ورزشی که تحمل دفاع از مظلوم را ندارد!

مشرق- در گذشته می پنداشتم ، ورزش محیط پاکی، صداقت و جوانمردی است و گمان می کردم هر آن کس که در این محیط قدم می نهاد وجودش را خصلت های نیکو سیراب می کند. وقتی به گذشته ها می نگریستم، چیزهایی از پوریای ولی فقط شنیده بودم، اما درکی نداشتم که او که بود. تا این که خود وارد عرصه ورزش شدم و رفته رفته به جرگه حرفه ای ها پیوستم. پندی گهربار از حکیم فرزانه ای که فرموده بود ورزشکاران باید به علی(ع) اقتدا کنند را با خود زمزمه می کردم. هر چه که جلوتر می رفتم ناامیدتر می شدم. ناامید از این که در این عرصه همه چیز بود جز پاکی و صداقت و جوانمردی. نا امید از یافتن ورزشکاری که به راستی به علی(ع) اقتدا کند. هر چه بود نیرنگ بود و تزویر، هدف فقط مقام بود و قهرمانی و رسیدن به پول، به هر قیمت، حتی به زور دوپینگ.

دریافتم که اینجا از علی(ع) اثری نیست، راه را اشتباه آمدیم، این ره به ترکستان است.
دوباره تاریخ را مرور کردم و باز هم رسیدم به پوریا، این بار با تاملی عمیق تر به ماجرا نگریستم، آنجا که پوریا به مادر پهلوان خارجی برخورد و شاهد بود که مادر دستان خود را به آسمان بلند کرده و برای فرزند تمنای پیروزی و سرافرازی می کرد. وصبح روز بعد پوریا دعای مادر را استجابت و حضرت حق را خشنود ساخت. عجب تقوایی، چه شرم و حیایی از معبود خود داشت. از شاگرد مکتب علی(ع) جز این انتظاری نبود.

ورزش یعنی ورزیدگی، پوریا فطرتی ورزیده داشت، و آن جا که پیام آور رحمت(ص) فرمود: قویتر کسی است که بتواند بر هوای نفس خود غلبه کند، پوریا قهرمان نبرد با شیطان بود. او قهرمانی را در غلبه بر هوای نفس می دانست و الا پیروزی بر حریف گذرا است.
اگر ورزش یعنی ورزیدگی، این بدلی که امروز همگان آن را ورزش می خوانند، هر چیزی است جز ورزش و ورزیدگی. از ورزیدگی روح و فطرت در آن اثری نمی توان یافت. در واقع چیزی نیست جز صنعت. و به مانند کارخانه خط تولیدی دارد که به ناچار باید بازدهی مطلوب داشته باشد و بازدهی آن چیزی نیست جز پول. ورزشکاران(صنعتگران) در آن به بکام اقتدا می کنند. دوای درد همه شهرت و ثروت است. بازی جوانمردانه حقه و نیرنگ است و دروغی بیش نیست چون جوانمردی نیست.

ورزش مدرن بازی خطرناکی است که غرب در جهان به راه انداخته و همگان را به خود سرگرم و مسحور کرده و ما را هم به دام خود گرفتار ساخته که در آن فقط قهرمانی ارزش است و پهلوانی ملاک نیست.
ورزشی که تحمل دفاع از مظلوم را ندارد و ما هم در آن جرات دفاع از ارزش ها را به خود نمی دهیم بحرین و یمن بهانه است. قهرمانی در ورزشی که در آن ایمان و تقوا نباشد فانی است. ورزشی که در آن نتوان حق مظلوم را ستاند کذا است. دردآورتر این که در این ورزش تماشاگرانش را که قصد همدردی با مظلوم را دارند دستگیر و توبیخ می کنند و آن هم به دست خودی.

امروزه ارزش های پوچ غربی در قالب ورزش مدرن به همه جا رسوخ کرده است و طرفداران آن همانند پیروان ادیان، آن را ستایش و پرستش می کنند و تن دادن به آن ایمان و باورهایمان را کند و ارزش های الهی را ساقط می کند. باید دوباره به علی(ع) اقتدا کنیم و پوریاها را احیا کنیم.