پدر واژه‌ای زیبا به بلندای آفتاب عالم تاب

سلامی به بلندای خورشید بر تو ای پدر آسمانیم. پدری که درس عشق و ایثار و فداکاری را برای فرزندان خود به یادگار نهادی. پدرجان در این سال‌ها همیشه با خود فکر می‌کردم چگونه می‌توانم در وصف تو مطلبی بنویسم ولی بعید می‌دیدم قلم قاصرم بتواند روحیات زیبایت را توصیف کند.

پدر شهیدم از این که مدتی در جبهه در کنار تو بودم به خود می‌بالم و درس‌هایی که از تو گرفتم همیشه در زندگی مرور می‌کنم تا مبادا در گذر زمان آن را فراموش کنم.

پدرم تصور همه این است که ما زنده‌ایم ولی من به سخن شهید آوینی اعتقاد دارم که گفته است «پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند».

پدر عزیزم اکنون پس از سال‌ها متوجه شدم که شهادت کمال عشق است و شما عاشق‌ترین فردی بودید که قدم در مسیر عشق الی الله گذاشتید. پدرجان از تو می‌خواهم که مرا در مسیر قرب الی الهی راهنمایی کنی تا خدمتگزار خوبی برای نسل جوان و مردم کشورم باشم. پدر گرامی‌ام تمام آرزویم این است که روزی بتوانم با خودسازی و خودشناسی درس‌هایی که از تو گرفتم در زندگی جاری ساخته و با ایثار و فدا کردن جان در راه اهداف مقدس نظام همواره رهرو راه شهدا باشم.

کنون که نیت ما امتداد راه شماست

توان و توشه در این دلخوشی نگاه شماست

دعا کنید که ما روسفیدتان باشیم

کسی که رهروتان نیست روسیاه شماست

================

یادداشت: حمیدرضا شابرم