دردسرهای کوچک ورزش که بزرگ شدند!

به گزارش 598 به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ورزش ایران در شرایطی بسر می‌برد که برخی فدراسیون های ملی همچنان به دنبال رفع تعلیق خود هستند اما هنوز ورزش ایران با یکسری از مشکلات در عرصه بین المللی مواجه است. این وضعیت باعث شده تا برخی فدراسیون های ملی سر در گم شوند و نتوانند چشم به رویدادهای بین المللی داشته باشند که این وضعیت باعث شده ورزش در گرگ و میش تناقض به کارش ادامه دهد.

هم اکنون فدراسیون شنا با سرپرستی محسن رضوانی که دبیر فدراسیون بود و رابطه خوبی با حسین مسلم داشت در عرض چند روز تعلیقش برطرف شد. تعلیق فدراسیون تیر و کمان نیز با رایزنی وزیر ورزش با وزیر ورزش ترکیه و رییس ترک فدراسیون جهانی در حال رفع شدن است اما حال این که چرا دیگر فدراسیون های معلق شده با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند و کاری از پیش نمی برند جای سوال دارد.

*اگر شرایط بهتر شده ، چرا همه ورزش ها رفع تعلیق نشدند

وضعیت ورزش بهتر شده و گفتمان جواب می دهد تا جایی که می توان با رایزنی و مکاتبه مساله تعلیق را حل کرد، پس باید رشته های ورزشی تعلیق شده این مشکل خود را با رایزنی های مسوولان حل کنند. حال سوال اینجاست که چطور می شود در این میان شنا و تیر و کمان رفع تعلیق شده اند و می توانند در رقابت های بین المللی شرکت کنند اما رشته های دیگر چون قایقرانی نمی توانند با مذاکره و رایزنی به وضعیت عادی خود بازگردند؟

آیا این مساله جز دخالت های خود IOC است که می خواهد با اعمال نفوذ برنامه هایش را پیش ببرد؟ دخالت هایی که با تغییر و تحولات فدراسیون جهانی کشتی کاملا مشهود شد. کمیته بین المللی المپیک با حذف کشتی از المپیک 2020، زمینه ساز کنار رفتن مارتینتی شد و با ایجاد فشار روی فیلا به هدفش رسید. آیا این غیر از همان نفوذ و دخالت در ورزش است که IOC برای نبودن این دخالت ها در ورزش ایران تلاش می کند؟

تمام این مسائل جای سوال دارد که کیمته بین المللی المپیک چرا با اینکه برخی رشته های ورزشی ایران در عرصه جهانی رفع تعلیق شده اند و فدراسیون های جهانی با آنها مشکلی ندارند بازهم با ایران کنار نمی آید و در مکاتباتش خواهان بازگشت روسای فدراسیون های برکنار شده است؟ در این میان دلیل تاکید IOC به چند رشته خاص چیست؟

*تناقض های IOC یا حواس پرتی کمیته ملی المپیک؟

پس از اینکه اساسنامه کمیته ملی المپیک اصلاح و به IOC ارسال شد، مسوولان کمیته در مصاحبه های خود اظهار کردند که کمیته بین المللی المپیک از اصلاح اساسنامه تشکر کرده و برگزاری مجمع سی بهمن را بلامانع می‌دانستند. پس چطور امکان دارد که چند روز قبل از برگزاری مجمع با ارسال نامه‌ای اصلاحات را قبول نکرده و اجازه نمی دهد مجمع برگزار شود؟! دلیل این موضوع چیست؟ آیا IOC تحت تاثیر اتفاق ها یا اشخاص خاص است یا اینکه در ایران شاهد برخی پنهان کاری ها هستیم که اهدافی خاص را می پرورانند؟

براساس قوانین بین المللی اگر فدراسیون های جهانی با فدراسیون های ملی مشکلی نداشته باشند تعلیقی به وجود نمی آید پس چطور ممکن است چند فدراسیون ایران رفع تعلیق شوند و برخی همچنان با این مشکل مواجه باشند و در نهایت نیز دوباره IOC بخواهد تا روسای برکنار شده فدراسیون ها به سمت خود برگردند؟

*اقدام کارشناسی نشده وزارت ورزش؛ آغازگر مشکلات

تمام این مشکلات زمانی به وجود آمد که وزارت تازه تاسیس ورزش ایران به دلیل ناآشنایی و راهنمایی‌های نادرست، برخی روسای فدراسیون‌ها را تغییر داد و آغازگر تمام این مسائل شد. البته در ماه های اخیر اتفاق های خوبی نیز افتاده و مشکلات کمتر شده است که شنا یک نمونه بارز است اما باید توجه کنیم که ورزش در عرصه جهانی جایگاه بالایی دارد و تمام تصمیم ها باید با پشتوانه تفکری کارشناسانه گرفته شود. اگر پیش از المپیک این اتفاق ها نمی افتاد این روزها ورزش ایران درحال برنامه ریزی برای بازی‌های آسیایی 2014 و المپیک 2016 می‌بود.

