به گزارش 598 به نقل از پايگاه اطلاعرساني آثار آيتالله
مصباحيزدي، عضو خبرگان رهبري در ديدار با جمعي از اعضاي شوراي تهذيب اخلاق
مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) با اشاره به وضعيت جهان امروز اظهار
داشت: در هيچ دوره تاريخي و براي هيچ امتي اسباب انحطاط و تنزل براي
قشرهاي مختلف تا اين اندازه فراهم نبوده و عوامل تهييج غريزه جنسي كه امروز
براي افراد معمولي سهلالوصول است، زماني براي شاهان هم ميسر نبود.
آيتالله محمدتقي مصباحيزدي خاطرنشان كرد: تنها عاملي كه ميتواند با
اين اسباب مقابله كند و از خطر آنها بكاهد، مسائل معنوي و اخلاقي است،
وگرنه قانون، نيروي انتظامي و قوه قضائيه نميتوانند اثر چشمگيري داشته
باشند.
وي ادامه داد: در مقابل اين اسباب انحطاط بايد فعاليت خيلي عميق و
گسترده صورت گيرد و در غير اين صورت بايد منتظر عذابهاي شديد الهي بود.
عضو خبرگان رهبري سقوط انسان از انسانيت را بالاترين عذاب دانست و
عنوان داشت: فساد در زمينههاي عقائد و ارزشهاي ديني بزرگترين فسادهايي
است كه جامعه را تهديد ميكند.
مصباحيزدي با تأكيد بر اهميت مسئوليت خطير مقابله با انحرافات بيان
داشت: جامعه داراي نيازمنديهاي گوناگون است كه هر يك از آنها وجوب كفايي
دارد، اما نياز به اخلاق مهمترين نياز جامعه است كه قابل مقايسه با ديگر
نيازها نيست.
وي با تأكيد بر لزوم خودسازي گفت: عالمي كه به سخنانش عمل ميكند،
ميتواند جامعهاي را تغيير دهد و هزاران ناطق زبردست بدون عمل نميتوانند
چنين تأثيري بگذارند.
رئيس موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) با اشاره به ويژگيهاي دروس
اخلاق اظهار داشت: اگر طلاب احتمال بدهند كه استاد اخلاقشان درسي را
مطالعه نكرده يا به خاطر كسب درآمد و منافع تدريس ميكند، سخنان استاد هيچ
تأثيري در آنها نخواهد داشت.
اين استاد اخلاق حوزه علميه ادامه داد: گاهي اخلاق براي دانشپژوهان به
عنوان يك رشته تخصصي به حساب ميآيد كه بايد سرفصلهايي برايش در نظر
گرفته شود و مانند ديگر رشتههاي تخصصي است كه چه بسا تأثيري غيرمستقيم نيز
بر رفتار فرد بگذارد، اما هدف از اين دروس، گذراندن آنها و قبول شدن در
آنها است.
مصباحيزدي گفت: گاهي نيز درس اخلاق براي موعظه همراه با خطابه براي
شنونده ايراد ميشود تا انگيزهاي براي رشد اخلاقي در وي ايجاد شود.
وي تصريح كرد: گاهي مسئله تربيت است كه لازمهاش مواجه شدن مربي با
آحاد متربيان است و از اينجا رابطه بين شاگرد و استاد برقرار ميشود.
وي در ادامه با مقايسه بين انواع دروس اخلاق عنوان داشت: وقتي فردي با
موعظه قصد بيان مباحث اخلاقي به دانشپژوهان را دارد، لازم نيست جنبه اتقان
علمي داشته باشد و حتي اگر خودش داراي لغزشي باشد، در همگان انعكاس
نمييابد، اما اگر بين استاد و شاگرد رابطه وجود داشته باشد، استاد بايد
خودساخته بوده و مسئوليت سنگينتري را به دوش بكشد.
مصباحيزدي در ادامه با بيان اينكه درك مسئوليت و عمل به شيوهاي كه
تأثيرگذار باشد، مستلزم فعاليت بسيار است و در نتيجه، افراد براي اين كار
انگيزه كمتري پيدا ميكنند، خاطرنشان كرد: همين حضور اندك افراد نيز از
ديگر مسائلي است كه مسئوليت را مضاعف ميكند، چرا كه با نبودن نيرو و حجم
زياد مسئوليت، هر فرد بايد بار سنگينتري را بردوش بكشد.
وي با طرح اين سؤال كه با وجود چنين تكليفي، آيا در مقام تزاحم، تكليف
ديگري ميتواند ترجيح داشته باشد، با ذكر مثالي گفت: در حوزه علميهاي كه
70 هزار طلبه مشغول تحصيل و تدريس هستند و اساس آن فقه و پرورش فقيه است،
هنوز فقيه كافي نداريم، چه برسد به اخلاق كه افراد كمي در اين زمينه فعاليت
ميكنند، در نتيجه، به ندرت پيش ميآيد كه چيزي صلاحيت مزاحمت با اين
تكليف را داشته باشد، چرا كه در جهات ديگر بودجه و امكانات و نيروي بيشتري
قرار دارد.
رئيس مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) اظهار داشت: پس فردي كه خود
را براي اين امر دشوار و مهم آماده ميكند، نبايد توقع داشته باشد كه به
قدري وقت فراغت داشته باشد كه در همه دروس حوزوي مانند فقه، اصول، فلسفه و
تفسير، كارشناس باشد، بلكه بايد همه تلاش خود را براي انجام وظيفه خود به
كار گيرد.
وي ادامه داد: هرچند تنظيم سرفصلهاي مباحث اخلاقي و ارائه يك منظومه
اخلاقي با مباني تربيتي متناسب با قرآن كريم و سخنان اهلبيت (ع) امري لازم
است و نياز به پژوهش و تحقيق دارد، اما ركن تهذيب، اخلاق نيست و در پرورش
متربي خيلي نيازي به رعايت ترتيب اين سرفصلها نيست و استاد بايد با آشنايي
با متربي و ويژگيهاي اخلاقي وي، مباحث را براي او اولويتبندي كند.
عضو خبرگان رهبري توكل برخدا و توسل به اولياي الهي را بزرگترين كمك براي پيشرفت در دفع انحرافات و مفاسد دانست.