یادداشت/ اهمیت حیاء در کار رسانه ای

اهمیت  اساسی این موضوع نیز بر این پایه است که « روی عن الصادق(علیه‎السلام) قال: لا إِيمَان لِمَن لا حَيَاءَ لَهُ» که بر این منوال اگر بینش خود را بیابیم، لزوم حیاء را بنا بر آنچه حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی بیان فرموده اند در «حیامن الخلق» و «حیاء من النفس» و «حیاء من الملائکه و من اولیاءالله» و نیز در «حیاء من الله» دریافت خواهیم کرد.

و اما در این میان یکی از الزامات حیاء غیر از امورات فردی رعایت و تدقیق در امر حیاء در امور اجتماعی و فرهنگی و بالاخص در کار رسانه ای است.

مبحثی که ذیل عنوان اخلاق رسانه‌ای یا اخلاق در حوزه رسانه‌ها تعریف می شود و در عمل یکی از بخش‌های اخلاق حرفه‌ای  است، موضوعی که تائید و تصریح بر آن با توجه به مبانی اندیشه ای و معارف اسلامی هیچ جای بحث و نیاز به دستاویز ساختن به نظریات مختلف را بر نمی تابد که در یک کلام « روی عن الصادق(علیه‎السلام) قال: لا إِيمَان لِمَن لَا حَيَاءَ لَهُ».

با این همه اما متاسفانه در شرایط کنونی در بخشی از حوزه های رسانه ای خصوصا در بخش هایی که داعیه دار ارزش ها و اصول دینی هستند با نوعي از رفتارها روبرو می شویم كه به هيچ عنوان با فرهنگ مسلط و عمومي دینی و اخلاقی ما سازگاري ندارد.

شرایط کنونی از این وجه منجر شده تا مخاطب در حوزه رسانه های مختلف، خصوصا در حوزه های سایبر و سایت های اینترنتی خود را در هاله اي از موهومات ببیند و در نهایت همه تحلیل های خود را از دست داده و خود را ناگزیر از پذیرش یکسویه و یا پس زدگی ببیند زیرا در هجوم تند و بی پروای تحلیل ها و اخبار متعدد هیچ پیامی از جنس مفاهیم اخلاقی و اسلامی را دریافت نکند که نحوه ارسال پیام و چگونگی بیان آن ها صرف نظر از محتویات آن، « خود دارای پیام مشخص » است که مخاطب با آن خیلی بهتر ارتباط برقرار می کند تا خود محتویات پیام.