سوریه به مثابه آشپزخانه دولت انگلیس

در اسفند ماه سال 1389 (برابر با مارس 2011) تظاهرات مخالفان دولت بشار اسد و سپس شورش ها در سوریه آغاز شد. از این روز به بعد، تبلیغات غربی ها بر ستم دولت اسد بر مردم سوریه، حکومت اقلیت شیعه علوی بر اکثریت سنی، حکومت 50 ساله خاندان اسد و نقض حقوق بشر در سوریه متمرکز شد. همچون ماجرا در دیگر کشورهای عربی، تظاهرات به صورت مسالمات آمیز و به منظور اصلاح امور و رفع کاستی ها آغاز شد که به علت قدمت استبداد، نبود درایت لازم و البته شیطنت های خارجی ها، به تدریج به خشونت متمایل شد.  

 

پس از این که تظاهرات، به خشونت گرایید و جنگ طلبان القاعده و دیگر گروه های تروریستی به سوریه وارد شدند، دولت سوریه به صورت نظامی واکنش نشان داد و درگیری ها بالا گرفت. دولت انگلیس به همراه اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب و متحدان غربی، اقدامات دولت سوریه را محکوم کردند و موضوع را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دادند و همزمان، سیل پول و اسلحه از عربستان سعودی، قطر و ترکیه به سوی شورشیان آغاز شد. بدین ترتیب، روند منطقه ای و سپس بین المللی کردن مخالفت های درونی در یک کشور، شروع شد.  

 

پس از وتو شدن قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه دولت سوریه، رسانه های انگلیس، حمله به دولت های روسیه و چین را نیز آغاز کردند زیرا این دو کشور، با حق وتو مانع تصویب قطعنامه شده بودند. مقامات روسی و چینی گفتند در صورت تصویب قطعنامه شورای امنیت، زمینه برای دخالت نظامی خارجی ها در سوریه فراهم می شد. از این مرحله، رسانه های انگلیسی، حجم گزارش ها درباره فعالیت های ارتش آزاد سوریه و شورای ملی سوری ها را افزایش دادند و همزمان، گزارش های ترسناکی درباره شبه نظامیان حامی دولت، از جمله شبیحه منتشر کردند. بدین ترتیب، ماجرا به تدریج از دست دولت و مخالفان آن دولت، خارج می شود و به علت ارجاع به شورای امنیت، به دست پنج عضو دائمی این شورا (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین) می افتد. 

 

دولت انگلیس به همراه متحدان غربی و عربی خود، دولت سوریه را تحریم کرد و اتحادیه عرب نیز عضویت سوریه را در این اتحادیه، معلق ساخت. در تبلیغات رسانه های انگلیس، نمایش کشته شدگان، مجروحان و وضعیت پناهندگان سوری در کشورهای همسایه، حجم انبوهی یافت و پیش از پخش آن ها به بینندگان هشدار داده می شد که صحنه های دلخراشی را ممکن است ببینند. سازمان دهی تظاهرات در پایتخت های اروپایی علیه دولت مستقر، دعوت از معترضان و مخالفان در نشست ها و مصاحبه ها، درج مقالات و نامه های آنان در روزنامه ها و حمایت از خواسته های مردم کشور هدف، صحنه ای را پدید می آورد که کسی درباره نیت غربی ها در این آشوب ها، شک نکند.   

انگلیسی ها مطابق معمول، مخالفت خود را با دولت های مخالف، مخالفت جامعه جهانی جلوه دادند و با یاداوری انتقادهای اتحادیه اروپا از بشار اسد و نام بردن از کمک های ترکیه، عربستان سعودی و قطر به شورشیان سوری، این مخالفت را همگانی جلوه دادند. روزانه نیز اخباری از جدا شدن افراد نظامی و سیاسی از دولت اسد منتشر و پیشروی های مخالفان دولت سوریه، با آب و تاب پخش می شد. این برنامه عینا درباره لیبی در دوران قذافی نیز اجرا شد یعنی غربی ها، با دخالت سیاسی و تسلیحاتی، ابتدا کشورهای دست نشانده ای همچون عربستان و قطر را وارد ماجرا می کنند تا قیام مردم، منطقه ای شود و سپس با کشاندن موضوع به شورای امنیت سازمان ملل و تصویب قطعنامه های مورد نظر، هدایت اوضاع را در دست می گیرند تا در پایان بتوانند هم خود را مدافع حقوق بشر جا بزنند و هم دولت آینده را در دست گیرند.  

