«۲۲ بهمن» امسال هم فوتوشاپ بود!

به گزراش سرویس وبلاگستان 598، نویسنده وبلاگ جلبک ستیز در آخرین پست وبلاگ خود نوشت: چه بی معرفت هستند کسانی که این سیل خروشان ملت را می بینند و برای رزرو صندلی در صف «خائنین ملت» با یکدیگر گلاویز می شوند! امروز ۲۲ بهمن بود و همه آمده بودند؛ بی توجه به تمام شبکه های ماهواره ای! بی توجه به همه پیامک های تخریبی علیه دولت و نظام!

امروز همه آمدند تا شرمنده شهدا نشوند. حتی «۲۲ بهمن گرانی باد» هم نتوانست مردم را مجاب کند تا اجازه دهند انقلاب دست نا اهلان بیفتد! نه اینکه قیمت های سر به فلک کشیده برای مردم مهم نباشد اما این مرام ایرانی است که غیرتش را به حراج نگذارد حتی به بالاترین قیمت ها! ایرانی غیرتش را به ۲ کیلو برنج و خانه ۴۰ متری در جنوب شهر و ۴ بسته تاید و ریکا و ۲ بسته مرغ و چند صد دلار و چند گرم طلا نمی فروشد! امروز بار دیگر ملت نشان دادند هیچ گاه مردم از مسیر «انقلاب تا آزادی» خارج نخواهند شد.

ایرانی اجازه نمی دهد انقلاب اسلامی بی دفاع بماند. وقتی قرار است هر کس از صندلی خود محافظت کند، ملت هم از انقلابش دفاع می کند. هر کس مراقب دارائی اش است؛ آقای رئیس مراقب میزش است و ملت مراقب انقلابش! چشم امید ملت به پیشرفت های چشمگیر نظام است نه به وعده های پوخ و تو خالی BBCفارسی و طنازی های فارسی۱ و VOA و رادیو فردا و رادیو زمانه و رادیو کوفت و زهر مار…

شعاری است اگر بگوئیم این ملت تا آخرین قطره خون پای این نظام ایستاده است؟ چه اشکالی دارد؟ وقتی ملت پای تمام شعرهایشان ایستاده اند و چشم بر سختی های اقتصادی بسته اند و بی هیچ ادعا و مطالبه ای برای سربلندی نظام، مسیر «انقلاب تا آزادی» را به رخ دشمنان می کشند چه اشکالی دارد شعار دهیم؟!

ما شعار می دهیم و به وقتش نیز عمل می کنیم:

خونی که در رگ ماست؛ هدیه به رهبر ماست

دیروز روز عشق بود؛ دیروز انقلابی دیگر بود در دلهای ملت ایران؛ دیروز خس خس نفس کربلا هشتی ها و  ویلچر خیبری ها و بادکنک کودکان و عصای کهنسالان و  نی ساندیس لباس شخصی ها… همه و همه آمدند تا در روز روشن شرمنده «احمدی روشن» نشوند.

پی نوشت:

این روزها بیشتر از همیشه با خودم مرور می کنم: دست خدا بر سر ماست؛ خامنه ای رهبر ماست

بی ربط نوشت:

بزرگترین عبادت لبحند به پسرک کفاشی است که نان آورز خانه است؛ که به جای کیف قاپی کفش آدم های پولدار را برق می اندازد!