اگر هیچ تیمی در دنیا مرا نخواهد به ليگ ايران برمی گردم

به گزارش 598 به نقل از جام ورزشي؛ مسعود شجاعی یکی از دلخورترین هاست، شاید یه خاطر اظهارنظر پیمان یوسفی در پایان بازی ایران و كره که پشت تلفن به او گفت: «انشاء الله بهتر از این باشد.» شاید هم به دلیل موج انتقادات تمام نشدنی از نامیش او در تیم ملی فوتبال؛ هرچه که هست او کلافه است و عصبانی؛ تا جایی که می گوید فقط به یک شرط به ایران برمی گردد اینکه هیچ تیمی در دنیا او را نخواهد!
مصاحبه مسعود شجاعی را بخوانید. او این مصاحبه در درهواپیما با خبرنگاران اعزامی به کره انجام داده است.

وي درباره نخستین تجربه اش برای حضور در جام جهانی گفت: «این حسی است که تاکنون برای من اتفاق نیفتاده. در 2006 در مسابقات مقدماتی نبودم و وقتی هم به ایران برگشتیم استقبال زیاد خوب نبود. دوره قبل هم که متاسفانه صعود نکردیم اما حالا تیم ملی به جام جهانی صعود کرده و همه ایران خوشحال هستند.»

او درباره دلایل کسب این صعود گفت: «فکر می‌کنم همدلی و شور و اشتیاقی که چند سال در بازیکنان و فوتبال ایران وجود نداشت، به وجود آمده بود. کی روش هم تاثیرگذار بود. کل کادر تاثیرگذار بودند. بعد از جام جهانی 2006 دیگر چنین اشتیاقی نبود. ولی اخیرا گفته بودم که در جامعه مردم با فوتبال آشتی کرده‌اند. با بازیکنان که صحبت می‌کردیم می‌گفتم بعد از اینکه رضا به کره گل زد، نمی‌دانم اصلا چطوری خودم را به او رساندم. همه نیمکت به همین سرعت رسیدند. این نشان می‌دهد همه تیم می‌خواستند که بازی را ببریم و همه هدف‌ها یکی بود. من گفته بودم که بازی با قطر کلید رفتن به جام جهانی است. البته باید بگویم خوشبینانه‌ترین حالت این بود که 7 امتیاز از سه مسابقه می‌گیریم اما خدا را شکر 9 امتیاز گرفتیم.»

شجاعی که اصلیتی شیرازی دارد اما فوتبالش را از آبادان شروع کرده در پاسخ به این جمله یکی از خبرنگاران که گفت «آبادان برزیلته» خندید و گفت: «رفتیم برزیل. البته من شیراز به دنیا آمده‌ام. اما فوتبالم را از آبادان شروع کردم و خیلی خوشحالم که به جام جهانی رفتیم. برزیل ایران که بودیم، حالا رفتیم به برزیل واقعی!»

او درباره آینده تیم ملی و کی روش هم گفت: «مطمئنا من هم نگران هستم. من فکر می‌کنم بعد از مدت‌ها نظم را در تیم ملی دیدیم و دلیلش مربی تیم است. واقعا جای نگرانی است. باید کی روش را نگه داریم. او نظمی به فوتبال ایران آورد که به نسل‌های بعدی کمک می‌کند. کی روش مربی بزرگی است و شکی در این وجود ندارد که باید او را نگه داریم.»

شجاعی درباره انتقادهایی که در چند وقت اخیر به خاطر عملکردش مطرح شده هم گفت: «کم کم به این نتیجه رسیده ام که اشتباه می‌کنم حرف نمی‌زنم. شرایط خوب باشد حرف نمی‌زنم، بد هم باشد حرف نمی‌زنم. ولی امروز می‌خواهم بگویم. اگر کارشناسان فوتبال و کاردان‌های فوتبال انتقاد کنند قبول می‌کنم اما انتقاد کار چاق کن‌های فوتبال را قبول ندارم. امثال آقای حاج رضایی، محصص، جلالی و چراغپور که فوتبال را می‌فهمند و علم آن را می‌دانند می‌توانند انتقاد کنند. ولی افرادی که صرفا به خاطر سابقه بازیگری‌شان می‌آیند و انتقاد می‌کنند را قبول ندارم. اگر بنا به پیشکسوت بودن باشد، آقایان دایی، باقری و عزیزی حرفشان خریدار دارد. دایی چند سال در اروپا بازی کرده. عزیزی حضور داشته در فوتبال اروپا. کریم باقری سطح بالاتری از فوتبال آسیا داشت. این‌ها اگر انتقاد کنند مشکلی نیست. بعضی‌ها نمی‌فهمند من دو سال پایم به توپ نخورده. جراح من پس از آنکه 5 بار جراحی کردم و توانستم به تمرین برگردم گفت معجزه شده که تو به فوتبال برگشتی. می‌گفت من تلاش کردم پای سالمی داشته باشی و به زندگی عادی‌ات برگردی نه اینکه دوباره برگردی فوتبال بازی کنی. می‌گفت امیدی نداشته که پای من خوب شود. من با این شرایط تلاشم را کردم. نمی‌گویم شرایطم خیلی خوب است. ولی به زمان احتیاج دارم. من هم از این به بعد حرفم را می‌زنم. شما بروید از مجتبی جباری که چند بار مصدوم شده بپرسید. من پایم را 5 بار عمل کردم. اما کسی خبر ندارد چه به من گذشت. گفته بودند شجاعی نباید مقابل کره بازی کند تا بتوانیم ببریم. الان که بردیم به آن‌ها تسلیت می‌گویم. امیدوارم یک همدلی پیش بیاید که دوباره این افراد کنار تیم باشند.»

شجاعی در پاسخ به این سوال که گفته بودی فوتبال ایران ناپاک است و به همین خاطر به آن بر نمی گردی گفت: «ما در فوتبال ایران مافیا داریم مثل فوتبال ایتالیا. من یک تنه به سهم خودم جلوی آن‌ها می‌ایستم. همان‌طور که وقتی 20 سالم بود و به اردوی تیم ملی دعوت شدم، آن آدمی که رئیس مافیای فوتبال ایران بود، به من زنگ می‌زد و من زیر بار نرفتم. روزی دست خداست. فوتبال ایران تا این‌طوری باشد پیشرفت نمی‌کند. خدا را شکر می‌کنم که به جام جهانی رفتیم و حداقل برای کوتاه مدت یک پیشرفتی به فوتبال ایران می‌دهد. عذرخواهی می‌کنم از مردم اما من به فوتبال ایران برنمی‌گردم. مگر اینکه دیگر در هیچ جای دنیا جا نداشته باشم و در هیچ لیگی من را نخواهند. تازه آن موقع باید فکر کنم که به فوتبال ایران برگردم یا فوتبال را بگذارم کنار.»