میشل اوباما و آرگوی سیا

به گزارش 598، آرگو و اعطای جایزه اسکار به آن به اندازه کافی حاشیه ساز بود اما حضور همسر سیاهپوست رئیس جمهوری آمریکا، خانم مشیل اوباما در این مراسم و اعلام اعطای جایزه اسکار 85 به فیلم آرگو، مراسم اسکار را «اوور دوز سیاسی» کرد.

این اتفاق بسیاری افراد در داخل آمریکا و ایران را وادار به انتقاد از این حرکت سیاسی در جشنواره هنری اسکار کرد.

میشل اوباما در پاسخ رسمی خود به این انتقادها گفت: اینکه برخی از مردم نسبت به حضور من در مراسم اسکار انتقاد داشته‌اند، به هیچ وجه چیز عجیبی نیست، همواره برخی نسبت به صادقانه بودن کارهایی که من انجام می‌دهم به دیده شک نگاه می‌کنند. وی افزود: حتی کفش‌های من نیز می‌تواند باعث یک جنجال داخلی شود. همسر رئیس جمهور آمریکا تاکید کرد: این به خاطر جایگاهی است که ما (به عنوان رئیس‌جمهور و همسر رئیس‌جمهور) داریم، همواره درباره هر چیزی که یک بحث و جدالی در کشور ما به پاست.

پیش از این نیز سخنگوی میشل اوباما درباره جنجال‌هایی که به خاطر این حضور غیرمنتظره در اسکار به پا شده بود، گفت: حضور «میشل اوباما» در این مراسم به دعوت رئیس آکادمی اسکار از او به عنوان کسی که عاشق فیلم و سینماست، صورت گرفته است.

در اینکه رفتار و گفتار میشل اوباما به عنوان همسر رئیس جمهور ایالات متحده می تواند جنجال برانگیز باشد حرفی نیست. اما باید حق داد تا مردم نسبت به صادقانه بودن کارهای او به دیده شک و تردید نیز بنگرند. به عنوان همسر رئیس جمهور آمریکا که حتما تیمی از مشاوران در زمینه های مختلف او را همراهی می کنند، بهتر بود اندکی تحقیق در وقایع تاریخی حساس ترین کشور در روابط خارجی آمریکا یعنی ایران می کرد. حضور اوباما در مراسم اسکار و اعطای جایزه به فیلم ضد ایرانی آرگو موضوع ساده ای نبوده که بتوان آنرا با یک قیچی زندن نوار رنگی یک افتتاحیه و یا حضور در یک یتیم خانه و... مقایسه کرد.

مسلما خانم میشل اوباما، فیلم آرگو را دیده بود و از موضوعات آن اطلاع داشت.

به عنوان همسر رئیس جمهور آمریکا که همسرش در سوگند ریاست جمهوری خود را وفادار حقیقت و داشتن صداقت می خواند بایستی می دانست که تایید چنین فیلمی، یعنی تایید و زدن مهر حقیقت بر دروغ آن!

شخصیت سیاسی نظیر همسر رئیس جمهوری آمریکا که تمام حرکات و گفتارهایش به دقت توسط رسانه های آمریکایی و خارجی رصد می شود، نمی تواند ادعا کند که از سر تفریح به مراسم اسکار دعوت شده و او هم سر راه خانه سری به مراسم اسکار زده است!

ای کاش میشل اوباما به عنوان همسر سیاه پوست اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا از نکاتی چند با خبر بود:

1- نقش کشور آمریکا در کودتای 28 مرداد و حاکم کردن یک دیکتاتوری بر مردم ایران برای سالیان متمادی و صدماتی که به خاطر آن بر این ملت و و کشور وارد شد.

2- پس از تسخیر سفارت آمریکا و بازداشت نیروهای سفارت، به فاصله دو هفته بعد 11 نفر شامل نیروهای سیاه پوست و تمامی زنان بازداشتی در جریان تسخیر لانه جاسوسی آمریکا از سوی دانشجویان پیرو خط امام به طور یکجانبه آزاد شدند.

