روزهاي سرنوشت ساز از جمله گرانبهاترين سرمايههاي تاريخي ملتها و تجربههاي ارزشمندي است كه ملت هزينه سنگيني در قبال آن پرداخته است.
گراميداشت ياد وخاطره اين روزها، درواقع بازخواني زمينهها و عوامل پيدايش آنهاست چرا كه با شناسايي اين عوامل ميتوان براي رويارويي با حوادث آتي برنامهريزي كرد. نوزدهم ديماه ، بيترديد نقطه عطفي در تاريخ معاصر ملت ايران است و بلكه به تعبير مقام معظم رهبري ، مبدا تاريخ تحولات جديد دنياست.(1)
پانزده سال پس از قيام پانزدهم خرداد، كه خود تبلور انگيزهها و باورهاي عميق ديني مردم بود، رژيم پهلوي تصور كرد در پي سيطره پنجاه و چند ساله خويش توانسته است با ترويج جاذبههاي فرهنگ غرب و لاابالي گري، اعتقادات اسلامي را در جامعه چندان كمرنگ سازد كه ديگر توان ايجاد هيچ حركتي را در اجتماع نداشته باشد، لذا در سالروز هفدهم ديماه ، فرصت را مغتنم دانست تا در سالگرد جشن تقليد از پوشش غربيان مقالهاي در نشريه وابسته به خود درج كند ودر آن بار ديگر در فضيلت برهنگي و بيحجابي، داد سخن بدهد و حجاب را كهنه پرستي وارتجاع سياه بنامد.
رژيم پهلوي آنچنان سرمست غرور وقدرت خويش بود كه در اين مقاله علاوه بر انكار ضروريات اسلام به رهبر مردم ايران كه نماد دفاع از اعتقادات و آرمانهاي ديني آنان بود نيز اسائه ادب كرد و قيام پانزدهم خرداد را توطئه استعمار سرخ و سياه ناميد، به تصور آنكه طي اين پانزده سال، تلاشهايش براي فراموشي سپردن ياد وخاطره امام خميني(ره) به ثمر نشسته است .
اما قيام مرد قم در نوزدهم ديماه كه نقطه آغازحركت عظيم مردم ايران در دفاع از اسلام شد، بطلان ارزيابي رژيم از جامعه را ثابت كرد. درسي كه از نوزدهم ديماه بايد آموخت در همين نكته و همين نگاه ظاهري و سطحي نهفته است. در حقيقت حادثه نوزدهم ديماه، نقطه آغازي بود براي رويارويي دو تحليل متضاد از واقعيات جامعه ايران؛ تحليل غالب و رايج، همان برداشت رژيم پهلوي بود كه تصور ميكرد موفقيتهاي ظاهرياش در گسترش فرهنگ غرب و رواج بيحجابي و ايجاد ممنوعيت در تعظيم شعائر مذهبي، باورهاي مردم را تغيير داده است و نسلهاي جديد كاملا با قرآن و پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) بيگانه شده و به مظاهر تمدن غرب دل بستهاند.
متاسفانه علاوه بر رژيم و وابستگانش، عده زيادي از افراد جامعه و حتي جمعي ازمتدينين و علما نيز اين تحليل را پذيرفته بودند ومعتقد بودند كه جامعه عوض شده است وديگر دين ومرجعيت در جامعه خريدار وطرفدار ندارد وهر كس بايد همانند اصحاب كهف، دين خود و اطرافيان نزديك خود را حفظ كند و چه بسا كساني هم از سردلسوزي، تلاش ميكردند با تاييد تلويحي رژيم، آسيب رساني پهلوي به ساحت دين و دينمداران را به حداقل برسانند تا مردم لااقل در خانههايشان يا نهايتا در مساجد، فرصت برپايي نماز راداشته باشند.
در اين ميان رهبر نستوه اسلام، حضرت امام خميني(ره) كه در هيچ دانشگاهي درس جامعهشناسي نخوانده بود، شناختي شگفتآور از جامعه ايران داشت وتحليلي ديگر ارائه ميداد كه اساس آن ، اعتقاد عميق مردم به اسلام بود واينكه چنانچه صحنه نبرد حق و باطل شفاف شود،بيترديد مردم ايران راه اسلام را بر ميگزينند.اثبات درستي نظريه امام (ره) البته سالها به درازا انجاميد و پس از مرارتهاي فراوان به دست آمد اما اينك اين تجربه گرانسنگ فراروي ملت ايران وبلكه همه ملتهاي جهان است كه ملتها با تمسك به بصيرت و صبر ميتوانند به پيروزي در برابر ستمكاران دست يابند. بنابراين قيام نوزدهم دي ماه سال 1356 بايد بهعنوان الگويي ماندگار، خصوصا در شرايط حساس مورد توجه و مراجعه واقع شود. زيرا در آن " فضاي ظلماني عجيب و خفقان آور"(2) قيام مردم قم در اين روز" جرقهاي بود كه به انبار آذوقه ذخيره عظيم ايماني مردم اصابت كرد.(3)
و دومينووار ، اركان پوشالي حكومت پهلوي را سرنگون ساخت و هنوز هم امواج انفجار حاصل از آن جرقه، كشورهاي اسلامي را نيز يكي پس از ديگري ، تحت تاثير قرار ميدهد.
بر اين اساس درروزگاري كه تبلور قدرت اسلام در اراده ملتها، دشمنان مردم را در جهان به وحشت افكنده است، شگفتآور است اگر كساني در مهد انفجار نور، به تحليلي " پهلوي وار"از جامعه برسند و به گمان آنكه ذائقه مردم عوض شده است وعزم مقاومت در برابر دشمن راندارند، زمزمه سازش با استكبار جهاني را سردهند!چگونه ميتوانيم اين واقعيت تلخ را بپذيريم كه سالها پس از پيروزي انقلاب و برگزاري دهها انتخابات سالم و آزاد و بدون دخالت بيگانه ، برخي سياسيون به اصطلاح كاركشته در سال88 خط قرمز انقلاب را زير پا گذاشتند و خواستند بار ديگر دست سلطهگران جهاني را در امور داخلي كشورمان باز كنند و هنوز كه هنوز است هم از اين خيانتي كه در حق ملت غيور و سرافراز ايران روا داشتهاند، اظهار ندامت نكردهاند؟!چگونه ميتوان شايعاتي را باور كرد كه كساني در پوشش حلقه انحراف، ميخواهند باتسامح وتساهل در ضروريات اسلام يا با حمايت كشورهاي بيگانه از نردبان ترقي و قدرت بالا بروند يا قدرت خويش را حفظ كنند؟! سياستمدار با بصيرت كسي است كه با الهام از الگوي نوزدهم ديماه باور داشته باشدكه ايمان اسلامي ذخيره بيبديل مردم ما وولايت فقيه، عمود خيمه جامعهاسلامي است و هر سياست پيشهاي كه به تصور و تحليلي غير از اين برسد، سرانجامي جز سرانجام " پهلوي" نخواهد داشت.
پينوشتها:
3 و2 و1 - رهنمودهاي مقام معظم رهبري- نوزدهم ديماه 1390