در انتخابات آینده یک تفکر، تفکر "توسعه و پیشرفت مدرن" است که در آن "تکنوکرات" بودن افتخار است! /جلب آراء خاکستری مردم با طنازی سیاسی، توهم برخی سیاسیون

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، دکتر كامران باقری لنکرانی سخنگوی جبهه پایداری در روز جمعه با حضور در جمع دانش پژوهان خوزستانی دوره آشنائی با مبانی تفکر دینی، ضمن ایراد سخنرانی، به سوالات نیز پاسخ داد.

به گزارش رجانيوز، در ادامه خلاصه‌ای از مطالب مطرح شده توسط دکتر باقری لنکرانی و پرسش و پاسخ ها در این جلسه ارائه می‌شود:

 *رهبری معظم انقلاب سال 92 را با عنوان "سال حماسه سیاسی،حماسه اقتصادی" نامیدند و نوع سلوک ملت را در انتخابات آینده یک مصداق مهم حماسه سیاسی برشمردند. ما حماسه را به "حماسه حسینی" می شناسیم، باید حماسه سیاسی رنگ و بوی از عاشورا داشته باشد البته افرادی با داستان های خیالی سطح حماسه را پائین می آورند.

*آن چه در مکتب شیعه برجسته و ماندگار است، حماسه حسینی است، حماسه عاشورا مهمترین رکنش "بصیرت" بود و بقای اسلام از آن حماسه است. "بصیرت" را باید به "گفتمان" تبدیل کنیم تا بتوانیم حماسه بسازیم .

*برای بقای اسلام و برای دفاع از دین اگر سیدالشهدا(ع) به شهادت برسد چیز سنگینی نیست، اسلام آنقدر ارزش دارد که باید برای اسلام همچون سیدالشهدائی قرانی بشود.

*هیچکدام از کاندیدای مطرح تهدیدی برای انقلاب نیست، اما باید کسی را انتخاب کنیم که بیشترین امکان "فرصت سازی" را برای انقلاب ایجاد کند و این مهم ترین نکته ای که در شکل گیری حماسه انتخابات 92 وجود دارد.

*امروز گفتمان قالب دنیا، گفتمان مدرنیزه کردن (Modernization) است، گروه ها راه های مختلفی برای رسیدن به نقطه مطلوب ارائه می دهند، یک گروه معتقدند وضعیت مطلوب همین وضعیت مدرن شدن است که البته با آرمانگرائی و باورهای دینی ما تطبیق ندارد.

*اگر کسی جهت گیری اجتماعی اش برخواسته از دین اسلام باشد، همان جهت امام(ره) است که فرمود: "سیاست ما عین دیانت ماست و دیانت ما عین سیاست ما"، لذا نقطه آرمانگرائی ما نمی تواند بر اساس مدرنیزه شدن باشد، اما عده ای دارای یک نوع "سکولاریسم پنهان" هستند، هر چند این افراد نماز می خوانند و عبادت های فردی انجام می دهند، اما جهت گیری و مدل اداره حکومت آنها هیچ ارتباطی با باورهای دینی شان ندارد.

*در انتخابات آینده یک تفکر، تفکر "توسعه و پیشرفت مدرن" است که در آن "تکنوکرات" بودن افتخار است! و نگاه ابزاری به وسائل دارای تقدس است. تفکر دیگر، گفتمان "الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت" است. که نه تنها "فرصت سازی" می کند، بلکه به حداقل ها نیز قانع نخواهد شد.

*تکنوکراسی تنها  استفاده از یک ابزار نیست، بلکه تکنوکرات ها برای حل معضلات جامعه "متکی" به این ابزارها هستند، که این با مبانی دینی و اعتقادی ما مطابقت ندارد.

*چالش آینده چالش "فرصت سوزی" است، چالشی است که بر اساس مبانی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت نباشد و جلوی پیشرفت و عدالت را می گیرد. از دست دادن فرصت ها باعث "نهادینه شدن باورهای غلط"  خواهد شد که امکان تغییر آنها به آسانی میسر نیست و  آنجاست که باید فردی همچون سیدالشهداء به میدان بیاید و این تغییر ایجاد کند.پس نگذاریم در باغ سبز دروغین در انتخابات یازدهم جلوه گر بشود!

