از تردید حضور داوری تا خداحافظی رحمتی!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در یک تیم فوتبال شاید بتوان به جرات حساس‌ترین پست یک تیم را درون دروازه دانست، زیرا دروازه‌بان آخرین فرد خط دفاعی تیمش محسوب می‌شود و اشتباه وی شاید منجر به شکست و ناکامی تیمش شود. به همین جهت است که در اکثر تیم‌ها فرد ثابتی را برای گلری انتخاب می‌کنند و در طول یک فصل شاید کمتر شاهد تغییر و تحول او باشیم، مگر اینکه دروازه‌بان با مصدومیت روبرو شود. البته در این بین مربیانی بوده‌اند که به علت داشتن دو دروازه‌بان مجرب و خوب از سیستم چرخشی استفاده می‌کنند.

کاسیاس، 31 ساله از سال 2000 در تیم ملی اسپانیا از دروازه حراست می‌کند، بوفون، 35 ساله از سال 1997 در چارچوب دروازه تیم ملی ایتالیا قرار گرفته، اولیور کان 12 سال از دروازه آلمان محافظت کرد و پس از آن مانوئل نویر، از سال 2009 به تیم ملی آلمان آمد.

در تیم ملی ایران هم سیدمهدی رحمتی پس از دوران ابراهیم میرزاپور و حسن رودباریان به عنوان دروازه‌بان اول تیم ملی مطرح شد. رحمتی از سال 2008 دروازه بان اول تیم ملی ایران شد و تاکنون 77 بار پیراهن تیم ملی ایران را برتن کرده است و اگر دو بار دیگر در چارچوب دروازه ایران قرار بگیرد با رکورد عابدزاده که 79 بار دروزاه بانی است، برابری می‌کند اما این دروازه‌بان 30 ساله اخیرا کناره‌گیری خود را از تیم ملی فوتبال اعلام کرده و کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم ملی نیز در اظهار نظری صریح اعلام کرد به این تصمیم احترام می گذارد و رحمتی جایی در تیم نخواهد داشت. همین امر باعث شد تا رحمتی که کناره‌گیری احتمالی خود را عنوان کرده بود از صحبت‌های کی‌روش دلگیر شود. هر چند پس از این جریانات علی کفاشیان و امیر قلعه‌نویی عنوان کردند برای بازگشت رحمتی پادرمیانی خواهند کرد.

این اتفاقات در حالی رخ داد که از مدت ها قبل زمزمه هایی مبنی بر حضور دروازه‌بانی دورگه به نام دانیال داوری مطرح شده بود. گلر ایرانی-لهستانی که در بوندس‌لیگای دو آلمان بازی می‌کند مورد توجه کارلوس کی‌روش قرار گرفت. هر چند در ابتدا مشکلاتی برای حضور او مطرح شد، زیرا در شناسنامه ایرانی نام کوچک او محمد است در حالی که در شناسنامه آلمانی نام او محمد دانیل عنوان شده است. این مغایرت باعث شده بود تا فدراسیون جهانی فوتبال اجازه بازی داوری با تیم ملی ایران را ندهد، اما فدراسیون فوتبال ایران با همکاری سرکنسولگری ایران در فرانکفورت آلمان با ارائه اسنادی چون شناسنامه پدر داوری، فیفا را متقاعد کرد تا مشکلی برای حضور او وجود نداشته باشد و در خصوص بحث سربازی او هم دبیرکل فدراسیون فوتبال اعلام کرده که مشکلی وجود ندارد، اما این دروازه‌بان چند روز پیش آب پاکی را روی دستان کی‌روش ریخت و اعلام کرد که نمی‌تواند برای دیدار با لبنان یعنی 18 بهمن‌ماه به ایران سفر کند و در تیم ملی بازی کند، زیرا او 48 ساعت پس از دیدار تیم ملی ایران باید برای تیم باشگاهی‌اش به میدان برود و همین امر کمی او را دچار مشکل خواهد کرد و از حضور در ایران عذرخواهی کرد. 

مطرح شدن نام دانیال داوری به عنوان سنگربان تیم ملی در حالی اتفاق افتاد که در گذشته نیز مشابه چنین اتفاقی رخ داد، اما سرمربی تیم ملی با ناکامی روبرو شد. ماجرا مربوط به سال گذشته است که نام عقیل اعتمادی بر سر زبان ها افتاد. او که در باشگاه‌های هلند دروازه بانی می‌کرد در ابتدا به عنوان دروازه‌بانی کاربلد معرفی شد و حتی به عنوان سنگربان اول تیم ملی از او یاد می‌شد. این دروازه‌بان در سال 2009 مورد تایید مسئولان و کادر فنی باشگاه استیل‌آذین قرار نگرفت، اما در فصل گذشته به تیم تراکتورسازی پیوست، هر چند که در این تیم نیز نیمکت‌نشین بود. او با اینکه در این فصل به گلر اول تبریز‌ی‌ها تبدیل شد اما هرگز نتوانست راهی تیم ملی شود، تا نشان دهد شاید کی‌روش عجولانه در مورد وی تصمیم گرفته است.