*جلوگیری از دخالت دولت، با بودجه دولتی!

شرایط کنونی ورزش ایران در حالی پیش می رود که برخی از فدراسیون های ملی بازی های آسیایی کره جنوبی را پیش رو دارند اما بلاتکلیف هستند. هم اکنون نیز شنیده شده که روند اصلاح اساسنامه و برگزاری انتخابات تا خرداد سال آینده یعنی زمان آمدن دولت جدید طول خواهد کشید. با ساده ترین نگاه معلوم می شود که در این میان برخی علاقه دارند تا انتخابات کمیته ملی المپیک به تعویق بیفتد تا دولت بعدی وارد کار شود و با کمیته ملی المپیک همسو باشد اما این حرکت به چه قیمتی انجام می شود؟

تا زمانی که وزارت ورزش در سال آینده بخواهد به طور جدی کارش را آغاز کند زمان زیادی از دست می رود. این اتفاق در حالی می افتد که در آن زمان فدراسیون ها تنها 6 یا 7 ماه تا بازی های آسیایی فاصله دارند. یعنی فدراسیون های ملی باید تا آن زمان با تعلیق دست و پنجه نرم کنند و بلاتکلیف باشند؟ آیا مسوولان می دانند با این شرایط چه دودی به چشم ورزش ایران می‌رود؟

نکته دیگر اینجاست که هدف، عدم نفوذ دولت در ورزش است. این امر برای ورزش مناسب است اما در حالی که کمیته ملی المپیک از نظر مالی به دولت وابسته است چطور می تواند چنین حرفی بزند؟ همین روزهای گذشه مسوولان کمیته چندین بار از نیاز به بودجه های کلان حرف زده اند پس چطور توقع دارند دولت و وزارت ورزش بودجه ای تامین کنند اما حق نظر نداشته باشد؟

این مساله به پروسه ای بلند مدت نیاز دارد تا کمیته ملی المپیک بتواند پس از چند سال روی پای خود بیاستد و از حمایت دولت بی نیاز شود. تا آن زمان نیز تعامل و همکاری لازم است نه اینکه هرکس به فکر خود باشد. اگر برگزاری انتخابات تا خرداد طول بکشد و دولتی دیگر بیاید بازهم به دلیل تامین بودجه نمی توان انتظار داشت تا دولت در ورزش اظهار نظر نکند و نقشی نداشته باشد. پس بهتر است همین امروز وضعیت ورزش و ورزشکاران را مشخص کنیم تا حداقل در بازی های آسیایی قول های مسوولان عملی شود. فکر نمی کنیم مسوولان فراموش کرده باشند که قول داده اند در بازی های آسیایی سوم شوند.

*فدراسیون‌های تعلیق شده، از فدراسیونهای بین المللی تائیدیه بگیرند

یکی از اقداماتی که وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون‌های ورزشی باید انجام می‌دادند این بود که چهار فدراسیون ملی ایران که دچار تغییر رییس شد باید در راستای اصلاح اساسنامه کمیته ملی المپیک ،‌اساسنامه های خود را اصلاح و برای تایید به فدراسیون‌های جهانی‌شان ارسال می‌کردند. حال که فدراسیون‌های قایقرانی، دوچرخه‌سواری، شنا و تیروکمان هنوز به طور جدی کارهای اساسنامه خود را انجام نداده اند، انتظار می‌رود تا به سرعت تاییدیه فدراسیون‌های جهانی خود را گرفته و در اختیار کمیته ملی المپیک قرار دهند تا کمیته ملی المپیک نیز این تاییدیه را در اختیار ‌ IOC قرار دهد و مشکل فدراسیون‌ها حل شود.

*تعامل با IOC و شفاف سازی برخی مسائل

در هر حال هفته گذشته ورزش ایران ثابت کرد با مذاکره و تعامل مسائل حل می شود. مسوولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش ایران نیز در این راه باید چند مساله را برای کمیته بین المللی المپیک روشن کنند. اساسنامه یکسری ایرادها بوده که باید به سرعت برطرف و نظر IOC جلب شود. نکته دیگر مذاکره درباره برخی فدراسیون های ورزشی است که در ایران وجود ندارند. یکسری از ورزش ها در ایران محلی از اعراب ندارند و به همین دلیل نیازی نیست تا در مجمع کمیته ملی المپیک نقشی داشته باشند. پس باید این موضوع برای مسوولان جهانی روشن شود. اصلی ترین مساله نیاز کمیته به دولت است. مسوولان کمیته ملی المپیک باید به IOC بفهمانند که شرایط ایران با برخی کشورهای اروپایی چون سوییس تفاوت دارد. ورزش ایران نیازمند حمایت های مالی دولت است و نمی تواند به سرعت مستقل شود. اگر این شفاف سازی ها با اندیشه تعامل و تفاهم انجام شود مطمئنا مشکل ورزش ایران به سرعت حل خواهد شد؛ اگر هدف حل مشکل باشد.