 

در فرودین سال 1391 (آوریل 2012)  کوفی عنان، نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه، در اعتراض به بالا گرفتن درگیری ها، استعفا کرد و ناظران سازمان ملل را از سوریه بیرون برد. یکی از علل استعفای وی، مخالفت دولت های حامی شورشیان با آرام ساختن اوضاع بود که یاداور خروج بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل در دوران صدام بود که زمینه را برای حمله به عراق آماده کرد. بدین ترتیب، زمینه برای نابودی بیش تر زیر ساخت های کشور و خون ریزی بیش تر فراهم می شود تا پس از آرام شدن اوضاع و استقرار دولت دست نشانده - مشابه آنچه در افغانستان و لیبی شاهدیم – آن کشور باز هم به کشورهای غربی وابسته باشد و احتمالا تا ده ها سال بعد نیز نتواند کمر راست کند.  

از ابتدای سال جاری خورشیدی، به گزارش رسانه های غربی، سازمان های جاسوسی آمریکا و انگلیس، آشکارا اطلاعات مربوط  به اقدامات ارتش سوریه را به اطلاع مخالفان دولت می رسانند و همچنین، آمریکا، فرانسه و انگلیس، کمک هایی که آن را تجهیزات ارتباطی و کمک های پزشکی می نامند، به مخالفان می رسانند. مخالفان و سخنگویان آنان که فقط به زبان مادری شان سخن می گویند، به عربی  با رسانه ها مصاحبه می کنند و از جهانیان کمک می طلبند تا بتوانند دولتشان را سرنگون سازند. نیروهای سازمان جاسوسی آمریکا، سیا، در مرز میان ترکیه و سوریه، به آموزش مخالفان دولت سوریه و تجهیز آنان مشغولند و نظامیان انگلیسی از پایگاهشان در قبرس، اطلاعات لازم را به شورشیان می رسانند.  

 

در پی افشا شدن حضور نیروهای تروریستی از جمله القاعده در سوریه و نمایش اعدام های آنان که موجب وحشت افکار عمومی از نقض گسترده حقوق بشر شد و نیز به علت تشتت در کمک رسانی به گروه های مخالف، آمریکا، انگلیس و متحدان عربی شان از مخالفان خواستند تا یک ائتلاف جدید تشکیل دهند، همان گونه که درباره افغانستان، عراق و لیبی شاهد بودیم. سه ماه پیش، شماری از این سازمان ها در هتل های قطر گرد هم آمدند و ائتلاف جدیدی تشکیل دادند تا ائتلاف پیشین که در مرحله کشتار نظامیان و حامیان دولت اسد مورد نیاز بود، با انقضای تاریخش، با ائتلاف جدیدی جایگزین شود. بدین ترتیب، مخالفان واقعی و مستقل دولت که به علل گوناگون و با هدف اصلاح امور و رشد بیش تر کشور، به مخالفت با دولتشان برخاسته بودند، کنار گذاشته و افراد مورد نظر غرب، جایگزین آنان می شوند تا خیال کارشناسان غربی از وابستگی آنان، راحت شود.  

