در اينكه اعتراض هواداران به بركناري محمد رويانيان خودجوش بوده يا نه حرف و حديث زيادي است و در اين مقال كاري به آن نداريم. رويانيان به شكلي عجيب و «متكي‌وار» رفت و به شكلي عجيب‌تر برگشت.
به گزارش 598 به نقل از 90: در اينكه اعتراض هواداران به بركناري محمد رويانيان خودجوش بوده يا
نه حرف و حديث زيادي است و در اين مقال كاري به آن نداريم. رويانيان به
شكلي عجيب و «متكي‌وار» رفت و به شكلي عجيب‌تر برگشت. اما اين رفت و برگشت
كه موقت هم به نظر مي‌آيد در بطن خود يك پيام مهم داشت.
آيا اگر دولت روحاني هم بخواهد رويانيان را بركنار كند با اين حوادث مواجه خواهد شد؟ پاسخ به اين سئوال دشوار است. آنهايي كه به بركناري رويانيان اعتراض كردند و كار را به تجمع كشاندند، دو دسته بودند؛ گروهي كه منتسب به اطرافيان رويانيان خوانده شدند و اين اتهام به آنان چسبيد كه اين تجمعات را سازماندهي كرده‌اند و گروهي كه مستقل هستند و وقتي اين مسائل را ديدند، «دنباله‌رو» بودند و صداي اعتراضشان بلند شد. مصاحبه يكي از نزديكان حسن روحاني، رئيس جمهور منتخب، موجود است كه گفته اتفاقات پرسپوليس را رصد مي‌كند و اين مسائل را «هدايت‌شده» مي‌داند. يعني آنها هم مي‌دانند كه بخشي از مسائل پيرامون پرسپوليس «اگرانديسمان شده» و واقعي نيست.
برگرديم به سئوالي كه مطرح شد. آيا با بركناري رويانيان در دولت آينده باز هم شاهد اين موضع‌گيري‌ها خواهيم بود؟ آيا علي دايي باز هم در حمايت از رويانيان مصاحبه مي‌كند؟ آيا پيشكسوتان باز هم به وزارتخانه مي‌روند؟
يادمان نرفته كه مصاحبه و در واقع دفاعيه تمام قد دايي از رويانيان بخش ديگري هم داشت و آن اشاره به دولت منتخب مردم بود. دايي چند بار در مصاحبه‌هايش اعلام كرد كه «حالا» وقت تغيير نيست و بايد اجازه داد دولت جديد بيايد و خود، تغيير بدهد؛ يعني او پذيرفته كه در دولت جديد امكان اين كه رويانيان از مديرعاملي خلع شود وجود دارد. با اين حرف‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه دايي اين موضع‌گيري تند و صحيح را در دولت آينده نخواهد داشت و حتي علي پروين هم اين گونه واكنش نشان نمي‌دهد.
نگارنده اعتقاد دارد كه اعتراض هواداران و پيشكسوتان نيز به بركناري رويانيان در دولت آينده به گونه‌اي كه طي چند روز اخير شاهدش بوديم، نخواهد بود. اگر بركناري اخير ناگهاني و غيرمنتظره و تا حدودي شوك‌آور بود، بركناري وي در دولت بعدي با توجه به پيش زمينه موجود، قابل قبول‌تر خواهد بود و اين بازتاب‌ها را نخواهد داشت و شايد حتي آب از آب تكان نخورد.
در اين بين مصاحبه اخير عباسي، وزير ورزش و جوانان، قابل نقد است. او وقتي با اين پرسش مواجه شده كه چرا بركناري رويانيان اين همه تبعات داشته، آن را گردن مطبوعات انداخته. از وزيري كه روزهاي آخر وزارت خود را سپري مي‌كند، توقعي جز اين مي‌رفت. آيا يادتان رفته كه از همان دولت متبوع ايشان دستور بركناري رويانيان آمده بود؟ آيا او انتظار داشت مطبوعات در قبال اين خبر مهم خود را بي‌تفاوت نشان دهند و به يك خبر چند خطي بسنده كنند؟
وزير توقع نداشت كه چنين جوي به وجود آيد. به نظر مي‌رسد او نيز به مانند رويانيان به قدرت رسانه و مطبوعات در فضاي ورزشي كشور پي برده اما نكته اين است كه هر دو كمي دير به اين نتيجه رسيده‌اند؛ چرا كه موسم جدايي نزديك شده است.
