«هلا بكم يا زوّار ؛ هلا بكم!»؛ اين پر تكرارترين عبارتي است كه در مسير پياده روي 85 كيلومتري نجف تا كربلا بارها و بارها مي شنوي. عبارتي كه موكب داران عراقي با اشتياق به زائرين پياده اربعين امام حسين عليه السلام تحويل مي دهند تا شايد در پاسخ «بفرمايي كه زده اند»، زائرين ساعتي ميهمان سفره اي باشند كه اين موكب داران در كنار مسير طولاني نجف تا كربلا گسترانيده اند.
به گزارش رجانيوز، پياده روي اربعين دهها ميليوني شيعه به سمت كربلاي معلي، در سال هاي پس از سقوط ديكتاتور عراق، به يك حركت بزرگ اجتماعي در اين كشور تبديل شده است كه اندك اندك شيعيان كشورهاي ديگر همچون ايران را نيز به خود جذب مي كند.
بر اين اساس شيعيان مسير طولاني نجف تا كربلا و يا مسير شهرهاي خود تا كربلا را پياده مي پيمايند تا در روز اربعين به حرم سيد الشهداء (ع) برسند و به رسم زينب كبري (س) و اسراي كربلا، امام شهيد را زيارت كنند. اين حركت دسته جمعي به سوي كربلا يكي از بزگترين اجتماعات انساني را در طول سال در شهر كربلا رقم مي زند كه عدد 16 و يا 20 ميليوني آن چندين برابر جمعيتي است كه در اجتماعاتي همچون حج تمتع حضور پيدا كرده اند.
اما آنچه در كنار اين زيارت روح نوازي مي كند، اشتياقي است كه مردم عراق براي خدمت به زائرين پياده سيد الشهداء در طول مسير از خود نشان مي دهند. از اطعام و اسكان زائرين گرفته تا شستشوي و تيمار پاهاي آبله دار از پياده روي چندين كيلومتري و هر خدمتي كه فكرش را بكنيد.
مناسباتي كه در اين مسير ميان انسان ها حاكم است، از جنس مناسبات مردمان زميني نيست، آسماني است و خدايي و بايد رفته باشي و چشيده باشي تا درك كني..