سایت گل - سرکوب آدرنالین رها شده در خون هنگام دیدار رئال و بارسا
میان مقایسه ها و تکه پاره های خاله زنکی گزارشگران ایرانی بسیار تضمین شده
به وقوع می پیوندد.
مقایسه ی مدام دربی ایران با الکلاسیکو و کیفیت
این را به رخ آن کشیدن چیزی شبیه این است که دو خانواده ی گودرزی و شقایقی
را هم خانواده و فامیل بدانیم.تعریف و تمجیدهای مدام از اخلاق خوب و خانواده
دار بودن مسی و ژاوی و کنایه های دستمالی شده و عاری از خلاقیت به مورینیو
بابت اخلاق بد و غرورش سکه ی رایج این بازی است. کاش یک روز یک نفر
بنشیند این آدم ها را توجیه کند کسانی که پای این جعبه ی جادو نشسته اند
قصد تحقیقات میدانی و محلی برای مراسم عقد و عروسی را ندارند که باید مدام
به اطلاعات سوخته ی چند آدم گوش دهند و روح خود را خراش دهند. شاید یک
نفر مخالف سلیقه ی رایج گزارشگران ایرانی پای تلویزیون نشسته باشد و دوست
نداشته باشد تئوری ها و ایده های اخلاقی و تاکتیکی گروه ورزش سیما را از بر
کند.
تصویر وصله و پینه دار با کش و قوس های فراوان و حداقل کیفیت را
با صدای پیش زمینه ی گزارشگر خارجی می شود تحمل کرد. اما این خط خطی های
گوش آزار را نه! همه ی ما می دانیم این جعبه ی جادو یک ویژگی هم دارد
به عنوان " قطع صدا " این روزها بیشتر از روزهای دیگر کارایی دارد و می
توان روی مبل یله داد و از راه دور صدا را برید و زیر لب دیالوگ کوتاهی از
فیلم مادر را زمزمه کرد « قند نشو قندون هست »