این در راستای احترام به زنان که در جامعه ایرانی امری کاملا نهادینه شده است و نیز اعلام همدردی با مردمان سیاهپوست جهان که سالیان سال توسط اروپایی ها و انگلیسی ها برخی سفید پوستان دیگر در آمریکا و مناطق دیگر دنیا به برده داری کشیده شده بودند، انجام شد.

3- در خلال مذاکرات دو کشور، آمریکا به یک عملیات تخیلی نظامی و کماندویی در خاک کشور ایران مبادرت ورزید که با امدادهای غیبی  دشمن دچار محاسبات اشتباه نظامی و سیاسی شده و گرفتار جنودالله شدند و آن واقعه تبدیل به یک افتضاح سیاسی گردید. برخی از هلی کوپترهایی از ناو هواپیما بر وینسنس برخاسته بودند، هرگز بازنگشتند و« چراغ های آبی » عملیات تخیلی اما واقعی آرگو درآن زمان خاموش شد.

اما خانم میشل اوباما بهتر است بدانند که در روزهای پایانی جنگ 8 ساله نیروی دریایی آمریکا با بزدلی هرچه تمام تر انتقام شکست طبس را از مردم ایران گرفتند و هواپیمای مسافربری بوئینگ را با 276 مسافر غیر نظامی پیش چشم جهانیان به شهادت رساندند.

4- نجات «آرگویی» از کشوری که در آن یک انقلاب تازه پیروز شده، کار مهمی نبود اما شکست سیاستهای خاورمیانه ای آمریکا و در جهان اسلام به حدی است دهها فیلم ( آرگو) و مشتقات آن نمی تواند تنفری که از آمریکا در قلب مردم مسلمان جهان اسلام وجود دارد را بزداید.

آرگو تنها به درد فریب مردم آمریکا می خورد البته برای خانم میشل اوباما تازگی ندارد چرا که همسرش یعنی باراک اوباما، خود یک فریب بی رحمانه مردم آمریکاست، آنهم در کشوری که رسانه ها تصویر جلوی چشم مردم را و صدایی را که مردم می شنوند را می سازد.

5- بهتر است بدانید که می دانیم راز نهفته در آرگو را. آری آرگو فیلمی که به بهانه ساخت آن به ایران می آیند یعنی فیلمی که در فیلم« آرگو»، فیلم نامه آن انتخاب می شود و به عبارتی فیلمی «تخیلی در یک فضای خاورمیانه ای» محسوب می شود، یک طرح براندازی در کشورهایی که اجازه تامین منافع مشروع آمریکا داده نمی شود.

ایجاد اغتشاشات و تشدید آن با عملیات روانی- رسانه ای با پشتیبانی گروههای تروریستی (ترورهای نیابتی)، سوء استفاده از شورای امنیت سازمان ملل و ایجاد منطقه های پرواز ممنوع، حمایتهای مالی و تسلیحاتی از اغتشاشگران در داخل کشورهای هدف، ایجاد اپوسیون های ساختگی در خارج از کشور هدف و پشتیبانی رسانه ای و تبلیغاتی از آنان و نهایتا مداخله مستقیم نظامی در آن کشورها ،مغز و بن مایه و مکانیسم درونی پرووژه براندازی پروژه آرگو است.

چیزی که در سوریه شکست و در لیبی ظاهرا پیروز شد. شاید تصور می کنند که بتوانند در فتنه آینده  تا  انتخابات خرداد 1392 پیروز شده و  طرح سوخته «آرگو 1392» را در ایران اسلامی رقم بزنند، اما خانم میشل اوباما باید به همراه همسرش، نیم نگاهی به 34 سال گذشته بیاندازند چرا که می تواند آنقدر عبرت آموز باشد که از حالا بتوان«شکست پروژه آرگو» مشاهده نمود.