لباس هایی برای نمایش نه پوشش+تصاویر

به گزارش تابناک، با وجود تبلیغات فراوان و اعلام این که مدل های برتر از سوی اساتید دانشگاه و طراحان برجسته مد و لباس برگزیده شده اند و با بریدن روبان قرمز افتتاحیه این نمایشگاه و حضور بازدیدکنندگان و خبرنگاران و مسئولان از محل نمایشگاه، آنچه بیش از همه جلب توجه می کرد، مانکن های ثابتی بود که با لباس هایی غیرمعمول و به تعبیر برخی افراد بازدیدکننده «دمده» و «غیر مناسب» پوشانده شده بودند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه، با اعلام این که بنیاد ملی مد و لباس برای ساماندهی وضعیت پوشش در کشور از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی راه اندازی شده، در پاسخ به خبرنگار ما درباره میزان بودجه و اعتبارات اختصاص یافته به این بنیاد گفت: مبلغ اولیه بودجه ای که برای راه اندازی بنیاد ملی مد و لباس پیشنهاد شده است، پنجاه میلیارد ریال است که امیدواریم نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای حمایت از این بنیاد و ترویج و ساماندهی پوشش اسلامی در کشورمان، بودجه مورد نیاز آن را تصویب کنند.

وی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به پرسش خبرنگار ما درباره میزان تعامل و ارتباط کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد با طراحان و تولید کنندگان بزرگ اسلامی در دیگر کشورهای مسلمان مانند ترکیه و مالزی نیز گفت: ما تلاش می کنیم نخست مسأله پوشش و مد و لباس را در کشور خودمان ساماندهی و پس از آن، با دیگر کشورهای هم کیش خود در این زمینه ارتباط برقرار کنیم.

با این همه، نمایشگاه مد و لباس اسلامی ایرانی افتتاح شد، ولی بر خلاف آنچه انتظار می رفت، مدل هایی که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده بود، تقریبأ نظر کمتر کسی از میان بازدیدکنندگان را به خود جلب می کرد.

همان گونه که انتظار می رفت، بخش عمده ای از بازدیدکنندگان این نمایشگاه را بانوان و دختران جوان تشکیل می دادند؛ بنابراین، بی شک، آن ها آمده بودند ببینند در نمایشگاه پر سر و صدایی که قرار است، پوشش و سلیقه انتخاب لباس شهروندان را به سمت و سوی لباس های مبتنی بر فرهنگ ایرانی اسلامی بکشاند، چه مدل هایی رونمایی می شود!

اما نتیجه بر خلاف انتظار همه بود؛ نه لباس های مدل بیرونی این نمایشگاه به مذاق کسی خوش آمد و نه لباس های میهمانی و جالب آن که بخشی از لباس های بیرونی این نمایشگاه (شامل مانتو و شلوار) هم به لحاظ طراحی و هم به لحاظ طرح و رنگ و جنس پارچه بسیار ضعیف تر از مدل هایی بود که هر روزه در بازارهای مانتو فروشی تهران یافت می شود.

در بخش دیگر لباس هایی که به عنوان لباس های مهمانی در این نمایشگاه عرضه می شد نیز همین مشکل را داشت. کافی بود از زاویه دید یک خانم خریدار ـ که هر از گاه، لباس فروشی های تهران را برای یافتن لباس مورد پسندش زیر پا می گذارد ـ به مدل های برتر این نمایشگاه نگاه کرد تا بی کیفیت بودن آثار این نمایشگاه محرز شود.

فاطمه کیانی، طراح لباس و دانشجوی دوره کارشناسی ارشد طراحی لباس، یکی از کسانی بود که برای حضور در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه از غرب تهران، خود را به فرهنگسرای نیاوران رسانده بود.

وی درباره نمایشگاه تخصصی مد و لباس اسلامی گفت: من از دو ساعت پیش از زمان مراسم افتتاح اینجا بودم و حقیقتا برای دیدن آثار برتر این نمایشگاه، بسیار خوشحال و هیجان زده بودم. نتیجه اما به نظر من تأسف آور بود. من به عنوان کسی که در این زمینه تحصیل و فعالیت کرده ام، باید بگویم هیچ مدل جدید و ویژه ای در میان مدل های ارایه شده ندیدم.

برخی از مانتو شلوارها آنقدر معمولی و عادی بودند که مشابه آنها در اغلب مانتو فروشی های تهران و شهرستان ها یافت می شود. برخی دیگر از مدل ها هم آنقدر در طراحی شان اغراق شده بود که امکان پوشیدن آن ها در سطح شهر برای بانوان وجود ندارد و از سوی دیگر، آنقدرها لباس های راحتی نیستند که بشود از آن ها در میهمانی ها استفاده کرد.

