در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
مدیریت ورزش - خبرورزشی نوشت:
آوار از روزی بر سر غلامرضا بهروان خراب شد که او به
استناد مواد قانونی و با توجه به لغو پرواز استقلال به رشت اجازه داد این
بازی با تاخیر 24 ساعته برگزار شود!
به نظر می رسد
نامه سازمان بازرسی کل کشور به فدراسیون فوتبال فقط یک بهانه باشد. اگر
قرار به رفتن غلامرضا بهروان به بهانه دو شغله بودن باشد ابتدا باید علی
کفاشیان برود نه او. از همه مهمتر این با شعار فیفا مبنی بر فوتبال برای
همه در تضاد است و در هیچ یک از آئین نامه ها فدراسیون بین المللی فوتبال
منعی برای حضور بازنشسته ها در فوتبال پیش بینی نشده و تنها بر نکته تاکید
شده که مدیران دولتی حق دخالت در فوتبال را ندارند.
غلامرضا
بهروان حاضر به مصاحبه در خصوص مسائل پشت پرده فوتبال و اینکه چرا می
خواهند او نباشد، نیست اما گفته: « این فوتبال مدیران سالم نمی خواهد.
فوتبال مدیران متظاهر و دلال دوست می خواهد.»
عملکرد
غلامرضا بهروان تا به این جای کار در سازمان لیگ برتر چگونه بوده؟ طبیعتا
او اشتباهاتی داشته اما مجموعه کارهای مثبتی که او تا به این جای کار
انجام داده بیشتر از اشتباهاتش بوده، حذف قانون منع حضور گلرهای خارجی در
تیم های لیگ برتری، امضای مصوبه ای مبنی بر اینکه تعداد تیم های حاضر در
لیگ برتر برای فصل آتی به 16 تیم کاهش یابد و لیگ یک هم در یک پروسه سه
ساله 18 تیمی شود، تلاش برای برداشتن قانون سقف قرارداد، افزایش سهمیه
فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا و... از جمله اقدامات مثبت نایب رئیس
دوم فدراسیون فوتبال بوده، او طرح هایی دیگر هم در دست دارد که اگر بماند
قانون سقف قرارداد برداشته می شود. منبعد تیم ها در ابتدای فصل تنها مجاز
خواهند بود سه بازیکن لیگ برتری در اختیار بگیرند، باشگاه ها می بایست
ردیف بودجه معین و مشخصی برای فوتبال پایه در نظر بگیرند و راه اندازی
لیگی به نام لیگ نیمه حرفه ای ...
بخش دیگر صحبت های
غلامرضا بهروان این چنین بوده:« شاید به این خاطر که تیم رسانه ای ندارم
از من این قدر انتقاد می شود. البته خوشحال هستم که تیم رسانه ای ندارم.
پولی در دست من نیست که به کسی نفع برسانم. نیتم خدمت به فوتبال است و
احساسم بر این است که با خدمت به فوتبال خدمتگزار همه هستم»
بی
تعارف این فشارها روی غلامرضا بهروان غیر طبیعی نیست. شاید او نباید
ابتدای فصل جلوی 8 عضو هیات رئیسه می ایستاد تا قانون منع حضور گلرهای
خارجی در تیم های لیگ برتری لغو شود. به هر صورت این قانون علاوه بر
دروازه بان ها به سود خیلی ها بود. شاید او نباید می گفت قانون سقف
قرارداد دروغ است. شاید بهروان نباید قرارداد سازمان لیگ با سازمان صدا و
سیما در خصوص حق پخش را پاره می کرد و به این مسا ئل ورود می کرد. شاید
نباید بهروان در ابتدای فصل مانع از حضور تیم برق شیراز در دو هفته
ابتدایی لیگ یک می شود. شاید بهروان نباید رای به 16 تیمی شدن لیگ برتر می
داد چون همین مسئله به خیلی از تیم ها و مدیران استرس وارد کرده است. شاید
بهروان باید سیاوش اکبرپور اجازه می داد به رغم محرومیت استقلال را در
مصاف با سپاهان همراهی می کرد ، شاید بهروان باید مانع از محرومیت های پی
در پی داماش از برگزاری دیدارهای خانگی بدون حضور تماشاگر می شود و شاید
های دیگر...
ساده لوحانه است بپنداریم این غلامرضا
بهروان است که کاعذ و قلم به دست می گیرد و برنامه لیگ برتر را تدوین می
کند و این ناتوانی اوست که ساعت و گاها روز بازی های تغییر می کنند.
