گفت و گوی ویژه رئیس فیلا:کشتی با المپیک زاده شده و بدون آن می میرد

به گزارش 598،محمد آخوندی / او در «سخت ترین، حساس ترین و تاریخی ترین» روزهای این رشته ورزشی مسئولیت را برعهده گرفته تا این کشتی طوفان زده را به ساحل امن و آرام برساند. البته او در این کشتی چندان هم تنها نیست. لالوویچ به روایتی صدای همراهی «کاخ سفید تا کاخ کرملین» را نیز همراه خود دارد و با اجماع عمومی که برای این عملیات نجات بوجود آمده، او با پشتوانه بیشتری می تواند از روزهای سخت عبور کند. روزهایی که خودش به آینده آن حسابی امیدوار است و فکر می کند که مشکلات بزودی حل خواهد شد.
محمدرضا آخوندی – خود نناد لالوویچ هم روزهای پرحاشیه اخیر را براحتی باور نمی کند. روزهایی که به سرعت او را از گوشه ای به میانه اصلی میدان آورد. روزهایی که خبر رسید کشتی از میان رشته های اصلی المپیک خارج شده و این آغاز ماجرایی شد که تاکنون نیز ادامه داشته است.« آن روز را از یاد نمی برم. روز دوازدهم فوریه در دفتر کارم در بلگراد حسابی مشغول کار بودم. درگیر کارهای خودم بودم و نتوانسته بودم اینترنت و اخبار را چک کنم. یکی از دوستانم از سوئیس اس ام اسی برای من فرستاد که در آن نوشته شده بود، دیدی چه اتفاقی افتاد؟ بعد از آن متوجه این مسئله شدم و همه دنیا روی سرم خراب شد.»
لالوویچ حتی تا این زمان نمی دانست چه سرنوشتی برای او مقدر شده است. او به کشتی می اندیشد و به المپیک. به اینکه چرا این اتفاق افتاده. به هیات رئیسه و به رئیس سوئیسی آن، رافی مارتینتی. «ما بارها در هیات رئیسه با اعضا و با رئیس صحبت کرده بودیم. تا آن موقع هیچ کس هیچ حرفی از مشکلات نزده بود. هیچ هشداری وجود نداشت. این خبر حسابی ما را شگفت زده کرده بود. حتی ما یک پرسشنامه به فدراسیونهای عضو فرستاده بودیم. با پاسخهایی که برای ما آمد مطلع شدیم که همه چیز خوب است و از طرفی فکر می کردیم در هیات اجرایی IOC جنگ اصلی برای بقا بین تکواندو و پنجگانه مدرن خواهد بود. در این شرایط هیچکس هشداری در مورد مشکلات کشتی نداده بود.»
اگرچه آن روزها کسی از مشکلات کشتی دنیا نمی گفت، اما امروز صدای این مشکلات از گوشه و کنار دنیا بلند شده است. این روزها همه با صدای بلند از مشکلات و معایب کشتی می گویند. از شرق دنیا گرفته تا غرب. از کوچک و غیرکارشناس گرفته تا بزرگ و قهرمان. با این وجود، مردی که تا روز دوازدهم فوریه فکرش را هم نمی کرد سکان هدایت کشتی دنیا به او سپرده شود، با نظر مثبت اعضای هیات رئیسه، سکان دار این کشتی شد.« همکاران من در هیات رئیسه به این نتیجه رسیدند که من فردی هستم که می توانم در این روزهای سخت، مدیریت کشتی را برعهده بگیرم. البته ما به جلو نگاه می کنیم. شاید در آینده فردی بهتر از من بتواند این کار را انجام دهد. در مورد کشتی باید بگویم که هر رئیسی که آمده، بهتر از قبلی بوده. در مورد من هم همه چیز به قضاوت نهایی IOC باز می گردد. البته من اگرچه کشتی گیر نبوده ام، اما تجربه مدیریتی خوبی در فدراسیون کشتی صربستان داشته ام. در آن دوران میلان ارسگان (رئیس وقت فیلا) راهنمایی های زیادی به من می کرد تا بتوانم در صربستان موفق باشم. من این فرصت را داشتم که از تجربه های او استفاده کنم. من خیلی زود در این زمینه رشد کردم، چراکه معلم خوبی داشتم.»
در این شرایط، لالوویچ صرب تبار هم اعتماد به نفس کافی برای حل مشکلات را دارد و هم به آینده خوشبین است تا با اجماع عمومی که در سراسر دنیا برای حفظ کشتی در المپیک بوجود آمده، بتواند در ماموریت خود موفق شود.« من هم خوشبینم و هم اعتماد به نفس کافی برای حل مشکلات دارم، چراکه تیمی خوب درحال حمایت از کشتی هستند. ما با هم حسابی متحد هستیم. پیامی که از سوی دنیا فرستاده شد، عالی بود. این پیامی بود حتی برای سیاستمداران که ورزش چه قدرتی دارد و چه کارهایی می تواند (برای اتحاد دنیا) انجام دهد، حتی در بدترین شرایط. در این روزها همه برای نجات کشتی دست به کار شده اند. همه درحال اطلاع رسانی هستند. مهمترین پیامی که ما می توانیم به مردم دنیا برسانیم این است که خانواده بزرگ کشتی اشتیاق زیادی برای ماندن در خانواده المپیک دارد. البته می دانیم این باقی ماندن باید با حل مشکلاتی باشد که ما در خانه داریم.»
