لنکرانی‌ در اهوازي: فاصله رئیس‌جمهور از آرمان‌ ها دلیل بد‌شدن آرمانگرایی نمي‌شود+عكس

دکتر باقری لنکرانی در  "دیدار با جمع كثيري از فضلاء و طلاب حوزه علمیه اهواز" سخنراني كرد. دراین جلسه ابتدا حجت الاسلام والمسلمین زکی پور دبیر  جبهه پایداری انقلاب اسلامی استان خوزستان سخنانی را ایراد كرد و در ادامه دکتر لنکرانی به ایراد سخن پرداخت و به سوالات مستمعین نیز پاسخ داد.

در زیر گزیده ای از مهمترین بیانات دکتر لنکرانی را مشاهده می فرمایید:

 

 

 

قبل از ورود به هر موضوعی باید آن را اسیب شناسی کنیم. آسیب های نظام مدیریتی محتمل یا وقوع یافته در مدت 35 سال نظام عبارتند از : 1-  جدایی از ارزشها وگسست بین آرمانها  2- جدایی از مردم. بویژه اقشار ضعیف می باشد.

وقتی صحبت ازگسست ارزش ها می کنیم، نه اینکه منظورمان این است که - خدایی نکرده- ما مسؤولی داشتیم که ظواهر شرعی را رعایت نمیکرده. بلکه صحبت از این می کنیم که در تصمیمات مدیریتی و در اداره ی امور نتوانسته است بین این تصمیم ها و ارزشها و باورها ارتباط برقرارکند. و مبنای تصمیم گیری های حکومتی او در مواقعی جدای از باورها وارزشها بوده است. خطری که رهبر عزیزمان در سفر خراسان شمالی در سال گذشته از آن به عنوان سکولاریسم پنهان یاد کرده اند .

 

اشکال دوم هم این است که بی توجهی به مردم - بخصوص اقشار ضعیف- رخ بدهد. که در واقع این هم به نوعی بر می گردد به همان اشکال اول. یعنی اگر کسی در تصمیمات حکومتی متعهد به این باشد که همواره بر اساس ارزش ها و باورهای دینی تصمیم گیری بکند ؛ این از مهمترین ارزش هاست همانی است که در فرمایش حضرت امیر علیه آلاف التحیه و الثناء به مالک اشتر است این که هوای عامه مردم را داشته باش و متوجه اقشار ضعیف جامعه باش . این هم در بطن همان نهفته است.

 

 

 

در این شرایط، خیلی مهم است که ما تمایز بین کاندیداها را درک بکنیم. ببینید چه چیزی این ها را از همدیگر متمایز می کند؟ و بعد بتوانیم بر آن اساس تصمیم گیری بکنیم. ببینیم چالش اصلی ما، گلوگاه پیش روی ما، چیست؟. خب مهمترین موضوع – به نظر می رسد- که در آینده نظام اسلامی باشد این است که ما بتوانیم نشان بدهیم که بین آرمانگرایی و واقع گرایی می شود جمع کرد. می شود مدل اجرای کشور را مدل قوی کارآمد و پاسخگو قرار داد . اما این مدل را از خود باورها و اعتقادات و آرمانگرایی خودمان استخراج کنیم .

 

 

 

بنده اگر می دیدم در صحنه انتخابات، کس دیگری با این نگاه حضور پیدا کرده، حتما وظیفه ای نداشتم که خودم را مطرح بکنم. آنچه که باعث نگرانی این حقیر شده، این است که ما تطبیق آرمانگرایی و واقع گرایی را جایش را در گفتمان های مطرح در صحنه انتخابات را خالی می دیدیم .

 

مهمترین وظیفه ما نه فقط معرفی شخص، بلکه دفاع از از این نگاه و رویکرد است که نشان بدهیم: با آرمانگرای مان می توانیم پاسخگوی نیازهای کشورمان باشیم .

 

 

 

برخی تلاش می کنند که این مخاطره را، مخاطره اصلاح طلب ها نشان بدهند. خب، این نکته روشن است که اصلاح طلب ها به دلیل گسستی که بین رهبری آنها و بدنه اجتماعی آنها بوجود آمده . به دلیل رهبری که گسسته شده خودش هم و بی انگیزه هستند برای اینکه در صحنه اجتماعی حضور پیدا بکند، اصولا ظرفیت اجتماعی حضور در انتخابات ریاست جمهوری را ندارند . نگاه عمده ی اصلاح طلب ها به انتخابات 24 خرداد عمدتا، نگاه به انتخابات شوراها است . در شوراها هم امید بسته اند به چهره هایی که بالاخره شناخته شده نیستند یا چهره های سفید آنها هستند .

 

 

 

امروز بحث مذاکره با آمریکا، هم توسط آن زخم خورده های فتنه 88 مطرح می شود و هم از جانب کسانی که چسبندگی به قدرت دارند. هر دو گروه در باغِ سبزی که دارند نشان می دهند، درِ باغ سبز گسست از آرمانها است.

 

شرایطی که امسال در آن قرار داریم، از شرایط سال 84 و 88 متفاوت است. سال 84 و 88 کاندیداهایی که پرچم داری گفتمان ارزش ها را بر دوش گرفت به نوعی کاندیدای فردی بود؛ خودش را از جمع - به اصطلاح- روحانیت و نیروهای حزب اللهی به صورت تشکیلاتی تعریف نکرده بود. به همین دلیل هم که امروز اعتراض می شود که این رفتارها باعث نگرانی حزب اللهی ها است. می گوید: خب،  مگر آنها مرا رئیس جمهور کرده اند؟!.

 

اشتباه رئیس جمهور در فاصله پیدا کردنش با آن آرمانها، دلیل نمی شود که آرمانگرایی بد است . معنای حکومت دینی همین است که: " ما آرمانگرایی هایمان را در عرصه اجرا به ظهور برسانیم ".