آیه ۱۰۴ سوره کهف
الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا
[آنان] كسانی اند كه كوشششان در زندگى دنيا به هدر رفته و خود می پندارند كه كار خوب انجام می دهند
*گوش
دهیم به سخنان خبرهترین کارشناس سود وزیان در عالم که به معرفی زیانکاران
انسانها پرداخته است؛ البته در آیات دیگری نیز خداوند مکرر به بیان
زیانکاری و محرومیت بعضی آدمیان در دنیا و آخرت اشاره کرده است.
*اما
در اینجا آن گروهی را معرفی میکند که از همه زیانکار ترند. ممکن است
مردمی باشند که پیوسته در کسب متاع و مطامع دنیوی میگذرانند اما از این
غفلت راضی نیستند و گاه و بیگاه شوق لذات متعالی در ایشان ظاهر میشود و
ممکن است در نهایت در نقطه ای از این غفلت نجات یابند.
*اما
گروهی دیگر هستند که عمر صرف کار دنیا میکنند و به خور و خواب و خشم و
شهوت میگذرانند و قدمی از مرز حیوانی به ساحت انسانی نمیگذارند و با
اینهمه به خود میبالند که ما بهترین سودا و نیکوترین تجارت را کردهایم،
توفیقها یافتهایم و ثروتها و مقامات گرد آوردیم و خود ستایی و فخر فروشی
میکنند.
*اینها به حقیقت زیانکاران اهل عالمند زیرا زود باشد که
همه دستاوردهای دنیوی را از کف بدهند و نومید و تهی دست با بارهای سنگینی
از گناهان، عالم را با حسرت و اضطراب ترک گویند و کلمه «صعلوک» (مفلس ترین و
محرومترین) نام حقیقیِ ایشان خواهد بود، خَسِرَ الدُنیا و الآخره.