 

مطابق معمول در سالیان اخیر و در جریان بهار عربی، پس از تشکیل ائتلاف مخالفان یک دولت عربی ، غربی ها به شناسایی و به رسمیت شناختن آن ائتلاف می پردازند و معمولا نیز از کشورهای وابسته همچون عربستان، قطر، امارات عربی متحده و اردن آغاز می کنند تا سپس اتحادیه عرب وارد ماجرا شود تا حمایت غربی ها، چندان آشکار نشود. درباره سوریه نیز به منظور مردمی و عربی نمایش دادن این ماجرا، ابتدا اتحادیه عرب، این ائتلاف را به رسمیت شناخت و در پی آن، فرانسه و سپس انگلیس در 30 آذر ماه امسال، فرستادگان این ائتلاف را به عنوان سفیر، پذیرفتند. در این مرحله، اعضای ائتلاف مورد نظر غرب، به خوبی به یکی از زبان های غربی مثلا انگلیسی یا فرانسه سخن می گویند و از نظر پوشش و رفتار، دست کمی از غربی ها ندارند.  

 

انگلیسی ها از اواسط سال جاری میلادی، به بهانه دخالت نظامی به منظور رساندن کمک های انسان دوستانه و جلوگیری از گسترش جنایات، امکان مداخله نظامی را در سوریه، تبلیغ می کنند تا افکار عمومی برای اشغال سوریه، آماده شود. در اجلاسی که در کشور مغرب تشکیل شد، گروه کشورهای دوست سوریه متشکل از آمریکا، مصر، اردن، آلمان، ترکیه، قطر و عربستان نیز که شمارشان به یکصد کشور رسید، ائتلاف مخالفان را به رسمیت شناختند تا در صورت سقوط دولت اسد، این ائتلاف به عنوان دولت انتقالی، مشغول کار شود. بدین ترتیب، دیگر دولت سوریه و مخالفان، نمی توانند در روند تحولات آینده، موثر باشند و هدایت ماجرا، به دست غربی ها افتاد. اخضر ابراهیمی، نماینده سازمان ملل، در کمال استیصال در بهمن ماه گفت سوریه در برابر چشمان مردم جهان، ویران می شود و دیگر از دست دولت بشار اسد و مخالفان وی، کاری بر نمی آید. 

 

ب- نگاهی گذرا به تحولات دو سال گذشته در سوریه و نقش دولت انگلیس در این ماجرا، موضوعی شد تا دریابیم انگلیسی ها، چه آشی و چگونه برای مردم سوریه پخته اند. این سوپ را انگلیسی ها به خوبی بار می گذارند و در رستوران اروپا، آمریکا و کشورهای استبدادی عرب، بسیار هوادار دارد.  

 

1- مواد لازم برای 5/22 میلیون جمعیت 

کشوری که دارای زبان ها، نژادها، ادیان، فرهنگ ها و طوایف متعدد باشد... روی هم یک کشور 

مخالف... تعدادی دستچین شده اما هر چه خشن تر و مسلح تر، بهتر 

تبلیغات ضد دولتی اعم از نقض حقوق بشر، پایمال شدن حقوق اقلیت ها... به اندازه لازم 

سازمان های هوادار حقوق بشر، زنان، کودکان، حیوانات، اقلیت های نژادی و غیره... حداقل چند سازمان

تجهیزات نظامی برای سرنگون کردن یک حکومت اما با نام کمک های انسان دوستانه و پزشکی... به میزان لازم  

دوبین های تلویزیونی، خبرنگاران روزنامه ها، شاهدان عینی... به تعداد لازم 

کشته شدگان، مجروحان درگیری ها، آوارگان جنگی... هر چه بیش تر، بهتر 

محکومیت دولت هدف در اتحادیه اروپا، کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، اتحادیه عرب... چند بیانیه پر و پیمان 

 حمایت سازمان ملل از شورشیان و مخالفان دولت... حداقل یک قطعنامه  

 