*برخی افراد راه حل مشکلات را در مذاکره با آمریکا عنوان می کردند که مقام معظم رهبری در سخنرانی مشهد فرمودند: آمریکا اول برود خودش را اصلاح کند، و بعد فرمودند اگر اسرائیل دست از پا خطا کند، تل آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهیم کرد که به تعبیر بنده، آقا "گربه را دم حجله سر بریدند" و افرادی که فکر می کنند با این حرف ها آراء افکار عمومی به سوی خود سوق دهند، در اشتباه اند.

*رهبری عزیز فرمودند رئیس جمور آینده باید کسی باشد که نقاط مثبت رئیس جمهور فعلی را داشته باشد، منهای نقاط ضعف او، حالا اگر کسی تمام صحبت هایش نقد تمام "نقاط مثبت" رئیس جمهور فعلی باشد، آیا می توانیم به او اعتماد کنیم؟

*یکی از آقایان در نقد سفرهای استانی دولت که اتفاقاً از نقاط قوت اوست، گفته: این سفرهای استانی برای چه بود؟!، بجای آن می توان از ویدئو کنفرانس استفاده کرد!. لذا اینجا معلوم می شود که او مفهوم "ارتباط والی با مردم" را نفهمیده است و این را یک الگوی اسلامی نمی داند، که این یک نوع نگاه ابزاری است. دیگری گفته است، این چه حرفی است که رئیس جمهور دائم می گفت "نوکر مردم" است، رئیس جمهور نوکر مردم نیست!

*در آخرین دیدار اعضاء کابینه دولت نهم در 2 شهریور 87، مقام معظم رهبری نقاط قوت و ضعف دولت را به خوبی تبیین کردند، نقاط قوتی همچون: ساده زیستی، سفرهای استانی، حضور در بین مردم، تاکید بر روی ارزش ها، عزت بخشی به نظام در مجامع بین المللی. در آن دیدار رهبری فرمودند دولت باید در زمینه قانون گرائی، نظارت بر نزدیکان، تعامل با سایر قوا، مبارزه با فساد، نقدپذیری، ارتباط نخبگانی تلاش و همت بیشتری به خرج دهد، لذا ما باید در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم این ملاک ها را مدنظر قرار دهیم.

*در دولت دهم متاسفانه حاشیه ها بیشتر از دولت نهم بود، این حاشیه ها آن وقتی آزار دهنده می شود که سرمایه اجتماعی بخواهد خرج افراد شود، مثلاً اسفند امسال و در اوج گرانی ها و مشکلات، جشنی گرفته می شود و فضای این جشن هم این باشد که به یک آقائی مدال بدهند، خیلی هنر نیست آدم در قدرت مدال بگیرد و یا به او مدال بدهند، اگر کسی خیلی آدم خوبی باشد، وقتی از دولت کنار رفت به او مدال می دهند. اگر کسی خیال می کند با طنازی سیاسی می تواند آراء خاکستری مردم را به خودش جلب کند، بسیار در شناخت مردم ایران دچار اشتباه و توهم است، مردم ایران بسیار هوشمندترند.

*من وقایع سال 88 را که مرور می کردم، یک فرد محترمی در یک هفته دو نوع موضع گیری در مورد فتنه کرده بود. اول در تهران مصاحبه می کند و می گوید: این دعواها کدورتی است!، بالاخره عید نزدیک است آقایان این دعواها را کنار بگذارند! و بعد همان هفته رفت در قم و در یک سخنرانی گفت: اینها جنگ نهروان را دارند به راه می اندازند، برسید! . متاسفانه این بی صداقتی ها اعتماد عمومی را از بین می برد.

 *برداشت من این است که اصلاح طلبان حضوری جدی به منظور کسب کرسی در انتخابات نخواهند داشت، اشخاصی از اصلاح طلبان که نشان دار سیاسی هستند و در فتنه 88 آتش بیار معرکه بودند، بیش از آنکه نگران رد صلاحیت شان از سوی شورای نگهبان باشند، نگران بی اعتمادی مردم هستند، یکی از این افراد در جلسه ای گفته من قبلاً بیست میلیون رای داشتم، حالا اگر بیایم و سه میلیون رای بیاورم آبروی من می رود! و واقعاً هم بدانند که آبرویشان رفته است، چرا که مردم یک کینه ای از کسانی به دل دارند که تلاش کردند در سال 88 منافع ملی را به خطر بیاندازند.