به گزارش سرویس بین الملل
پایگاه 598، یکی از شاخص های پیشرفت و توسعه کشور های مختلف، تعیین رتبه های کیفی و کمی این کشورها در سطوح مختلف از جمله فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، ورزشی، اقتصادی، تولیدی و.. است.
هر ساله موسسات علمی و پژوهشی در سطح جهان با اعلام رتبه بندی دانشگاه ها، بنگاه های اقتصادی و موسسات مختلف، به نوعی شاخص های علمی و فناوری و تولیدی هرکشور را اعلام می کنند که در این بین تعیین سطح علمی دانشگاه ها از جمله شاخص های رشد علمی کشورها محسوب می شود.
از جمله سایت های علمی و آماری در سطح جهان که هر ساله رتبه بندی دانشگاه های مختلف را به عهده دارد می توان به سایت اسپانیایی webometerics.info اشاره کرد اما متاسفانه اثرات سیاست بازی کشورهای غربی در رتبه بندی های علمی این سایت نیز تاثیر گذار بوده است به نحوی که رتبه دانشگاه های ایران در سطح منطقه به طور کامل تحت الشعاع آن قرار گرفته است.
این سایت در سطح بندی بین کشورهای مناطق جغرافیایی به طرز بسیار جالبی، دست به تغییراتی زده است که رتبه علمی ایران در تعیین شاخص توسعه علمی بهطور کلی حذف شود؛ این در حالی است که این سایت برای تعیین رتبه علمی کشورهای مختلف در مناطق جغرافیایی دست به اعلام رتبه می کند اما قسمت خاورمیانه را از لیست خود حذف کرده است.
این عمل جالب توجه این سایت در حالی انجام شده که در طبقه بندی جغرافیایی به جای خاورمیانه رتبه کشورهای عربی لحاظ شده و به این شکل ایران را به عنوان کشور اول منطقه خاورمیانه به طور خودکار حذف و به کشورهای آسیایی برده است که طبیعی است که در این میان نمی تواند در حال حاضر ربته اول را کسب کند.
لازم به ذکر است که این رتبه بندی در همه مناطق به صورت اولویت بخش جغرافیایی انجام شده ولی در بخش خاورمیانه که یکی از مناطق است، به صورت نژادی دست به رتبه بندی زده است که اساسا رنگ و بوی سیاست زدگی آن مشخص می شود.
حال اینکه چرا کشورهای غربی از اعلام رشد ایران در رسیدن به جایگاه اول منطقه از نظر علمی و فناوری ابا و ترس دارند، امری واضح است ولی اینکه تا کی این روند قرار است ادامه یابد، نظری نمی توان داد.
از طرفی دیگر در قسمت کشورهای عربی شاخص دانشگاه های عربستان و بحرین در میان کشورهای عربی در بالاترین حد ذکر شده است که خود نیز از نشانه های سیاست زدگی است.
نکته قابل تامل در این رتبه بندی، تلاش غرب برای به حاشیه بردن ایران و سانسور رسانه ای غرب از تلاش ها و توانمندی های علمی کشور در حال حاضر است که البته امری بدیهی به شمار می رود.
گفتنی است، تلاش غرب کم کردن رشد ایران در بخش علمی و فناوری به اینجا ختم نشده و اخیرا با راه اندازی شبکه های منطقه ای، سعی به جذب استادان نخبه دانشگاهی ایرانی در کشورهایی نظیر عربستان، امارات و بحرین کرده اند که البته مطمنا این عمل آنان نیز نمی تواند خللی در حرکت روبه جلوی علمی کشور باشد