2- طرز تهیه  

- از میان مخالفان دولت، آنانی را که به حفظ کشورشان علاقه جدی ندارند، مسلمان واقعی نیستند، در برابر پول مفت تسلیم می شوند، از فکرشان بهره نمی برند، آماده کشتن و کشته شدنند، جدا و استفاده کنید. افرادی را که به عنوان ائتلاف ضد دولت و سران مخالفان در نظر گرفته اید، از مدت ها قبل، در آب نمک خیس کنید و بگذارید با آداب و فرهنگ غربی، به ویژه انگلیسی، بار بیایند. چند بار جای آنان را در کشورهای دوست از قبیل آمریکا، فرانسه وآلمان عوض کنید تا خوب آماده شوند. به مخالفانی که قبلا در آب نمک نخیسانده اید، خیلی پول ندهید زیرا آنان تصور می کنند برای خدا و مردم با دولتشان مبارزه می کنند، پس شورش را در نیاورید اما به آنانی که در آب و نمک خوابانده اید، در زمان عملیات نظامی علیه دولت خودشان، مقداری پول بیفزایید. در این مرحله، بهتر است مخالفان مستقل را جدا و دمشان را بچینید.  

 

-  با بهره گیری از اختلافات داخلی، پولداران مستبد عرب، ابزارهای تبلیغاتی، ارتباطاتی و تسلیحاتی همسایگان ماجراجو، آتش زیر دیگ تظاهرات مردمی را برافروید و سوپ را بار بگذارید. با دادن شعارهای دلفریب، نمایش نقض حقوق بشر در کشور هدف و افزودن دلار، زمینه حضور جنگجویان خارجی، از جمله تروریست های القاعده و گروه های سلفی را فراهم کنید و بر شمار مخالفان بیفزایید. بهتر است مخالف از نوع مرغوب باشد یعنی به شرایط جاری در کشورش اعتراض داشته باشد و در برابر تبلیغات خودی، زود نرم شود. ظاهر مخالف خوب، یکدست است به گونه ای که ریش بلند دارد، عربی صحبت می کند، بعد از شنیدن تبلیغات مورد نظر، آماده کشتن و کشته شدن است. مخالف نامرغوب، مستقلا فکر و عمل می کند، به جای جنگ، در پی اصلاحات و راه حل های مسالمت آمیز است، مردم و کشورش را دوست دارد و با دخالت خارجی، به هر شکل مخالفت می کند و در نهایت، سوپ را خراب می کند. بهتر است مخالف مرغوب را از تولید کنندگان مجاز مکتب وهابی تهیه کنید تا مزه اصلی را بچشید. 

 

- افکار عمومی مردم کشور هدف و نیز مردم جهان را قبلا تا حدی بپزید و به دیگ بیفزایید تا تبلیغات علیه دولت مورد نظر را زودتر بپذیرند. با در نظر گرفتن اختلافات میان طوایف و عشایر، قومیت ها و تفاوت هایی همچون شیعه و سنی، اوضاع داخلی کشور هدف را خوب به هم بزنید و همزمان، مخالفان را سامان دهید و خوب بار آورید تا با جذب تبلیغات شما، توطئه های انگلیسی را به جای اهداف خودشان، بپذیرند تا سوپ، یکرنگ و یکدست شود. اگر برخلاف انتظار، شماری از مخالفان خود را آلت دست شما نامیدند و احساس خود جاسوس بینی به آنان دست داد، دستپاچه نشوید، مقداری آب سرد به آنان اضافه کنید و بگذارید مدتی کنار دیگ بمانند تا شاید بعدها به تدریج در سوپ حل شوند. در دور ریختن مخالفانی که مستقلند یا نشانگانی از ملی گرایی و اسلام خواهی را نشان می دهند، درنگ نکنید زیرا رنگ و بوی دلخواه انگلیسی را ندارند و ممکن است بر دیگر مواد نیز اثر نامطلوب بگذارند.    

