وقتی نمایندگان، فقط نماینده خود می شوند

به گزارش پایگاه 598، طرح ارشمند الزام مدرک کارشناسی ارشد برای احراز صلاحیت ثبت نام در انتخابات نمایندگی مجلس شورای اسلامی توسط نمایندگان به تصویب رسید و قرار است تنها کسانی در جایگاه وکالت ملت قرار بگیرند که از نظر علمی، تحصیلات قابل قبولی داشته باشند.

البته در این میان باید این مساله را نیز در نظر گرفت که نمایندگان مجلس شورای اسلامی، این طرح را برای دوره های بعدی الزامی کرده اند و خود را از شمول این قانون خارج کرده اند؛ یعنی کسانی که خود، این قانون را تصویب کرده اند، این شرط را برای آیندگان قرار داده اند، نه برای خود.

عجیب تر آن که نمایندگان تصویب کننده این قانون، نام خود را به عنوان دارندگان یک حق فوق العاده برای عدم قرار گرفتن در دایره این قانون در دوره های بعد نیز ثبت کرده اند که با هیچ مبنای عقلی، شرعی و قانونی قابل جمع نیست.

طرح نظارت نمایندگان بر خود نیز که کش و قوص های فراوانی داشت پس از مدت ها که حتی قرار بود این طرح از دایره تصویب نیز خارج شود، نارضایتی مقام معظم رهبری را نیز در خصوص نحوه طی پروسه تصویب این قانون را نیز در پی داشت.

حال اینکه چرا نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مقابل تصویب قوانین مسلمی که باید سال های پیش به تصویب می رسید، این گونه دست به عصا حرکت می کنند، می توان احتمالاتی را مطرح کرد که از آن جمله می توان به دقت نظر در عدم تصویب قوانین ناقص و غیر اجرایی و یا احتمالات دیگر از جمله منافع حزبی و گروهی و جایگاه حقیقی و حقوقی افراد، اشاره کرد.

در این جایگاه نمی توان از نیت واقعی تصویب و عدم تصویب بسیاری از قوانین که برخی از آنها منافع نمایندگان را تحت الشعاع قرار می دهد، سخن گفت ولی می توان توصیه هایی را در خصوص تصویب این گونه قوانین داشت که مهم ترین آن ها رعایت تقوا در امر وکلات ملت است. نکته ای که امام راحل در بدو تاسیس مجلس شورای اسلامی، بارها و بارها بر لزوم برخوردی از این صلاحیت به نمایندگان مجلس تاکید می فرمودند.

مهم ترین جایگاه تجلی تقوای وکیل ملت، در دورداشتن هر گونه نفع شخصی، حزبی، قومی و نژادی در تصویب قوانین جاری کشور است. هر قانون منشا عمل آینده است و می تواند رهگذاری برای توسعه و یا عدم توسعه کشور باشد. مساله توسعه و پیشرفت کشور باید مهم ترین دغدغه یک وکیل مجلس باشد و در راه نیل به این هدف باید از منافع شخصی، چشم پوشی کند، حتی اگر به ضرر آن نماینده باشد.

سوال اینجاست اگر این قانون ( دارابودن حداقل مدرک کارشناسی ارشد برای نمایندگان مجلس) را برای اداره بهتر کشور مصوب کرده اند و اگر قبول دارند که یک کارشناس ارشد بهتر یک فرد دیپلمه می تواند برای کشور تصمیم بگیرد، چرا این شرط را برای دیگران قبول کرده اند، نه خود؟ نمایندگان فعلی مجلس با چه مبنای شرعی و عرفی و قانونی خود را از برابری قانون برای آنان و دیگران که دردوره های بعد قصد ورود به مجلس را دارند، معاف کرده اند؟

تقوای نمایندگی حکمی غیر از این دارد. غیر از این هم اگر قرار باشد در سال های بعد، تمام نمایندگان مجلس دارای مدرک کارشناسی ارشد، یا بالاتر باشند، حضور این نمایندگان در دوره های بعدی، هارمونی تحصیلی نمایندگان را از بین می برد و مطمنا این مساله مشکلات عدیده ای را برای ادامه کار مجلس به بار خواهد آورد