بازخوانی ماجرای بیانیه تهران توسط رهبر انقلاب

به گزارش رجانیوز، رهبر معظم انقلاب در بخشی از فرمایشات خود در ابتدای سال 92 با اشاره به این ماجرای موافقت ایران با نشست ترکیه و برزیل فرمودند: « اين غنى‌سازى بيست درصد، همان چيزى است كه در سال 89 آمريكائى‌ها و ديگران براى توليد آن شرط گذاشتند. ما ميبايد براى مركز اتمىِ آزمايشگاهى تهران كه مال راديوداروهاست، اورانيوم غنى‌شده‌ى بيست درصد تهيه ميكرديم؛ چون سوخت بيست درصدمان تمام شده بود. آنها براى اين كار شرط گذاشتند و گفتند بايد اورانيومى را كه توليد كرده‌ايد، خارج بفرستيد؛ اما ما قبول نكرديم. آمريكائى‌ها دولت برزيل و دولت تركيه را واسطه كردند كه با ما صحبت كنند، ميانه را بگيرند؛ چيزى مورد توافق به وجود بيايد. ما قبول كرديم. مسئولين تركيه، مسئولين برزيل به اينجا آمدند و با رئيس جمهور ما نشستند بحث كردند، صحبت كردند و يك نوشته‌اى را امضاء كردند. بعد كه اين توافقنامه امضاء شد، آمريكائى‌ها زدند زير قولشان! آنها نميخواستند اين قرارداد امضاء بشود؛ ميخواستند امتياز زيادى بگيرند، زورگوئى كنند، باج بگيرند. به خاطر بدقولى‌اى كه آمريكائى‌ها كردند، دولت برزيل و دولت تركيه پيش ما شرمنده شدند. ماجراى اين بيست درصد اين است. »

 ایشان با تاکید بر یک گام جلوتر از دشمن بودن به موضوع تامین سوخت راکتور تحقیقاتی تهران اشاره کردند.

ایشان با اشاره به احتیایج ایران به خارج برای تامین سوخت این نیروگاه در گذشته، فرمودند: دشمنان ما فكر كردند كه از اين فرصت استفاده كنند، اين نياز ملی را گرو بگيرند، برای اينكه جمهوری اسلامی را وادار كنند به قبول تحميلها و تحكمهای خودشان؛ خواسته‌های خودشان را به اين وسيله تحميل كنند.

مقام معظم رهبری با بیانی اینکه  دانشمندان ما، قبل از آنكه كار به نقطه‌ی فشار و حساس برسد، توانستند سوخت غنی شده‌ی بيست درصد را تهيه كنند ، فرمودند: مخالفين ما حدس هم نميزدند كه ما بتوانيم اين كار را انجام دهيم؛ اما مسئولين كشور بوقت متوجه اين نياز شدند، دست‌به‌كار شدند؛ استعداد ايرانی شكوفا شد، بُروز كرد و اين كار را با موفقيت انجام داديم. آنها در حالی كه انتظار داشتند جمهوری اسلامی ملتمسانه از آنها سوخت بيست‌درصد را درخواست كند، جمهوری اسلامی اعلام كرد كه ما سوخت بيست‌در‌صد را در داخل تهيه كرديم و احتياجی به شما نداريم.

اما نگاهی به موضوع درخواست ایران برای دریافت سوخت 20 درصد، اشاره خوبی برای سنجش حسن نیت مقامات آمریکایی در مواجهه با موضوع هسته ای ایران است.

راکتو تحقیقاتی تهران ، مرکزی برای تولید رادوی داروهایی مبتلایان به سرطان است، با توجه به نيازهاي روزافزون بيماران كشور از جمله 850هزار فرد مبتلا به سرطان و طول مدت محدود پايداري راديوداروهاي توليد شده، تامین سوخت 20 درصد برای ادامه کار این راکتور یک امر مهم برای میئولان کشور به حساب می‌آمد.

ارديبهشت سال 88 ایران در نامه‌اي به آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، رو به پايان بودن سوخت اين راكتور فعال تحت نظر آژانس را به اطلاع رسانده بود و از ديده‌بان اتمي سازمان ملل خواسته بود به وظيفه قانوني خود براي تأمين سوخت اين راكتور عمل كند.