برنامه نویسان سازمان لیگ برتر همان هایی هستند که قبلا هم بودند و هیچ کس
نپرسید که این ها چرا در این فصل بعد از تاسوعا و عاشورا بازی گذاشتند؟
آیا می خواستند که نایب رئیس دوم فدراسیون فوتبال خراب شود. راستی چرا
اخبار دفتر او به بیرون درز می کند؟ چرا غلامرضا بهروان دیگر حاضر نیست به
مسئله حق پخش ورود کند و چرا نمی گوید برخی از تغییر ها به خاطر مدیران
رده بالای فدراسیون فوتبال و هم چنین نامه های سازمان صدا و سیما و شورای
تامین است.
غلامرضا بهروان یک بار به نکته خوبی اشاره
کرد:«صفایی فراهانی می گفت باید لیگ حرفه ای را راه اندازی کنیم. اگر
نخواهیم این کار را انجام دهیم 5 سال دیگر در همین نقطه هستیم. باید کار
را استارت بزنیم و در این مسیر به هم کمک کنیم.
اکنون
از کمک خبری نیست. ما همه می خواهیم همدیگر را بزنیم و اگر خواسته هایمان
برطرف نشود برای خشکاندن ریشه طرف از هیچ چیز کوتاهی نمی کنیم. اشکال کار
این جاست که این ما هستیم که تصمیم می گیریم نه قانون. باید از خودمان سلب
اختیار کنیم و همه کارها را به قانون بسپاریم. این ادبیات اصلا قشنگ نیست
که می گویند سازمان لیگ را روی سرشان خراب می کنیم. اگر ما رای به برگزاری
دیدار گهر – داماش دادیم به این خاطر نبوده که استقلالی ها بخواهند سازمان
لیگ را روی سرمان خراب کنند یا رسانه ها بنده را مورد تمسخر قرار دهند.
هدفم این بوده که به گهر برای میزبانی کمک کنیم. خیلی از نواقصات ورزشگاه
تختی دورود به بهانه برگزاری همین بازی رفع شد. سوال این جاست مگر بنده به
باشگاه ها در ارسال مدارک به کنفدراسیون فوتبال آسیا کمک نکردم. البته نه
فقط من بلکه همه دوستان این کار را انجام دادند. هدفمان از کمک بالا رفتن
سهمیه فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا بوده که این چنین هم شد. اگر من
پای خود را در یک کفش کردم و گفتم قانون منع حضور گلرهای خارجی در تیم های
لیگ برتری باید برداشته شود به خاطر درخواست باشگاه ها و کمک به آنها
بوده، اگر می گویم سقف قرارداد باید برداشته شود به خاطر پرهیز از دورغ
گویی بوده و اگر تلاش می کردم که حق پخش بالاتر رود کمک به باشگاه ها
بوده، از این پول که چیزی تو جیب من نمی رود. اما پاسخی که می شنوم خوب
نیست و به این نتیجه رسیده ام که این فوتبال مدیران سالم نمی خواهد...»
جلسه
مجمع عمومی که قرار است بهمن ماه یا اسفند ماه برگزار شود جلسه مجمع عمومی
سالانه است و جالب اینکه علی کفاشیان چندان مایل به برداشتن بهروان نیست و
شاید برایتان جالب باشد که رابطه خوبی هم با عزیز محمدی ندارد. اما شاید
تسلیم فشارهای جانبی شود. فشارهایی که امیر عابدینی هم به آن اشاره داشته
است. همان فشارهایی که محرومیت دو جلسه ای طرفداران تیم داماش از حضور در
دیدارهای خانگی را لغو کرد و همان فشارهایی که علی کفاشیان را هم تا
آستانه استعفاء پیش برده است. راستی اصلا خوب نیست صادق درودگر بیاید و
بگوید علی کفاشیان یکشنه استعفاء می دهد و فردا روزی امیر عابدینی برکناری
غلامرضا بهروان را پیش بینی کند! اگر حضور غلامرضا بهروان در سازمان لیگ
برتر غیر قانونی است این را باید سازمان بازرسی کل کشور اعلام کند و اگر
عملکرد او ضعیف بوده باید اعضای مجمع عمومی تصمیم گیری کنند نه امیر
عابدینی...
البته فوتبال دولتی است و مدیرانش دولتی و شاید نباید بیش از این انتظار داشت.
غلامرضا
بهروان استعفای خود را آماده کرده و پیش از برگزاری مجمع عمومی به علی
کفاشیان تحویل خواهد داد. او از فشارهای جانبی خسته شده... از نگاه او هوا
بس ناجوانمردانه سرد است.
اخبار ویژه
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاح‌طلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