 

- پول را به میان مخالفان بریزید، مقداری تبلیغات ضد دولتی اضافه کنید و سپس، وسایل و لوازم شورش را به تدریج اضافه کنید و کشور را هم بزنید. اجازه دهید پلیس و ارتش دولت کشور هدف، واکنش نشان دهند و مردم هراسناک از ناامنی و قتل و غارت، به جوش آیند. آن گاه سازمان های هوادار حقوق بشر را اضافه کنید تا با دادن بیانیه و برگزاری تظاهرات علیه اقدامات دولت هدف، بر نمک ماجرا بیفزایند. سامان دهی به گروه های مخالف و تشکیل ائتلاف آن ها را جدی بگیرید وبگذارید دمای دیگ، مناسب شود اما شتاب نکنید زیرا ممکن است سوپ، ته بگیرد و بسوزد. بهتر است با حرارت روزافزون، چند ماه این بخش را ادامه دهید تا سوپ انگلیسی کاملا جا بیفتد. 

  

- برای این که تبلیغات شما موثرتر و سوپتان خوش رنگ ترشود، هر روز به آن صحنه های غمبار ناشی از کشته شدن افراد، زخمی ها و پناهندگان جنگی را بیفزایید و به منظور پیشگیری از ته نشین شدن شورش ها، مدام اوضاع را به هم بزنید. در این مرحله دقت کنید که همچون گذشته، قاشق شما اثری بر ظرف کشور بر جای نگذارد زیرا این کار ممکن است علاوه بر رنجاندن مخالفان، افکار عمومی را نیز برماند و سوپ شما از دهان بیفتد. می توانید مخالفان عمده را از قبل بپزید و آماده کنید تا سوپ سریع تر آماده شود اما گهگاه ناچارید همه مواد لازم را به صورت خام مصرف کنید و درون سوپ بریزید.  

 

- زمانی که مواد پیشین پخته شد، به گونه ای که صدای همگان در آمد، سازمان ملل را اضافه کنید. زمانی که سازمان ملل را وادار کردید تا قطعنامه تصویب، فرستاده ویژه به کشور هدف اعزام و برای برقراری آرامش تلاش کند، حرارت را بیش تر کنید به گونه ای که نیروهای درگیر، با کشت و کشتار یکدیگر، گوشت لازم را برای افزودن به سوپ، فراهم کنند. در این مرحله،  تلاش ها را برای یافتن هر گونه راه حل مسالمت آمیز به منظور پیشگیری از جنگ داخلی، با دقت بیابید و دور بیندازید تا مبادا به طعم مورد نظر شما آسیب بزند. خارج کردن ناظران سازمان ملل و افراد و گروه های بی طرف، از ته گرفتن سوپ و در نتیجه بی فایده شدن طرح شما جلوگیری می کند. این اقدام همچنین، زمینه را برای حمله نهایی به دیگ و بلعیدن سوپ، فراهم می کند. دیگ اختلافات را خوب به هم زنید به گونه ای که در این مرحله، در هر خانه حداقل یک کشته از طرفین پیدا شود تا سوپ، به خوبی همگن  و کل کشور ملتهب گردد تا راه برون رفت دیگری متصور نشود. 

 

- زمانی که کشور هدف، ناتوان شد به گونه ای که با فشار اندکی، بتوان تجزیه اش کرد، متحدانتان را اضافه کنید. در این مرحله، فرانسه، آلمان و به تدریج اتحادیه اروپا و آمریکا را اضافه کنید و اجازه دهید امکانات مالی، نظامی، سیاسی و جاسوسی آن ها، به قوام سوپ کمک کند. از متحدان بخواهید تا نمونه ای از سوپ را بچشند و آن را به رسمیت بشناسند. هر چه شمار دولت های حامی سوپ شما و نمونه ای که شما از آن معرفی کرده اید بیش تر شود، بر کیفیت سوپ افزوده و مواد آن، بیش تر مخلوط می شود. حمایت اتحادیه عرب را از مخالفان دولت، همراه با پول های مقداری کشور استبدادی همچون عربستان سعودی، قطر و امارات عربی متحده که برای تزئین نگاه داشته اید، داخل سوپ بریزید و هم بزنید. در این مرحله همچنین می توان ترکیه را پس از آلودن به وعده عضویت در اتحادیه اروپا، به سوپ اضافه و آن را با کشورهای مستبد عرب، مخلوط کرد. هر دو روش درست و مجرب است و بر کیفیت سوپ و لذت بالا کشیدن آن، کمک می کند.  

