از شعار وحدت تا جبهه منشقق اصولگرایی

598 یه نقل از سرویس سیاسی بی باک؛ مهدی صاحبی: از هم اکنون باید انتخابات آتی ریاست جمهوری را یکی از پیچیده ترین انتخابات های بعد از انقلاب معرفی کرد اما بی شک رشد قابل توجه بصیرت ملت ایران در دهه سوم به حدی است که از این عرصه نیز پیروزمندانه عبور خواهد کرد که در این میان ذکر و تذکر مواردی خالی از لطف نمی باشد.

1- در انتخابات آتی ریاست جمهوری برخلاف انتخابات های قبلی همه جریانات و گروهها به عشق و علاقه بی حد مردم ایران به انقلابشان پی برده اند و می دانند که مردم به هیچ وجه ممکن حاضر به معاوضه آرمانهای خود با وعده های جریانات و گروههای سیاسی نیستند و این را از رویه در پیش گرفته شده از سوی جریانات سیاسی و شعارهای اصلاح شده معاندان داخلی نظام می توان به وضوح برداشت کرد. از همین رو طرح شعارهای انقلابی از سوی همه جریانات و افراد معلوم الحال و با سابقه منفی حتی اصلاح طلبان تندرو، بر پیچیده گی انتخابات خواهد افزود.

2- مردم ایران در حماسه نهم دیماه 88 و قبل و بعد آن نشان دادند که هر فرد و گروهی ولو با سابقه های بالای سیاسی و خدمت رسانی هم باشد، هیچ جایگاهی بالاتر از ولایت فقیه و حتی موازی آن در نزد ملت ندارد و اگر کسی هوس درشتی کردن در مقابل رهبر فرزانه انقلاب را در ذهن بپروراند، با مشت الهی ملت طرد خواهد شد از همین رو همه جریانات سیاسی و باندهای قدرت و ثروت مصلحت را در این دیده اند که با نقاب ولایتمداری پا به میدان رقابت های انتخاباتی گذارند.

3- در این انتخابات انگار همه افراد و گروهها احساس وظیفه کرده اند و از کاندیداتوری و توان خود برای ریاست جمهوری و اداره کشور سخن می گویند و در مقابل نیروهای شاخص انقلاب که جدای از ویژگیهای منحصر به فرد آنها، اقبال و دعوت های گسترده مردمی و نخبگان از آنها همچنان ادامه دارد تا کنون حاضر به قبول این مسئولیت و اعلام رسمی کاندیداتوری خود نشده اند.

4- نکته جالب و قابل تامل در این برهه این است که تعدد کاندیدای اصولگرایی برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم به اصطلاح چیزی شبیه جگر تیکه یتکه شده زلیخا را به تصویر کشیده است. جماعتی که در انتخابات مجلس نهم  و در شرایطی که نبود اصلاح طلبان فرصتی را برای رقابتی درون گروهی به منظور شور و نشاط دادن به انتخابات پیش رو می گذاشت، در صدد تخریب جبهه پایداری بر آمدند و برای توجیه بداخلاقی های خود علیه این جبهه انقلابی و ارزشی، از خطرات دشمنان در کمین ملت ایران و ضرورت وحدت حتی با ساکتین فتنه سخن به میان می آوردند اما متاسفانه امروزه شاهدیم که همه آنها برای مطرح کردن خود و به اصطلاح سهم خواهی در دولت بعدی و یا هر انگیزه و هدف دیگری، از احساس وظیفه شان برای کاندیداتوری سخن به میان می آورند که رفتار امروز این افراد با گفتار سابقشان شدیدا در تضاد می باشد.

5- این روزها از آن جبهه متحدی که چترش بر سر مردودین فتنه هم سایه افکنده بود، دیگر خبری نیست. آقایان نه وحدت را ضرورت شرایط حساس کشور می بینند و نه اصلا شرایط را برای وحدت حساس می بینند و این بوده است که مردم نه از شعارهای وحدت دیروزشان استقبال کردند و نه به احساس وظیفه های امروزشان. به هر حال برخی از اعضا و جریانات سیاسی موسوم به جبهه متحد اصولگرایی که صرفا برای کنار زدن جبهه پایداری در انتخابات مجلس، شعار اصولگرایی و ضرورت وحدت را علم کرده بودند این روزها به اندازه تیکه های جیگر زلیخا برای ریاست جمهوری کاندیدا به میدان فرستاده اند و هیچکدام حاضر نیستند برای جبهه به اصطلاح متحد اصولگرایی دیروزشان تره خرد کنند و حتی برخی سهمشان را از همین الان می خواهند.

6- حال سئوال اساسی این است که آیا براستی حساسیت شرایط کشور نسبت به ایام انتخابات مجلس کمتر شده است یا از نگاه این افراد، انتخابات ریاست جمهوری از اهمیت پایینتری نسبت به انتخابات مجلس برخوردار است که همگی شعارهای وحدت آفرین(!) خود در انتخابات مجلس نهم را به باد فراموشی سپرده اند و براساس احساس وظیفه هایی که از آن نام می برند، قصد ورود به رقابت های انتخاباتی را دارند؟!

به هر حال این عملکرد امروز برخی افراد و جریانات اصولگرایی چنین شائبه ای را ایجاد می کند که عده ای در انتخابات مجلس نهم ( جدای از برخی بزرگان و دلسوزان نظام که اهداف و نیت مقدسی را در این زمینه دنبال می کردند) برای از میدان خارج کردن رقبایشان از نام وحدت سوءاستفاده کردند و امروزه همانهایی که عدم وحدت جبهه پایداری انقلاب اسلامی با ساکتین فتنه را سهم خواهی تلقی می کردند، از هم اکنون برخی از آنان برای مطرح کردن بیشتر خود و مشخص کردن سهمشان از دولت بعدی پا به میدان گذاشته اند و البته برخی نیز با هدف خدمتگزاری وارد عرصه شده اند.

البته این تعدد کاندیدا از سوی جریانی که خود تا دیروز هر سازی خلاف جریان وحدت خود ساخته اش را بازی در پازل دشمن تعبیر می کرد، جدای از برخی شهرت طلبی های شخصی و سهم خواهی های زودهنگام با اهداف دیگری نیز صورت می گیرد که در آینده به آن اشاراتی خواهد شد.