به گزارش 598 به نقل از خبرآنلاین؛ آخرین نشست در سال 91.سالی که پر بود از محبت و
عشق و علاقه برای کمک به نیازمندان. توقع زیادی بود اما هنرمندان با وجود
تمام گرفتاری هایی که داشتند آمدند؛ آمدند و در قالب تیم های فوتبال،فوتسال
و والیبال یک سال دیگر را پشت سر گذاشتند و برای اینکه مرهمی باشند بر زخم
های گرفتاران،این بار نقش جدیدی را بازی کردند.نقشی که در آن همه کارگردان
بودند،و تهیه کننده و بازیگر.این آخرین نشست باشگاه هنرمندان بود برای
اینکه آنها از همه کسانی که در این یازده سال همراهی شان کرده اند قدردانی
کنند. ولی باید گفت که یکی هم باید به آنها خسته نباشید بگوید.آنهایی که
وقتی یکی فریاد کمک سرمی دهد،بدون توجه به اینکه چه کسی هستند و چه جایگاه
اجتماعی دارند،لباس ورزشی برتن می کنند،تا حداقل با این کار دین خود را ادا
کرده باشند.
بازی با تیم منتخب مهاجرین افغانستان آخرین برگ از دفتر
سال 91 باشگاه هنرمندان است.کسانی که به قول حسین یاریار بیخ گوشمان هستند و
ما غافل از اینکه آنها هم حق ورزش کردن دارند: «جمعه با برادران افغان
بازی می کنیم،برادرانی که به کشور ما مهاجرت کرده اند و ما اصلا نمی
دانستیم که آنها هم تیم های ورزشی دارند.روز جمعه میزبان آنها خواهیم بود
تا ورزش مهاجرین هم پرورش بیابد.من معتقدم که می شود به این بچه ها کمک
کرد.»
یاریار در حالی این حرف ها را می زد که امسال و به مناسب یازدهمین
سال تاسیس باشگاه هنرمندان یازده تندیس انسانیت به کسانی اهدا شد که در
این چند سال یار و یاور مردم بوده اند و مهمتر از همه اینکه اخلاق خوبی هم
داشته اند.تندیسی که بر پایه معیارهایی چون انسانیت و اخلاق استوار است و
با مسن تر شدن تاسیس باشگاه هر سال قرار است که بر تعداد جوایز آن افزوده
شود.یاریار می گوید: «البته علاوه بر تندیس انسانیت که به جمشید
مشایخی،محمد رضا طالقانی،پوران درخشنده،رویا تیموریان،کریم باقری،مهدی
مهدوی کیا،رضا عطاران،سید مهدی رحمتی،حمید سوریان،علی کریمی و خانواده شهید
مهدی رضایی مجد رسیده است ما تندیس یک عمر فعالیت را هم به دوستان عزیز
اعطا کردیم.دوستان خوبم آقایان جعفر کاشانی،منصور برزگر،علی فتح الله
زاده،احمد میر علایی،محمد رضا داورزنی،محمد مهدی نبی،داریوش باباییان،سید
جواد هاشمی و خانم هما روستا این تندیس رادریافت کردند که من از همه آنها
به خاطر تمام کمک هایی که در این چند سال به باشگاه کرده اند تشکر می کنم.»
هنرمندان
در آخرین بازی خیریه خود دیداری برای کمک به پودنکی ،کشتی گیری که دچار
عارضه مغزی شده است برگزار کردند.دیداری که خود یاریار هم خبر نداشت که
هنوز عواید آن به دست خانواده این فرنگی کار سابق تیم ملی نرسیده است.او
وقتی از این ماجرا با خبر شد که یکی از خبرنگاران از تماس همسر پودنکی خبر
داد و گفت که به جای پول،چک چند ماه دیگر را به آنها داده اند: « ما تاکنون
در هیچ یک از بازیها مستقیما پولی را دریافت نکردیم. در این بازی هم
شهرداری و اداره کل تربیت بدنی استان قم مسئول جمعآوری کمکها بودند. آن
شب به ما اعلام کردند که حدود 140 میلیون تومان پول جمع شده و گفتند که
فرصتی بدهیم تا کمکهای بیشتری دریافت کنند. پولها دست آنهاست و ما هم
دوباره پیگیر خواهیم شد. قرار است پودنکی را برای درمان به خارج از کشور
بفرستند.ما حتما به بیمارستان می رویم و به او سر خواهیم زد.»
حسین
یاریار در حالی این حرف ها را زد که خانعلی هدایت،رییس ورزش مهاجران افغان
در ایران هم برای دقایقی با خبرنگاران هم کلام شد.او در ابتدا گفت: «من هر
کجا که می رفتم نا امید می شدم،اما آقای یاریار و تیم هنرمندان ایران واقعا
جایگاه انسانیت را معنا کردند که می خواهند با ما بازی کنند. شاید خروجی
این اتفاق شرایطی را رقم بزند که وضعیت ورزش مهاجرین هم خوب شود.»
او با
بیان اینکه در حق مهاجران افغان ظلم می شود در حالی که آنها پتانسیل های
بالایی دارند و می توانند حتی در لیگ برتر ایران هم بازی کنند حرف هایش را
این طور ادامه داد:«بازیکنان افغانی پله به پله بالا می آیند.به نظر من در
فوتبال ایران به جای اینکه یک نفر را از مهد فوتبال برزیل بیاورید بدون
اینکه بازدهی برای شما داشته باشد از بازیکنان افغانی استفاده کنید.من چند
وقت پیش شنیدم که یک بازیکن با دلالی وارد فوتبال ایران شد که فکر می کنم
شغل اصلی اش نجاری بود.به هر حال ما همسایه ایران هستیم و توقع داریم که از
بازیکنان افغان در لیگ برتر ایران بازی کنند.راستی یک چیز دیگر هم یادم
آمد که فکر می کنم باید بگویم.در روز جهانی پناهنده،از طرف سازمان ملل یک
سری اعلامیه پخش کردند که قرار است به پناهندگان کمک شود اما هیچ اتفاقی
نیفتاد.من نمی دانم سازمان ملل به کجا کمک کرده است اما از این به بعد
خواهش می کنم که آنها شفاف سازی کنند.»