کی روش چه بزرگی برای فوتبال ایران داشته است

کارلوس کی روش که پس از باخت به ازبکستان به یک مرخصی 18 روزه رفت، پس از بازگشت به ایران و تا پیش از سفر به کویت، دو مصاحبه انجام داد. اما در هیچکدام از این مصاحبه ها هیچ سخنی از آن باخت که بخت تیم ملی را برای صعود به جام جهانی تا حدود زیادی کاهش داد، به میان نیاورد. هیچ بحث فنی یا ابراز شرمندگی و عذرخواهی از ملت ایران هم نداشت.

 می دانید چرا؟ چون او خود را برتر و بالاتر از نه فقط مردم ایران که کل کشورهای جهان سوم می داند و در برخوردهایش این مساله کاملا ملموس است و به قول علیرضا رحیمی در برنامه ورزش و مردم، او ما را تحقیر می کند اما هیچکس نیست که مقابل این رفتار و ادبیات او بایستد و حتی یک تذکر به او بدهد.

مگر قرار نبود پس از بازگشت از مرخصی، هیات رییسه فدراسیون او را فرابخواند و درباره شکست از ازبکستان توضیح بخواهد؟ پس چه شد؟ چگونه او به خود اجازه می دهد پس از این نتایج با تیم ملی و آن دو باخت مفتضحانه مقابل لبنان و ازبکستان بازهم دهان باز کند و منتقدان را جمعی "نادان" خطاب کند و بگوید کسی برای نظر آنها ارزشی قایل نیست؟ چرا همه مرعوب این فرد هستند؟ چرا منتقدان پس از توهینی که کی روش به آنها کرده، لب فروبسته و چیزی نمی گویند؟! او یک مربی با نام بزرگی است و در تیم های بزرگی هم کار کرده، اینها قبول اما برای تیم ملی ایران چه بزرگی بهمراه آورده است؟

باید بگویم که سرمربی تیم ملی در دو مصاحبه اخیرش هرچه خواسته به مخالفانش گفته و حتی تهمت وطن فروشی زده اما چون می داند که حرفهایش بار حقوقی دارد و می تواند منجر به شکایت به مراجع قضایی شود، با زرنگی هرچه تمامتر نام کسی را برزبان نیاورده و فقط توپ را به زمین دیگران انداخته و مثل همیشه فرار به جلو کرده است!

متاسفانه هیچکس هم نیست که مانع از اینگونه ادبیات او شود و به او تذکر دهد حالا که تیمت باخته و کمتر از نیمی از امتیازات را گرفته ای و شانس تیم ملی برای صعود خیلی کم شده، حداقل به منتقدان نتاز و حرفهای فنی بزن و کمی خضوع و خشوع نشان بده، اما زهی خیال باطل.

حال برگردیم به بخشی از سخنان او که گفته ترسوها را از تیم کنار گذاشته. باید به ضرس قاطع بگوییم که درست عکس این مساله صادق است. در کادر تیم ملی همه باید دربست مطیع کی روش باشند و کوچکترین مخالفت با نظرات او منجر به جدایی از تیم ملی می شود. البته منظور کادر فنی نیست، سایر اعضای کادر را می گوییم. تمامی افرادی که از کادر تیم ملی کنار رفته اند از عباس ترابیان گرفته تا علی رحمانی (تدارکات). اتفاقا برکناری آنها به دلیل شجاعتشان بوده نه ترسشان، که برای همه اینها شاهد زنده وجود دارد. اما کی روش ترسوها را دوست دارد، آنهایی را که برای ازدست ندادن موقعیتشان حاضرند بله قربان گوی کی روش باشند و حتی همکار هموطنشان را به خیال خود بفروشند تا چند صباحی دیگر بمانند. زهی تاسف بر این افراد.

به گفته یکی از شاهدان حاضر در کنفرانس مطبوعاتی پس از شکست تیم ملی در بیروت، یک خبرنگار لبنانی سوالی انتقادی از کی روش پرسید و سرمربی تیم ملی ایران، کشوری با فرهنگ و تمدن چندهزار ساله با حالتی برآشفته و عصبی خطاب به آن خبرنگار گفت: "Shut up" که برگردان فارسی آن را حتما می دانید! آن خبرنگار هم در جواب کی روش گفت: "I don’t shut up, you shut up". آیا این باید ادبیات سرمربی تیم ملی ایران باشد؟ در کدام کنفرانس مطبوعاتی در مسابقات اروپایی دیده یا شنیده اید که یک مربی از چنین ادبیاتی استفاده کند؟ آیا خود همین کی روش اگر در اروپا مربیگری می کرد و با چنین سوالی مواجه می شد، جرات می کرد این پاسخ را بدهد؟ یکی از افراد کادر تیم ملی (یکی از همان ترسوها به زعم اقای کی روش) بعدا در جلسه ای به این کار سرمربی تیم ملی اعتراض کرد و موضوع را به اطلاع فدراسیون هم رساند. حالا این فرد شده ترسو، و بقیه آقایان که دم فروبستند، شجاعند!

از اینگونه مثالها زیاد است اما ایشان بدون سند و مدرک می گوید: "در ایران من شکی ندارم و می‌دانم که چه کسانی با قطر همکاری می‌کنند. زمانی که به جام جهانی صعود کردیم به شما اسامی افرادی که با قطر همکاری می‌کنند را می‌گویم." هیچکس حتی فدراسیون فوتبال نسبت به این موضوع حساس نشد که از این آقا بپرسد این چیست که می گویی؟ اگر نام آنها را میدانی همین الان به ما بگو. وطن فروشی، مجازات سنگینی دارد. اما او می گوید و می رود و به جمعی از هموطنان ما تهمت وطن فروشی می زند و بازهم هیچکس جلودار او نیست. واقعا اگر تیم ما مثل ژاپن امتیاز جمع کرده بود، این سرمربی چه می کرد و چه ها می گفت؟!

کوتاه سخن آنکه او فقط کسانی را در کادر تیم ملی می خواهد که چشم بسته تابع نظرات او باشند. البته تبعیت از نظرات منطقی و صحیح باتوجه به تجربه او در سطح بین المللی نه اینکه اشکالی ندارد بلکه واجب هم هست اما متاسفانه او می خواهد حرف فقط حرف او باشد حتی اگر حرفی غیرمنطقی باشد و هرکس با این نظرات غیرمنطقی به هرشکل مخالفت کند باید از کادر تیم ملی جدا شود.

کی روش به دلیل همان نگاه از بالا به پایین به ما، گاه رفتارهایی توهین آمیز و پرخاشگرانه دارد. هرکس این رفتارها را تحمل کرد، می ماند اما اگر تحمل نکند، باید برود. یک روز "میک مک درموت" که بهترین و موثرترین دستیار او بود پس از جدایی از تیم ملی و عزیمت به امارات در مصاحبه با یک روزنامه اماراتی گفته بود: تیم ملی ایران به جام جهانی صعود نخواهد کرد.

او همچنین گفته بود که کی روش هم به صعود ایران امیدوار نیست... مصاحبه ای که خیلی زود تکذیب شد اما جالب تر از آن مصاحبه اخیر حسین فرکی است که به نقل از تنی چند از ملی پوشان گفته که "بازیکنان معتقدند کی روش دیگر چیزی ندارد به تیم ملی بدهد و تمام شده است. ما انتظار داشتیم کی روش تغییراتی در تیم ملی ایجاد کند اما اتفاق خاصی نیفتاده است". آیا اینها هم دروغ است؟