 

- چند ماه پس از به رسمیت شناخته شدن مخلوط مورد نظر شما، سوپ می پزد و کاملا جا می افتد. می توانید نمونه های بیش تری را به کشورهای دیگر ارسال کنید تا ذائقه دوستانتان نیز با این سوپ آشنا شود و زمینه برای خوردن آن، فراهم شود. در این زمان، کافی است مطابق سنوات اخیر، با دعوت از دوستان و آشنایان، بساطی پهن کرد و از لذت سوپ پخته شده، بهره مند شد. فقط دقت کنید در زمان سر کشیدن سوپ، مواردی از اسلام خواهی و ملی گرایی غفلتا از دست در رفته و در سوپ پخش شده باشد؛ این موارد بسیار گلو گیر است. انگلیسی ها این سوپ را از قدیم در مناطقی همچون قلمرو عثمانی، عراق ولبنان پخته اند و در افغانستان، عراق، لیبی، یمن و سوریه نیز بارها بار گذاشته اند که طعمش را هیچ گاه فراموش نمی کنند. 

 

3- نکاتی درباره مخالفان  

-    اگر از گسترش ملی گرایی، غرب ستیزی و اسلام خواهی نگرانید، قبل از مصرف مخالفان، حتما چند سالی آنان را با حرارت فرهنگ غربی مخلوط کنید و زیر نظر سازمان های جاسوسی ورز دهید تا امکان گلو گیر شدن یک دولت جدید ضد غربی و اسلامی در کشور هدف، از بین برود.   

 

-    اگر سازمان های تروریستی همچون القاعده را به مخالفان دولتی که باید با سوپ شما سرنگون شود می افزایید، مراقب باشید تا افکار و اهداف همه مخالفان، با حرارت دیگ تبلیغات، یکسان شود زیرا مخالفان واقعی ممکن است یا دیدن مواد خارجی، از جمله مخالفان وارداتی، ببرند. 

 

-    برای تزئین سوپ، شعارهای مربوط به حقوق بشر و دموکراسی، به میزان دلخواه بر روی آن بیفزایید اما نه به گونه ای که به عمق آن راه یابد. در صورتی که این شعارها به عمق سوپ راه یافت و شورش در آمد، به سرعت این تزئینات را جمع آوری کنید و دور بریزید. هیچ گاه اجازه ندهید این شعارها، درون سوپ نفوذ کند زیرا مزه آن، انگلیسی اصیل نخواهد شد.  

 

-    میزان مخالفان خارجی به داخلی، برای تزئین روی سوپ، نسبت میلیون به یک دارد به گونه ای که در تبلیغات رسانه ای، ماجراجویان و آشوب طلبان خارجی نباید دیده شوند و نامشان بر زبان آید زیرا هدف این است که سوپ، اگرچه در لندن و یا واشنگتن پخته شود، فراورده بومی معرفی گردد. به ویژه حضور جنگ طلبان خارجی نباید در رسانه ها، دیده شود زیرا سوپ را تیره می کند. 

 

-    دقت کنید در آخر پخت، زمانی که کشور در حال قل قل کردن است، به گونه ای تبلیغات کنید که دولت کشور هدف را در حال سقوط نشان دهید و این را خواست جامعه جهانی، کشورهای منطقه و مردم کشور معرفی سازید. این کار موجب می شود مزه سوپ، خوشمزه تر و قورت دادنش، لذت بخش تر شود. 

 

 البته این روش پخت، برای سوپ های انگلیسی در یمن، سومالی و اردن هم قابل استفاده است.   

  

با تشکرازهمکارم محمد بیگلودرمعرفی این سوپ انگلیسی 

 

* خبرنگارصداوسیما جمهوری اسلامی ایران درلندن