به گزارش خبرگزاری فارس، علی دایی در گفتوگو با سایت رسمی باشگاه پرسپولیس درباره صعود تیم ملی ایران در جام جهانی گفت: اولین شادی را انتخابات به مردم داد چرا که آن فردی که میخواستند منتخب مردم شد و خدا دوستمان داشت که با صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی شادی بزرگ دیگری را به مردم هدیه کرد. به اعتقاد بنده تمام دنیا فهمیدند که مردم ما تا چه اندازه میهن و ایران را دوست داشته و چه مردم وطنپرستی هستند.
وی افزود: جشن شادی مردم خیلی حرفها را به دنبال داشت. اتحاد مردم خیلی چیزها را نشان داد. متاسفانه ما خیلی وقتها این اتحاد را نداشتیم اما در مقاطع مختلف فوتبال شادی را به مردم هدیه کرده و اتحاد آنها را بیشتر کرده است. ضمن احترام به تمام رشته های ورزشی باید بگویم فوتبال ورزش دیگری است و هیجان عجیبی پس از پیروزیهای بزرگ به جامعه منتقل میشود. فوتبال فقط یک ورزش نیست، بلکه در آن اقتصاد، سیاست، مسائل اجتماعی و فرهنگی زیادی نهفته و خروجیهای بسیاری دارد.
علی دایی تصریح کرد: از طریق فوتبال میتوان خیلی از مسائل و حرفهایی را که نمیتوانیم بزنیم بیان کنیم و من امیدوارم این موضوع را درک کرده باشیم و با حمایت همهجانبه از تیم ملی ایران کاری کنیم که فوتبالمان در جام جهانی سربلند باشد و نام ایران دوباره با شادی مردم و موفقیت کشورمان در جهان بر سر زبانها بیافتد. این موفقیت بزرگ را به کادر مدیریتی فدراسیون فوتبال، کادر فنی تیم ملی، بازیکنان با غیرت و تک تک اعضای تیم تبریک گفته و آرزوی موفقیت میکنم برای فوتبالمان در جام جهانی.
سرمربی پرسپولیس که پس از صعود تیم ملی ایران به اتفاق خانواده و به درخواست دخترش در شادی مردم پس از صعود ایران به جام جهانی شرکت کرده بود درباره انتشار عکسهایی از حضورش در میان مردم گفت: وقتی تیم ملی به جام جهانی صعود کرد میدانستم که مردم خوشحال هستند و این پیروزی را جشن میگیرند. در این میان دخترم از من خواست که به خیابان برویم و ما هم از منزل بیرون آمدیم و میخواستیم یک مسیر 10 دقیقهای را طی کنیم که در نهایت دو ساعت و نیم در میان مردم بودیم و خوشحالی و شادی آنها روحیهمان را چند برابر کرد و انرژی زیادی به ما بخشید. هیچ چیز به اندازه شادی مردم رضایتبخش نیست. خوشحالم که در این شادی مردم حضور یافتم و از نزدیک این شور و هیجان وصف ناپذیر و صادقانهشان را دیدم و لمس کردم.
دایی در ادامه گفت: مردم هیجان خاصی داشتند و بنده نیز هیچوقت خودم را از مردم جدا ندانسته و بسیار خوشحال شدم که دخترم باعث شد در این جمع مردمی حضور یافته و شادی آنها را از نزدیک نظارهگر باشم. هر چند که در میان جمعیت گیر کردیم و بیش از دو ساعت در خیابان بودیم تا یک مسیر کوتاه را طی کرده باشیم. واقعا از ابراز لطف مردم هم شرمنده شدم.