آیا می دانید مردم در دنیا چند گروهند؟

بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادب پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

آیه ۱۰۴ سوره کهف

الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا

[آنان] كسانی اند كه كوشش‌‏شان در زندگى دنيا به هدر رفته و خود می پندارند كه كار خوب انجام می دهند

*گوش دهیم به سخنان خبره‌ترین کارشناس سود وزیان در عالم که به معرفی زیانکاران انسان‌ها پرداخته است؛ البته در آیات دیگری نیز خداوند مکرر به بیان زیانکاری و محرومیت بعضی آدمیان در دنیا و آخرت اشاره کرده است.

*اما در اینجا آن گروهی را معرفی می‌کند که از همه زیانکار ترند. ممکن است مردمی باشند که پیوسته در کسب متاع و مطامع دنیوی می‌گذرانند اما از این غفلت راضی نیستند و گاه و بیگاه شوق لذات متعالی در ایشان ظاهر می‌شود و ممکن است در نهایت در نقطه ای از این غفلت نجات یابند.

*اما گروهی دیگر هستند که عمر صرف کار دنیا می‌کنند و به خور و خواب و خشم و شهوت می‌گذرانند و قدمی از مرز حیوانی به ساحت انسانی نمی‌گذارند و با اینهمه به خود می‌بالند که ما بهترین سودا و نیکوترین تجارت را کرده‌ایم، توفیق‌ها یافته‌ایم و ثروت‌ها و مقامات گرد آوردیم و خود ستایی و فخر فروشی می‌کنند.

*اینها به حقیقت زیانکاران اهل عالمند زیرا زود باشد که همه دستاوردهای دنیوی را از کف بدهند و نومید و تهی دست با بارهای سنگینی از گناهان، عالم را با حسرت و اضطراب ترک گویند و کلمه «صعلوک» (مفلس ترین و محروم‌ترین) نام حقیقیِ ایشان خواهد بود، خَسِرَ الدُنیا و الآخره.

گزارش خطا