به گزارش 598، به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، عباس کیارستمی که در کارنامه سینماییاش آثار تحسینشده زیادی به چشم میخورد و نخل طلای جشنواره کن نیز دیده میشود، اعلام کرد، هنوز مطمئن نیست توانایی کافی برای ساخت یک فیلم هالیوودی را داشته باشد.
کیارستمی که نمایشگاه عکس او هماکنون در آلمان برپا است، در گفتوگو با روزنامه «استار» کانادا درباره اینکه آیا تا کنون فکر ساخت فیلمهای هالیوودی به ذهنش خطور کرده، گفت: این چیزی نیست که من نخواهم انجام دهم، بلکه فکر میکنم نتوانم از عهده آن برآیم. هرچند الان که با شما صحبت میکنم در حال تماشای یک فیلم هالیوودی در تلویزیون اما بدون صدا هستم.
روزنامه «استار» درباره این کارگردان ایرانی نوشت: کیارستمی از آن دست کارگردانانی است که منتقدین و مردم معمولا نظرات متفاوتی درباره آثار او دارند. نمونهی بارز آن مربوط به سال 1997 است که در جشنواره کن فیلم «طعم گیلاس» او موفق به دریافت جایزه نخل طلا شد. اما «راجر ایبرت»، معروفترین منتقد دنیای سینما در نقدی که در روزنامه شیکاگو سان نوشت، فیلم کیارستمی را کاملا خستهکننده و حوصله سربر توصیف کرد.
در حالیکه «جاناتان روزنبام»، منتقد معروف مجله شیکاگو این فیلم را یک شاهکار دانست و به راجر ایبرت توصیه کرد که «طعم گیلاس» را خارج از چارچوب سینمای تجاری غرب ببیند.
کیارستمی در اینباره گفت: من هیچ وقت «راجر ایبرت» را ندیدم و واقعا نمیدانم که او در آن سال نسبت به فیلم من چه حسی داشته است. اما چیزی که برای من در آن زمان جالب بود این که دقیقا زمانیکه راجر ایبرت فیلم من را آشغال توصیف کرد، دیگر منتقد سرشناس آمریکایی (روزنبام) آن را یک شاهکار دانست.
وی در ادامه افزود: همین تضاد در دیدگاهها است که طی تمام سالها برای من جالب بوده و رابطه من را با منتقدین سینما حفظ کرده است. البته معتقدم نظرات کارشناسان سینما را نباید چندان جدی گرفت، چرا که هیچ مبنای علمی برای قضاوت درباره فیلم وجود ندارد. پس نباید اهمیت و اعتبار چندانی به این دیدگاهها بدهیم. حتی اگر آن را واقعا دوست داشته باشند و یا از آن بیزار شوند.
کیارستمی سال گذشته نیز چنین تجربه مشابهی را به دست آورد؛ زمانیکه فیلم «مثل یک عاشق» را که اولین فیلم خارجی او بود، در جشنواره کن نمایش داد. اما پایان ناگهانی فیلم باعث شد تا مخاطبین آن طور که باید به تمجید از این فیلم نپردازند.
خالق «زیر درختان زیتون» در اینباره گفت: من واقعا قصد ندارم تماشاگر را اذیت کنم یا به نوعی با مخاطب بازی به راه بیندازم. اما باید بگویم که نگاه من به زندگی در فیلمهایم مشهود است. ما انسان هستیم و موجوداتی پیچیده. همه ما در تلاشیم تا بدانیم در زندگی به دنبال چه هستیم و چگونه یکدیگر را درک میکنیم.
برنده نخل طلای کن در ادامه اظهار کرد: در فیلمهایم هرگز سعی نمیکنم چیزی را مخفی کنم، اما مخالف این هستم که فیلم از طریق شخصیتهایش داستان را کاملا برای تماشاگر باز کند و اطلاعاتی که مخاطب خود باید به دست آورد را مستقیما به او بدهیم. میخواهم مقابل زندگی واقعی تا جایی که ممکن است بسته بمانم. نمیخواهم دیگران درباره عمق وجود من همه چیز را بدانند.
کیارستمی درباره احساسش نسبت به آیندهی سینما گفت: وقتی 10 سال قبل به مناسبت یکصدمین سال شکلگیری سینما همین سوال را از من پرسیدند، من در آن زمان امیدوارتر و خوشبینتر بودم تا شرایط فعلی.
وی در ادامه اظهار کرد: زمانیکه مردم صحبت از پایان دوره سینما میکردند، من معتقد بودم تازه در ابتدای راه هستیم و تاکید داشتم که عصر جدیدی از سینما را در پیش خواهیم داشت، اما اکنون معتقدم که قدرت پول و سرمایهگذاری در عرصه سینما نگرانکننده است. به عقیده من دنیای فیلم واقعا در دستان سرمایهگذاران و پول قرار گرفته، تا جاییکه فکر میکنم در 10 سال گذشته سینما به طور جدی سقوط کرده است.
کیارستمی همچنین درباره شرایط فیلمسازی در ایران با توجه به وضعیت اقتصادی ناشی از تحریمهای موجود گفت: به عنوان فیلمساز دشواریهای زیادی را تجربه میکنیم، اما به نظرم آنهایی که قصد ساخت فیلم در ایران را دارند بدون توجه به شرایط میتوانند کار خود را انجام دهند.