به دنبال درخواست ايران، آژانس اتمي از ميان اعضاي خود تنها امريكا و روسيه را از اين موضوع مطلع كردند و اين دو كشور توليدكننده سوخت هسته‌اي نيز پيشنهاد دادند كه در ازاي گرفتن هزار و 200 كيلوگرم اورانيوم غني‌شده در سطح 5 درصد، سوخت 20 درصدي راكتور تهران را تأمين خواهند كرد.

البته شرایط این مبادله نیز که 5 ماه بعد تبدیل به پیش نویس شد، "عجیب و غیر منطقی " بود. چرا که در اين پيشنهاد امريكا و روسيه ‌عدم تناسب اورانيوم دريافتي با تحويلي بود. در شرايط ايده‌آل توليد 116 كيلوگرم اورانيوم 75/19 درصد تنها نياز به حدود 800 كيلوگرم اورانيوم 5/3 درصد دارد بنابراين دريافت حدود 400 كيلوگرم اورانيوم اضافه 5/3 درصد از ايران بي‌دليل است. اشكال دوم، مدت زمان تبديل اورانيوم به ميله سوخت است كه اين فرايند حداكثر بين دو تا سه ماه (با توجه به انتقال از روسيه به فرانسه جهت كار گذاشتن در ميله‌هاي سوخت) قابل انجام است و قيد زمان 15 ماهه براي اين اقدام بي‌معنا بود،‌ علاوه بر آن‌كه به دليل سوابق متعدد غرب در نقض تعهدات، هرگونه تضمين كتبي براي اين معامله فاقد اعتبار بوده و نمي‌توانست رفع‌كننده نگراني‌هاي ايران باشد.

کشورهای غربی به خوبی می دانستند که ایران به سوخت 20 درصد نیاز مبرم دارد و به گمان خود در نهایت به این خواسته تن می دهد.

دروغ بزرگ آمریکا به ترکیه و برزیل

زمان به ضرر ایران در حال گذر بود. در این شرایط  اردیبهشت ماه سال 89 ، یعنی یک سال بعد از درخواست ایران برای تامین سوخت 20 درصد، اجلاس جی 15 در تهران برگزار شد. در  حاشیه این اجلاس  بیانیهٔ تهران در خصوص تبادل هسته‌ای ایران و غرب در کشور ترکیه میان سه کشور ایران، برزیل و ترکیه به امضا رسید.

هرچند بیانیه تهران دارای ده بند بود ولی مضمون بیانیه این بود که ترکیه که آن روزها روابط بهتری با ایران داشت ، برای محل نگهداری سوخت 20 درصد جایگزین روسیه شود. طبیعی بود این بیانیه به کام روسیه شیرین نیاید اما غیرطبیعی، زدن زیر میز توسط آمریکا بود. چرا که مقامات ترکیه و برزیل با موافقت آمریکا برای امضای این بیانیه، پای در تهران گذاشته بودند.

حتی یک ماه بعد از امضای بیانیه تهران نامه ای از رئیس جمهور آمریکا به همتای برزیلی خود منتشر شد که در این نامه که زمان آن به قبل از امضای بیانیه تهران بر می گردد اوباما صراحتا از داسیلوا خواسته بود تا توافقنامه‌اي با ايران را درباره تبادل سوخت هسته‌اي كه آمريكا در ماه اكتبر سال گذشته موفق به پيگيري آن نشده بود، اين بار برزيل پيگيري كند. اوباما در اين نامه تأكيد كرده بود كه موفقيت در امضاي اين توافق با تهران در جامعه بين‌المللي اعتمادسازي خواهد كرد و تنش‌هاي اخير درباره برنامه هسته‌اي ايران را رفع مي‌كند. اما در اقدامي كه که جتی تعجب مقامات ترک و برزیلی را به همراه داشت، واشنگتن بلافاصله پس از امضاي اين بيانيه 3 جانبه، قطعنامه تحريم‌هاي شديدتر عليه ايران را به شوراي امنيت سازمان ملل فرستاد.