حال سرمربی تیم ملی فوتبال ایران با اتفاقاتی که برای پست دروازه‌بانی تیم ملی رخ داده شاید با مشکل روبرو شود، چرا که به نظر می‌رسد دروازه بان آماده‌ای در لیگ حضور نداشته باشد، اگر نیم نگاهی به دروازه‌بانان ملی‌پوش لیگ داشته باشیم، متوجه می‌شویم آنها عملکرد موفقی در این فصل نداشته‌اند. 

حامد لک، در تیم فوتبال صبا با نظر مرفاوی مدتی بیرون از تیم بود و در بازی ها حضور نداشت. این بدین معناست که او نمی‌تواند در آمادگی کامل قرار داشته باشد. او به تازگی در تمرینات صبا شرکت می‌کند. لک از جمله دروازه بان هایی است که اگر راه درست را برای خود انتخاب کند می تواند آینده ای روشن داشته باشد اما موارد حاشیه ای که برای او پیش می آید این دروازه بان جوان را از راه هموار دور می کند.

سوشا مکانی، دیگر دروازه‌بانی است که در تیم فوتبال نفت تهران با مشکلات انضباطی که به وجود آورد مدتی از میادین دور بود و هر چند به تازگی به تمرینات بازگشته، اما نمی‌تواند گلر با روحیه‌ای باشد. مکانی که زمانی حراست از دروازه تیم ملی امید را بر عهده داشت به شدت احساسی است و در مواقعی که در جراین مسابقه عصبانی است ان طور که شایسته و بایسته است نمی تواند خود را کنترل کند. شاید اگر او تمرکز خود را برای از بین بردن ضعف های خود کند بتواند یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی باشد اما مکانی به دلیل مشکلات انضباطی که برای خود ایجاد می کند همین مقدار آمادگی را هم از خود دور می کند.

محسن فروزان، در تراکتورسازی تبریز پس از هفته هفتم نیمکت‌نشینی شد و در آمادگی کامل به سر نمی‌‌برد. این دروازه بان یکی از بازیکنانی است که امیر قلعه نویی زمانی که سرمربی تراکتورسازی بود به وی میدان خوبی داد و این فروزان هم به خوبی از پس این اعتماد بر آمد اما او این فصل نتوانسته ثبات فصل گذشته خود را داشته باشد.

مهدی ثابتی در هفته‌های اخیر خود را در ترکیب ثابت تراکتورسازی گنجاندهٰ اما او هم 8 هفته است که درون دروازه ایستاده است.

 علیرضا حقیقی نیز در روبین‌کازان روسیه نیمکت‌نشین است. او دروازه بانی است که به هر دلیلی محبوب کارلوس کی‌روش است اما خود سرمربی تیم ملی هم می داند به این زودی نمی تواند روی حقیقی به عنوان دروازه بان شماره یک حساب کند. بازیکنی که هفته ها روی نیمکت می نشیند چطور می تواند به یکباره در یک بازی ملی مهم از درون دروازه محافظت کند؟

شهاب گردان نیم فصل شرایط بدی را در پرسپولیس گذراند، هر چند که با پیوستن به سپاهان شرایط کمی شرایط او بهتر شد، اما نمی‌تواند باز هم او را در اوج دانست. گردان شاید جدی ترین رقیب برای مهدی رحمتی تلقی می شد و خیلی ها تصور می کردند حضور او در پرسپولیس زنگ خطری برای رحمتی است اما اشتباهات فاحش او درون دروازه سرخ ها همه را ناامید کرد. هر چند او این روزها در سپاهان شرایط بهتری را نسبت به پرسپولیس سپری می کند اما گل های خورده او در تیم اصفهانی همچنان حاکی از این است که او در روزهای اوج نیست.

رحمان احمدی دروازه‌بان سایپا هرچتد که علاقه‌مند به پیوستن به سپاهان بودٰ اما با مخالفت مسئولان روبرو شد و در این تیم باقی ماند. رحمان سال گذشته یکی از دلایل قهرمانی سپاهان بود. او دروزاه بانی است که اگر با مشکلات روحی روبرو باشد عملکرد پر نوسانی دارد. احمدی همیشه خود را به عنوان یکی از گزینه های حضور در اردوهای تیم ملی نشان داده است.

آرمان شهدادنژاد در مس هر چند در این فصل 16 گل دریافت کرده و پس از مهدی رحمتی کمترین گل خورده را دارد، اما او سابقه حضور در تیم ملی را ندارد و شاید انتخاب او به عنوان دروازه‌بان اول یک ریسک باشد. 

