم و غم دولت و وزرا معطوف به سازندگی باشد و از مسائل فرهنگی غفلت
شود، مصداق یک نگاه غیر اعتدالی است، چرا که ما باید رشدی که در کشور ایجاد
میکنیم، یک رشد متوازن و در تمام موضوعات باشد و رشد غیر متوازن به یک
غده چرکین تبدیل میشود که نیاز به جراحی دارد.
صالح افزود: در دولت
آقای خاتمی نیز شاهد یک نگاه افراطی به بحث توسعه سیاسی بودیم و نگاههای
سیاسی و هجمه به برخی از ارزشهای دینی مصداق یک نگاه افراطی است که در این
دولت حاکم بود. همچنین در دولت آقای احمدینژاد نیز به مقوله فرهنگ آنطور
که باید و شاید نگاه کارشناسانه نشد. به خصوص در سالهای اخیر که شاهد یک
نوع وادادگی در بحث فرهنگ بودیم. اگرچه در بحثهای مربوط به سازندگی،
اقتصاد زیربنایی و گسترش امکانات خدمات خوبی در دولت نهم و دهم صورت گرفت،
اما در کنار این مسائل میبینیم که یک نوع بیمحبتی نسبت به فرهنگ انجام
شد.
وی ادامه داد: همچنین در دوران آقای احمدینژاد از خرد جمعی و
نگاه مشورتی در امور استفاده نمیشد که این یکی از آفاتی است که در دولت
نهم و دهم وجود داشت. گرچه مدیر نباید همه چیز را در مشورت ببیند و خودش
صاحبنظر نباشد و در واقع مشورت، قاطعیت و جسارت باید در کنار هم وجود
داشته باشد، اما متاسفانه در دولت احمدینژاد بحث قاطعیت و جسارت وجود
داشت، اما ایشان مشورتپذیر نبود.
مدیر سیاسی جامعه مدرسین حوزه
علمیه قم با اشاره به فتنه ۸۸، گفت: این موضوع یکی از مصداقهای بارز افراط
و تفریط است و در واقع هر چیزی که در آن غلو شود، مصداق بیاعتدالی است.
مثلا اتفاقاتی که در غائله ۱۸ تیرماه نیز رخ داد، مصداق بارز افراطیگری
بود و فتنه ۸۸ نیز از این دست است، چرا که مباحث مطرح شده در آن مصداق بارز
و کامل افراطیگری در عرصه سیاست است و در مقابل اعتدال قرار دارد. لذا
اینکه عدهای نتوانستند نقطه نظر مخالف خود را تحمل کرده و رای مردم را
بربتابند، یک افراطیگری است.
مدیر سیاسی جامعه مدرسین حوزه علمیه
قم در خصوص کابینه یک دولت اعتدالی و لزوم عدم استفاده از حامیان فتنه در
چنین کابینهای گفت: البته افرادیکه در فتنه ۸۸ جزو خواص محسوب میشدند را
باید به چند بخش تقسیمبندی کنیم. یک سری افرادی بودند که در آن دوره از
فتنهگران حمایت کرده و رسما علیه نظام، انقلاب، قانون اساسی و ولایت فقیه
موضعگیری کردند که طبیعتا استفاده از این افراد شرعا و قانونا جایز نیست،
چرا که این افراد در آن دوره نظام را به چالش کشیدند و به تعبیری رفتاری
انجام دادند که مشخص بود قانون، نظام و چارچوبهای یک نظام اسلامی را قبول
ندارند.
صالح در ادامه این بخش از سخنانش گفت: همچنین در آن دوره
افرادی بودند که سکوت کردند و این سکوت آنها در جای خود قابل بحث است که
آیا در آن برهه این سکوت درست بوده یا خیر؟ اما در هر حال رشد و بلوغ سیاسی
آنها در حدی بوده که تنها سکوت کردهاند و نفیا و اثباتا نسبت به آن وقایع
موضعگیری نداشتند، بنابراین طبیعی است که نمیتوان از این افراد استفاده
نکرد.
مدیر سیاسی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در بخش پایانی سخنانش
تصریح کرد: البته آقای روحانی تصمیمگیرنده است و به نظر میرسد که با یک
دید وسیع و به دور از تعصبات گروهی و جناحی از افراد مختلف و باتخصص در
کابینه خود استفاده کند. همچنین نکته مهم این است که هیئت دولت نباید به یک
شرکت سهامی تبدیل شود که گروهها و افراد مختلف بخواهند در آن سهمی داشته
باشند. بنابراین هیئت دولت باید وحدت رویه داشته باشد تا برای نظام و
انقلاب و همچنین حل مشکلات کشور موثر باشد.