به هر حال باید قبول کنیم که هیات اجرایی کمیته بین المللی المپیک نیز دلایل قدرتمندی برای کنار گذاشتن کشتی از جمع رشته های اصلی المپیک داشته و بیشتر مشکلات به خود کشتی بازمی گردد. این موضوعی است که نناد لالوویچ هم بدان اذعان دارد.« من اعتقاد دارم که مهمترین مشکل کنونی ما این است که قوانین کشتی به اندازه کافی برای تماشاگران جالب و جذاب نیست. به ویژه برای کسانی که برای اولین بار است کشتی تماشا می کنند و قبلا این ورزش را ندیده اند. آنها زمان زیادی نیاز دارند تا از قوانین سخت کشتی سر درآورند. این خطای اصلی ما بوده است. ما باید قوانین کشتی را طوری طراحی کنیم که برای مردم قابل فهم تر باشد. البته می دانم این مشکلات یک شبه حل نمی شود. ما شش ماه یا یک سال فرصت نیاز داردیم تا قوانین جدید را طراحی کنیم. البته هم اکنون این کار آغاز شده و گروهی از مربیان، داوران و قهرمانان المپیک بر روی آن کار می کنند. البته یکی دیگر از مشکلات ما این بوده که ورزشکاران نقش چندانی در فدراسیون بین المللی کشتی نداشته اند و ما این کار را با تشکل کمیسیون جدید ورزشکاران انجام داده ایم. همچنین باید حضور زنان در عرصه های مدیریتی کشتی در فیلا و فدراسیونهای قاره ای را بیشتر کنیم. آنها باید نقش بیشتری در تصمیم گیری های کشتی داشته باشند.»
گویا الکساندر کارلین – پرافتخارترین کشتی گیر دنیا که او نیز از گزینه های اصلی جانشینی رافائل مارتینتی بر فیلا بود، اکنون به همراه گروهی از متخصصین کار گروهی برای تغییر قوانین کشتی را آغاز کرده است. یکی از محورهای اصلی تغییر این قوانین نیز این است که کشتی برای تبلیغات و پخشهای تلویزیونی بیشتر آماده شود.«قبلا به ما می گفتند ما نمی توانیم قوانین را عوض کنیم، چراکه این قوانین توسط IOC تائید شده و غیر قابل تغییرند. من این حرف را قبول نداشتم. اگر ما بدرستی و به صورت واقعی توضیح دهیم که چه مواردی کشتی را جذاب تر خواهد کرد، بی شک همه از ایده های ما حمایت می کردند. من شخصا علاقه دارم رقابتهای کشتی کمی طولانی تر بشود. یا مسابقات هر وزن در دو روز انجام شود چراکه فکر می کنم پنج یا شش مسابقه در یک روز برای کشتی گیر بسیار سخت باشد. البته من یک متخصص نیستم، ولی این تغییری است که همه ما به آن فکر می کنیم.»
مقر کنونی فیلا در روستای کوقسی – سوق – وی وی در سوئیس قرار دارد. روستایی بسیار زیبا که چارلی چاپلین 24 سال در آن زندگی کرد. این مکان تنها حدود نیم ساعت با مقر IOC فاصله دارد، اما گویا فاصله تفکرات مدیران آن به اندازه یک قاره بود. فاصله ای زیاد که نتیجه اش شرایط کنونی کشتی دنیا شده است.« نقطه نظرات فیلا و IOC حسابی از هم دور بوده اند و نتیجه اش شرایط کنونی کشتی است. ما در یک خانواده هستیم، اما همسایه های خوبی برای هم نبوده ایم. با این وجود ما زمان کمی داریم که حیاطمان را آب و جارو کنیم و با همسایه مان به گفت و گو بنشینیم. ما روز هفتم مارچ با یکدیگر دیدار داریم. من به دیدار ژاک روگ می روم و برایش همه چیز را توضیح می دهم. باید از همه چیز بگویم. از کارهایی که انجام داده و می خواهیم انجام بدهیم. البته من چند پیشنهاد نیز برای باقی ماندن کشتی در عرصه المپیک دارم.»
با تمام این تفاسیر حذف کشتی از المپیک می تواند یکی از بزرگترین اتفاقهای ورزش دنیا در صده کنونی باشد. اتفاقی بد که بی شک بخشی از آن دامنگیر این مرد صرب تبار نیز خواهد شد. با این وجود او تمام تلاشش را به کار می بندد تا این ورزش باستانی در جریان بازیها باقی بماند.« به نظر من جنبش المپیک همراه با کشتی زاده شده است. من فکر نمی کنم که بازیهای المپیک بدون کشتی بتواند براحتی به جلو حرکت کند. بی شک ما خطاهای زیادی داشته ایم، ولی ما آنها را جبران می کنیم و خانواده المپیک نیز باید این موضوع را درک کنند. من به شدت عقیده دارم که ما جزیی از خانواده المپیک هستیم. اکنون شما به هر روستای آفریقایی یا آمریکای جنوبی و یا هرجای دنیا که سر بزنید می بینید که آنها هرکدام کشتی های خاص خود را دارند. کشتی المپیک مجموعه تلفیقی از همه این کشتی ها است. برای هر کشتی گیر در گوشه و کنار دنیا هدف اصلی المپیک است. بدون المپیک کشتی خواهد مرد. کشتی فوتبال نیست. کشتی بسکتبال نیست. آنها می توانند بدون المپیک زنده بمانند، ولی کشتی نه.»