روسیه که بیش از امضای بیانیه تهران با تصویب قطعنامه جدید علیه ایران در شورای امنیت مخالف بود ، پس از امضای این بیانیه که به معنای کنار گذاشته شدن این کشور از مبادله سوخت هسته ای بود، در قبال گرفتن امتیازاتی از آمریکا، با این قطعنامه موافقت کرد، تا "سو نیت آمریکا" در مواجهه با ایران بار دیگر تکرار شود.

بازی عوض می شود

1+5 که پس از تصویب این قطعنامه انتظار داشت راهبرد "فشار و گفتگو" نتیجه بخش باشد و ایران به خواسته مبادله سوخت در روسیه تن دهد ، رفتار دیگری را از سوی ایران مشاهده کرد.

ایران اعلام کرد که از اواخر سال 88 ، تلاش خود را برای تولید سوخت 20 درصد آغاز کرده و در صورت عدم واگذاری سوخت مورد نیاز راکتور تهران خود این سوخت را تولید خواهد کرد.

موضوعی که می رفت به یک بحران برای استقلال ایران بدل شود با تاکید مسئولان بر گفتمان انقلاب اسلامی و خوشفکری و ارداه دانشمندان ایرانی به ابزاری قدرتمند برای تامین استقلال هسته ای بدل شد.  

تولید سوخت 20 درصد در ایران علاوه بر اینکه قدرت ایران را در گفتگوهای هسته ای به شکل چشمگیری افزایش داد ، یک موضوع دیگری را نیز برای چندمین بار ثابت کرد و آن سو نیت مقامات آمریکایی در مواجهه با موضوع هسته ای ایران بود.

دروغ بزرگ آمریکا به ترکیه و برزیل و برنامه ریزی مقامات آمیکایی برای همراه کردن روسیه با خود در تصویب قطعنامه علیه ایران پس از امضای بیانیه تهران، نشان داد این کشور در پیشنهادات همراه با حسن نیت همچون پیشنهاد توافق تهران، به دنبال توافق با ایران نبوده بلکه به دنبال باز شدن مسیری برای ضربه زدن بیشتر به ایران است، موضوعی که با سرباز زدن امریکا از تمکین به توافقنامه تهران از یک سو و همراه کردن روسیه و چین به این بهانه برای تصویب قطعنامه شورای امنیت علیه ایران از سوی دیگر به نمایش گذاشته شد.

رهبر معظم انقلاب یکم فروردین سال جاری در این باره فرمودند: آمریكائی‌ها اگر میخواستند مسئله (هسته ای) حل شود، این راه حلِ بسیار آسانی بود؛ میتوانستند به حق غنی سازی برای ملت ایران اعتراف كنند؛ برای اینكه نگرانی‌ای هم از آن جهات نداشته باشند، میتوانستند مقررات قانونی آژانس هسته‌ای را هم اعمال كنند؛ ما هم از اول هیچ مخالفتی با اعمال اين نظارتها و مقررات نداشتيم. هر وقت نزدیك به راه حل میشویم، آمریكائی‌ها یك سنگی می‌اندازند كه جلوی راه حل گرفته شود. هدف آنها طبق تلقی‌ و برداشتی كه من دارم، این است كه میخواهند این قضیه باقی بماند تا بهانه‌ای باشد برای فشار؛ كه آن فشارها ــ همان طور كه خودشان گفتند ــ برای فلج ‌كردن ملت ایران است. البته به كوری چشم دشمن، ملت ایران فلج نخواهد شد.

شاید بازخوانی این پیشنهاد امریکا در قبال توافق با ایران، بی مناسبت با پیشنهادات این روزهای امریکا برای مذاکره و توافق با ایران نباشد، تجربه توافقنامه تهران نشان داده است، آنچه به عنوان رویکرد همراه با حسن نیت از سوی امریکا در قبال ایران مطرح می‌شود، همواره تلاش برای گشوده شدن راهی جدید برای ضربه زدن بیشتر به ملت ایران است، موضوعی که این روزها برخی از سیاستمداران سابقا انقلابی را هم به اشتباه و فریب انداخته است.