فتنهگران اعتقادی به اعتدال ندارند/ استفاده از اصحاب فتنه در کابینه ظلم به مردم است
همچنین
احمد نجابت عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی در گفتوگو با
تسنیم، با بیان اینکه عملکرد دولت نهم و دهم قابل قیاس با دولتهای گذشته
نیست، گفت: برخی عمکرد دولت فعلی را مصداق افراط و تفریط میدانند در حالی
که اینگونه نیست،دولت نهم و دهم بویژه دولت نهم خدمات زیادی را انجام داده
است و این دولتهای گذشته هستند که از خود افراط و تفریط به جا گذاشتهاند.
وی
افزود: ما تفریط را در دولت و مجلس اصلاحات دیدیم. در آن زمان به نام و با
شعار توسعه سیاسی مشکلاتی را برای کشور به وجود آوردند. مجلس ششم که
طرفداران خاتمی در آن حضور داشتند، بیانیه معروف ۱۲۷ نماینده را به مقام
معظم رهبری صادر کرد و از ایشان خواسته بودند در پرونده هستهای جام زهر را
بنوشند، آیا این اقدام تفریط نبود؟به نظرم آنها به نام اصلاحات از تفریط
هم عبور کردند.
عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی با
اشاره به مصداق افراط و تفریط در دولت سازندگی نیز اظهارداشت: آنها هم به
نام سازندگی به دنبال تجمل گرایی رفتند و به سیاست تعدیل روی آورده و براین
باور بودند که در سیاست تعدیل سرمایه داران، سرمایهگذاری کنند تا از این
طریق چیزی نصیب فقرا شود در حالی که مقام معظم رهبری فرموده بودند: تعدیل
بدون عدلت اجتماعی اصلا معنی ندارد. از این رو معتقدم افراط دولت سازندگی
در حوزه اقتصاد زیاد بود.
نجابت در ادامه با بیان اینکه بارزترین
جریان ضد اعتدال در کشور طی چند سال اخیر نمایان شد، خاطرنشان کرد: جریان
ضد اعتدال در فتنه ۱۸ تیر ۷۸ و ۸۸ خود را به خوبی نشان داد. مدعیان
دموکراسی اصلا ولایت فقیه را قبول ندارند و دیدیم که در آن ایام چه هرج و
مرجی را در کشور رقم زدند. مشارکت، مجاهدین، ملی مذهبیها، سلطنت طلبها در
فتنه ۸۸ دست در دست هم دادند تا نظام را ساقط کنند و از این رو از افراط
هم عبور کردند. افراطیون، تندروهای اصلاح طلب و لیبرال اصلا به اعتدال
اعتقاد ندارند.
وی تاکید کرد: باید اعتدال را تعریف کنیم، ایستادگی
بر موضوع هسته ای مصداق اعتدال است. مبارزه با آمریکا و مقابله با فساد
اقتصادی از بارزترین مصداقهای اعتدال است. به همین جهت اگر از اعتدال
تعریفی ارائه دهیم، دیگر به بی راهه نخواهیم رفت و راه را گم نمیکنیم. ضمن
آنکه مشخصه و سمبل اعتدال مقام معظم رهبری است.
این فعال سیاسی
افزود: اعتدال از نظر غرب یعنی هرج و مرج و کشت و کشتار در عراق،
افغانستان، سوریه و مصر درحالی که ما اصلا چنین نگاهی را قبول نداریم.
استفاده از افرادی که علیه فتنه ۸۸ موضع گیری نکردند در دولت آینده مصداق افراط و تفریط است
نجابت
در ادامه با بیان اینکه استفاده از افرادی که علیه فتنه ۸۸ موضع گیری
نکردند در دولت آینده مصداق افراط و تفریط است، تاکید کرد: اگر بخواهیم از
نیروهایی که در آن ایام سکوت کردند و مقابل فتنه ایستادگی نکردند، استفاده
کنیم، به مردم و رهبری ظلم کردهایم، چرا که هنوز بعد از چهارسال در سخنان
مقام معظم رهبری تلخی فتنه بیان میشود. بنابراین در دولت آینده نباید از
افرادی که ساکت فتنه بودند یا سابقه مبهی داشته و دارند دعوت شود.