حسن رودباریان که در این فصل از راه‌آهن به داماش گیلان پیوست، در هفته‌های اخیر دچار مصدومیت بود و به تازگی از بند مصدومیت رهایی یافته است. رودباریان در روزهای اوجش نیمکت نشین میرزاپور بود و اینک کمتر کارشناسی است که روی او نظر مثبت برای حضور در تیم ملی داشته باشد.

حسین آشنا، او با مصدومیت شدیدی روبرو شده بود و در سایپا نیز نیمکت‌نشین بود، در نیم فصل به پیکان پیوست و تنها در یک بازی برای این تیم در دروازه ایستاده است. البته آشنا اگر دچار مصدومیت نمی شد و در روزهای خوبش بود می توانست یکی از گزینه های دعوت به تیم ملی باشد.

محمد محمدی، دروازه‌بان راه‌آهن در این فصل تنها در 8 دیدار از 23 بازی برگزار شده به میدان رفتهٰ است. فرشید کریمی رقیب او در این تیم است. محمدی دو سال قبل در استقلال روزهای خوبی داشت و حتی به تیم ملی دعوت شد اما او از حضور در تیم ملی انصراف داد تا تکلیف خود را روشن کند.محمدی این فصل اصلا مثل دو سال قبل نیست و روزهای خوبی ندارد.

وحید طالب‌لو به علت مصدومیتی که در اواخر فصل گذشته برای او پیش آمد در این فصل در تیمی بازی نمی‌کند. هر چند طالب لو توانسته به از مصدومیت رهایی پیدا کند اما به دلیل حضور نداشتن در تیمی نمی توان در مورد او قضاوتی کرد. طالب لو برای دوباره احیا شدن نیاز به داشتن تیم و بازگشت به درون دروازه دارد.

 ارشاد یوسفی در فولاد انتظارات را برآورده نکرده و مخصوصا در هفته‌های اخیر به صورت یک در میان در ترکیب تیم قرار گرفته است.

نگاهی اجمالی به عملکرد کلی دروازه بانان حاضر در لیگ نشان می دهد تا چه اندازه برای پرورش و حفظ دروزاه بان های خوب و آماده بی برنامه بوده ایم.

شاید استعدادهای خوبی در ایران باشند اما از پرورش و حفظ این استعدادها خبری نیست که نیست. اگر دقت بهتری نسبت به عملکرد و رفتار دروازه بان های ایرانی داشته باشیم متوجه می شویم که اکثر این بازیکنان به لحاظ رفتاری شبیه به هم هستند و کوچکترین اتفاق فنی و حاشیه ای به رفتار و عملکرد آنها تاثیر دارد.

گاهی برخی از آنها این طور هستند که باید همه چیز بر وفق مراد آنها باشد و گاهی حضور یک رقیب در کنارشان آنها را آزرده و بی روحیه می کند.

کار به جایی رسیده که به واقع انتخاب دروازه بان اول برای تیم ملی به کار سختی تبدیل شده است. 

به نظر می رسد صرف نظر از اتفاقاتی که بین رحمتی و برخی ها در تیم ملی رخ داده، استفاده از بازیکنان دو رگه در چنین شرایطی فقط پاک کردن صورت مسئله است.

در اینکه دانیال داوری در تیم آلمانی عملکرد قابل قبولی داشته تردیدی نیست اما چه تضمینی است که این دروازه بان دورگه بتواند در اردوهای کوتاه مدت تیم ملی با بازیکنان به خصوص آنهایی که در خط دفاع بازی می کنند هماهنگ شود؟ اینکه او می گویند نمی تواند برای بازی با لبنان به ایران بیاید زنگ خطر نیست؟ نمی خواهیم بر طبل بکوبیم و بی محابا وی را بی تعصب نیست به تیم ملی بخوانیم چرا که او کاملا حرفه ای فکر کرده است اما این نمی تواند برای مسئولان فوتبال ایران هشداری باشد که باید کاشت خود را در همین ایران انجام دهند تا برداشت خوبی داشته باشند؟

آیا زمان این نرسیده که به صورتمنطقی به فکر حل شدن مشکل رحمتی باشیم؟

این گزارش در حمایت از رحمتی نیست. بلکه گویای این است که اگر روزی رحمتی از تیم ملی برود چه کسی می تواند مرد مورد اعتماد فوتبال ملی باشد؟

در اینکه رحمتی هم ضعف هایی دارد که هنوز مشخص نیست با وجود این همه سال تجربه و کار کردن با مربیان مختلف چرا نمی تواند آنها را برطرف کند، شکی نیست اما بحث ملی و نگاه فرا ملی چه می شود؟

 در این میان شاید انتخاب دروازه بان اول تیم ملی برای کارلوس کی‌روش بسیار دشوار باشد. به هر حال باید دید در لیستی که فردا معرفی می‌شود چه دروازه بانی از اندازه 8 یاردی (7،34 متر) دروازه ایران در دیدار برابر لبنان که 18 بهمن‌ماه برگزار خواهد شد محافظت می‌کند.