آيا اگر دولت روحاني هم بخواهد رويانيان را بركنار كند با اين حوادث مواجه خواهد شد؟ پاسخ به اين سئوال دشوار است. آنهايي كه به بركناري رويانيان اعتراض كردند و كار را به تجمع كشاندند، دو دسته بودند؛ گروهي كه منتسب به اطرافيان رويانيان خوانده شدند و اين اتهام به آنان چسبيد كه اين تجمعات را سازماندهي كرده‌اند و گروهي كه مستقل هستند و وقتي اين مسائل را ديدند، «دنباله‌رو» بودند و صداي اعتراضشان بلند شد. مصاحبه يكي از نزديكان حسن روحاني، رئيس جمهور منتخب، موجود است كه گفته اتفاقات پرسپوليس را رصد مي‌كند و اين مسائل را «هدايت‌شده» مي‌داند. يعني آنها هم مي‌دانند كه بخشي از مسائل پيرامون پرسپوليس «اگرانديسمان شده» و واقعي نيست.
برگرديم به سئوالي كه مطرح شد. آيا با بركناري رويانيان در دولت آينده باز هم شاهد اين موضع‌گيري‌ها خواهيم بود؟ آيا علي دايي باز هم در حمايت از رويانيان مصاحبه مي‌كند؟ آيا پيشكسوتان باز هم به وزارتخانه مي‌روند؟
يادمان نرفته كه مصاحبه و در واقع دفاعيه تمام قد دايي از رويانيان بخش ديگري هم داشت و آن اشاره به دولت منتخب مردم بود. دايي چند بار در مصاحبه‌هايش اعلام كرد كه «حالا» وقت تغيير نيست و بايد اجازه داد دولت جديد بيايد و خود، تغيير بدهد؛ يعني او پذيرفته كه در دولت جديد امكان اين كه رويانيان از مديرعاملي خلع شود وجود دارد. با اين حرف‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه دايي اين موضع‌گيري تند و صحيح را در دولت آينده نخواهد داشت و حتي علي پروين هم اين گونه واكنش نشان نمي‌دهد.
نگارنده اعتقاد دارد كه اعتراض هواداران و پيشكسوتان نيز به بركناري رويانيان در دولت آينده به گونه‌اي كه طي چند روز اخير شاهدش بوديم، نخواهد بود. اگر بركناري اخير ناگهاني و غيرمنتظره و تا حدودي شوك‌آور بود، بركناري وي در دولت بعدي با توجه به پيش زمينه موجود، قابل قبول‌تر خواهد بود و اين بازتاب‌ها را نخواهد داشت و شايد حتي آب از آب تكان نخورد.
در اين بين مصاحبه اخير عباسي، وزير ورزش و جوانان، قابل نقد است. او وقتي با اين پرسش مواجه شده كه چرا بركناري رويانيان اين همه تبعات داشته، آن را گردن مطبوعات انداخته. از وزيري كه روزهاي آخر وزارت خود را سپري مي‌كند، توقعي جز اين مي‌رفت. آيا يادتان رفته كه از همان دولت متبوع ايشان دستور بركناري رويانيان آمده بود؟ آيا او انتظار داشت مطبوعات در قبال اين خبر مهم خود را بي‌تفاوت نشان دهند و به يك خبر چند خطي بسنده كنند؟
وزير توقع نداشت كه چنين جوي به وجود آيد. به نظر مي‌رسد او نيز به مانند رويانيان به قدرت رسانه و مطبوعات در فضاي ورزشي كشور پي برده اما نكته اين است كه هر دو كمي دير به اين نتيجه رسيده‌اند؛ چرا كه موسم جدايي نزديك شده است.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