هیچ کدام از دولتهای گذشته معتدل نبودند/ فتنه ۸۸ نمونه بارز حرکت بر ضداعتدال بود
جواد
منصوری معاون اطلاعرسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی و کارشناس مسائل سیاسی
هم در گفتوگو با تسنیم، در خصوص مفهوم واژه "اعتدال" اظهار داشت: برخورد
با پدیدهها در ۳ نوع متفاوت افراط، تفریط و اعتدال تعریف میشود؛ کسانی که
یکجانبه، بسیار قاطع و بدون ملاحظه واقعیتها حکم میکنند، گروه افراطی و
گروهی که به گروه محافظهکار و کندرو معروفند، گروه تفریطی مینامند. این
افراد کسانی هستند که معمولا قادر به تصمیمگیری و یا شناخت واقعیتها
نیستند. لذا این ۲ گروه معمولا در تجزیه و تحلیل و موضعگیریها خارج از
اعتدال، تناسب و توازن حرکت میکنند.
این کارشناس مسائل سیاسی با
اشاره به گروه سوم نیز گفت: این گروه در تصمیم گیریهای خود علاوه بر
عقلانیت و درایت، واقعبینی و همهجانبهنگری نیز دارند و انصاف، اعتدال و
توازن را در نظر میگیرند که این گروه به گروه اعتدالی یا عقلانی معروفند.
منصوری
بر همین اساس تصریح کرد: در ایران و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ما هر ۳
جریان را در زمانهای مختلف داشتیم، اما متاسفانه جریان اول و دوم بیشتر در
صحنه اجتماعی حضور داشتند، چرا که این گروهها با شعاردادنها و جلب
احساسات و یا نوعی القای راحتطلبی و رفاهگرایی جامعه را از تعادل خارج
کردند و کسانی که شعار اعتدال و عقلانیت دادند، محبوبیت چندانی نداشتند و
بسیاری از آنها حتی منزوی شدند.
وی در ادامه و در پاسخ به این سوال
که شاخصههای افراط و تفریط و همچنین اعتدال چیست و کدامیک از دولتهای
گذشته را دولت افراط، تفریط و یا اعتدال میدانید، گفت: در گام نخست باید
معیارهای افراط و تفریط را دقیقا روشن و بعد در برخورد با مواضع و
برنامهها، مصداقهای افراط و تفریط را مشخص کنیم؛ اگر دولتی بدون توجه به
واقعیتها تصمیمگیری میکند، قطعا این دولت اعتدالی نیست.
این
کارشناس مسائل سیاسی اضافه کرد: همچنین اگر دولتی بدون توجه به عقلانیت،
مشورت و درایت تصمیمگیری کند این دولت هم قطعا اعتدالی نیست، لذا برای
اینکه ببینیم کدام دولت اعتدالی و معتدل بوده، باید مشخص کرد که برنامه
کدامیک از دولتها متناسب با واقعیتها، همهجانبهنگری و تعادل و توازن
بوده است.
منصوری افزود: اگر دولتی تمام منابع کشور را تنها در بعد
اقتصادی در نظر بگیرد، از اعتدال خارج شده و یا اگر یک روز دولتی تمام
جهتگیریهای خود را در بحث سیاسی در نظر بگیرد، این هم خارج از اعتدال
است، چرا که همه جنبههای جامعه را ندیده است. بنابراین تنها کافی است که
عملکرد و مواضع آنها را مشخص کنیم و ببینیم که آیا با واقعبینی و
همهجانبهنگری و تعادل ابعاد مختلف اجتماع تطبیق داشته است یا خیر؟
وی
بر همین اساس تاکید کرد: از دیدگاه بنده متاسفانه هیچ کدام از دولتهای
گذشته معتدل نبودهاند، چراکه همه آنها خارج از همه جانبهنگری و واقعنگری
تصمیمگیری میکردند و به همین دلیل هیچکدام از آن دولتها نتوانستند
مشکلی از کشور را حل کنند.
این کارشناس مسائل سیاسی در ادامه سخنان
خود جریان فتنه را بارزترین جریان ضداعتدالی برشمرد و گفت: قطعا این جریان
یک جریان ضداعتدالی بود چرا که جریان فتنه ۸۸ صرفنظر از اینکه به قانون
توجه نکرد، به واقعیتهای جامعه نیز بیاعتنایی کرد و حاضر شد برای رسیدن
به اهداف و مقاصد خود همه چیز را فدا کند.