کیانی در ادامه می افزاید: برخی دیگر از مدل های رونمایی شده نیز عملأ لباس های محلی اقوام گوناگون کشور بود که بدون هیچ تغییری در نمایشگاه آورده شده بود و به همین دلیل نیز کسی نمی تواند این مدل ها را به عنوان طراحی خود عرضه کند، چرا که طراحی آن ها در فرهنگ و سنن اقوام کشور بوده و همه خیاط های این اقوام می توانند آن ها را طراحی کرده و بدوزند.

این دانشجوی رشته طراحی در پایان می گوید: پشیمانم از این که وقت خود را برای دیدن این نمایشگاه صرف کردم، الان فصل فروش عید است. اگر به جای آن به مانتو فروشی های میدان هفت تیر سر می زدم، مطمئنأ مدل های بسیار بهتر و زیباتری می دیدم.

نمونه این اظهارات این طراح لباس را می توان در چهره دیگر شهروندانی که برای بازدید از نمایشگاه آمده اند نیز دید. بسیاری از بازدیدکنندگان از کنار هر مانکنی که رد می شدند، بیش از هر چیز نگاهی حاکی از تعجب به مدل ها انداخته و رد می شدند.

این در حالی است که پیش از این، فرحناز قندفروش، عضو ستاد برگزاری و رییس کمیته علمی نمایشگاه و نشست مد و لباس اسلامی ایرانی در گفت‌وگویی درباره این نمایشگاه اظهار داشته بود: «این نمایشگاه فرصتی است برای ساماندهی اقدامات و نمایش نتایج تلاش‌های کارگروه مد و لباس در سه سال گذشته و افزون بر این، فعالان عرصه طراحی و مد نیز در این نمایشگاه مجالی خواهند یافت تا دستاوردها و طراحی‌های خود را به نمایش عمومی بگذارند.»

وی درباره نحوه انتخاب آثار برتر برای شرکت در نمایشگاه نیز گفت: «تاکنون طرح‌های فراوانی به دبیرخانه نمایشگاه رسیده است که داوران با دقت و اعمال کارشناسی‌های دقیق، در پایان، پنجاه مدل برتر را برای نمایش و رونمایی در نمایشگاه امسال برگزیده‌اند و موسسه‌ها و طراحان برتر نیز معرفی خواهند شد.»

آن گونه که قندفروش خبر داده است، داوران این دوره از نمایشگاه تخصصی مد و لباس اسلامی شامل شماری از اساتید برجسته طراحی در دانشگاه، فعالان موفق حوزه مد و لباس در جامعه و برخی از مسئولان صاحبنظر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

با وجود این سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو ستاد برگزاری و رییس کمیته علمی نمایشگاه و نشست مد و لباس اسلامی ایرانی باید گفت در شرایطی که دیگر کشورهای مسلمان هم رده ما مانند ترکیه و مالزی که در زمینه طراحی و عرضه پوشش اسلامی هم اکنون حرف های بسیاری در جهان برای گفتن دارند، با برپایی نمایشگاه هایی بی کیفیت مانند این و عرضه مدل هایی که حتی به مذاق مخاطب ایرانی هم خوش نمی آید، نمی توان آینده امید بخشی را در این زمینه پیش بینی کرد.

از سوی دیگر، برگزاری این گونه نمایشگاه، نه تنها در وحله نخست، نظر مخاطب مشتاق و تشنه پوشش اسلامی و ایرانی را جلب نمی کند بلکه در دراز مدت، حتی نظر کلی مردم و مخاطبان را نسبت به پوشش فاخر اسلامی ایرانی نیز تغییر خواهد داد، ولی با این همه، این نمایشگاه از سوی کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در فرهنگسرای نیاوران تهران بر پا شده و تا هجدهم اسفند ماه نیز برقرار است.

ناگفته نماند، طراحی مد و لباس برای بانوان ایرانی، با توجه به جایگاه ویژه ای که ایشان در جامعه ما دارند، در چند سال اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته و همه نهادهای متولی فرهنگ کشور بر آن تأکید کرده اند، ولی با این حال، همچنان عرصه برای کار بسیار است و به رغم چندین سال توجه ویژه ـ بخوانید بی نتیجه ـ به این مقوله، باز هم ایران در آغاز راه و در گام ها نخستین بازمانده است و مسئولان به جای تشکیل جلسه و کارگروه و نشست و همایش، تصمیمی اساسی و البته عملیاتی بگیرند.