ناگفته‌ های سهیــل کریمــی از پاراچنار

در همین رابطه خبرنگار«خبرنامه داشجویان ایران»، گفتگوی تفصیلی با سهیل کریمی، مستند ساز و جزو معدود افرادی که مدتی در کنار شیعیان مظلوم پاراچنار، حضور داشته، انجام داده است که در متن زیر قسمت اول این مصاحبه را می خوانید:

خبرنامه دانشجویان ایران: ضمن سلام و تشکر از این که وقتتان را در اختیار ما گذاشتید،لطفا بفرمائید منطقه پاراچنار در کجا قرار گرفته و مردم این منطقه دارای چه نوع اعتقاداتی هستند؟

سهیل کریمی: بخش کوروم یکی از بخش های هفت گانه فاتا می باشد این منطقه به تنهایی دارای 125 کیلومتر مرز مشترک با افغانستان است.

 این منطقه به دو بخش بالایی و پایینی تقسیم می شود؛ پاراچنار مرکز بخش کورم و بخشی از کورم بالایی است؛ که شیعیان در آن در اکثریت هستند. این در حالی است که بخش پایینی کورم غالباً در سلطه وهابیت است. این مناطق بوسیله کوه های مرتفع سرسبز و پوشیده از برف احاطه شده اند.
خوست، ننگرهار، لوگر و پکیتا از استان های مهم طالبان خیز افغانستان هستند. موقعیت پاراچنار از نظر جغرافیایی و اقلیمی جزء 7 ایالت قلیله‌ای پاکستان است و مرکز منطقه قبیله‌ای کروم اجنسی و نزدیک‌ترین منطقه پاکستان به کابل است.

پاراچنار از نظر استراتژیک موقعیت ممتازی دارد زیرا از 3 جهت با افغانستان مرز مشترک دارد، اما از سویی تنها یک نقطه نفوذی به خود پاکستان دارد.شهر پاراچنار از سمت شمال به مرز شمالی منطقه افغانستان؛ از جنوب شرق نیز در پیشاور که منطقه ای وهابی نشین که ریشه طالبان در این شهر بوده، هم مرز است.


جنوب غرب این شهر، وزیرستان قرار دارد که هم اکنون نیز ناتو در این منطقه به خاطر حضور متمرکز طالبان درگیر است.
این منطقه حدود یک میلیون جمعیت دارد؛ بیش از 600 هزار نفر از مردم این شهر شیعه جعفری هستند که توسط 20 میلیون وهابی محاصره شده اند.
مردم پاراچنار در حدود 50 سال محاصره زیر بار شکنجه های وهابیون قرار گرفته اند که این اقدامات پس از انقلاب اسلامی ایران شدت گرفته است؛ آنان همواره بر اعتقادات خود مصمم هستند و هیچ گاه زیر بار زور وهابیون نمی روند به طوری که هر روز تعداد زیادی از مردم این شهر به دلیل حمایت از امام راحل(ره) و رهبر معظم انقلاب تاوان پس می دهند.

مردمی که به خاک آن ها تجاوز شده و همه‌چیزشان را از دست داده اند، وقتی دفاع می‌کنند از موجودیت خودشان و می‌خواهند خانه و مزرعه شان را آزاد کنند، ناگهان هلی‌کوپترهای دولتی به گلوله باران منطقه‌ای که به دست شیعیان آزاد شده است، می پردازند؛ به همین دلیل مردم پاراچنار از زمین و هوا و حتی زیر زمین در محاصره هستند.

خیرنامه دانشجویان ایران: به نظر شما، آیا در گیری‌های بوجود آمده در پارا چنار به دلیل اختلافات قبیله‌ای می باشد؟
سهیل کریمی: به هیچ عنوان، این بحثی که به این عنوان امروز بوجود دارد که عموما هم دولت پاکستان به این شایعه دامن می زند.و متاسفانه دولت جمهوری اسلامی نیز این تبلیغات را می پذیرد و در ادامه نیز رسانه‌های غربی مانند بی بی سی و سی ان ان با فرستادن خبرنگارهای خود به این منطقه، در گزارش‌های خود در صدد قبیله‌ای نشان دادن این جنگ می باشند.

یکی از نشانه‌هایی که نمایان می کند، این جنگ قبیله‌ای نیست، کمک های برادران اهل سنت به شیعیان پاراچنار می باشد.که در مسیرهای صعب العبور که هیچ راهی برای شکستن محاصره وجود ندارد، آنها به شیعیان این منطقه کمک می کنند.یعنی به هیچ عنوان جنگ شیعه و سنی در این منطقه وجود ندارد.

جنگ قبیله‌ای هم نیست، چون همه‌ی قبایل به این منطقه کمک می کنند و فقط وهابیون و سلفیون افغانستان و عربستان و طیف های دیگر وهابیت موجود در پاکستان هستند که علیه شیعیان پاراچنار این جنایت‌ها را انجام می دهند و این بلاها را بر سر آنها به وجود می آورند.

پس جنگ طالبان، وهابیت، و سلفیون با شیعیان پاراچنار، بر سر حب و اعتقادیست که مردم این منطقه نسبت به اهل بیت دارند و علاوه بر این به خاطر ارادتمندی این مردم به انقلاب اسلامی ایران است.البته ما حدود چهل میلیون شیعه در پاکستان داریم که آنها هم در راه اعتقاد خود، هزینه می دهند، اما چون مردم پاراچنار بسیار ثابت قدم هستند در راه دفاع از انقلاب سلامی ما و این امر را در عمل نیز نشان دادند، به خاطر همین هم در حال تاوان پس دادن هستند.

خبرنامه دانشجویان ایران: گروه‌های سرکرب گر مردم پاراچنار، از چه منبع‌هایی، حمایت می شوند؟

سهیل کریمی: کشورهای غربی و به خصوص آمریکا که مستقیما در این جنایات دست دارند.چون دقیقا در آخرین جنگ و محاصره‌ای که در پاراچنار شد، در سال 1386، سفیر آمرکا در پاکستان، یک هفته قبل از شروع جنگ آنجا بود. و از شهر پاراچنار بازدید کرد.و همچنین سال 1362 که ریگان رئیس جمهور آمریکا بود، احزاب هفتگانه افغانستان در واشنگتن و در محل کاخ سفید جلسه‌ای برگزار کردند تا دولت در تبعید را بنیان گذاری کنند.

سفارش ریگان به آنها این بود که شما باید در نزدیک‌ترین نقطه به کابل مستقر شوید تا بتوانید دولت در تبعید را در آن منطقه مستقر کنید.نزدیک ترین نقطه پاراچنار بود که نزدیک به صد کیلیومتر با کابل فاصله داشت.

در ادامه دولت پاکستان نیز در همه‌ی موارد دست سلفیون را برای سرکوب شیعیان پاراچنار باز گذاشت.و جالب اینجاست با در اختیار گذاشتن همه نوع ادوات جنگی به این جنایتکاران، مدعی بی طرف بودن نیز هست.دولت پاکستان، وقتی طالبان به این منطقه حمله میکند، همه نوع تسهیلات در خدمت آنها قرار می دهد، اما وقنی در یک منطقه، شیعیان غالب می شوند، هلیکوپترهای دولتی وارد میدان جنگ می شوند و با موشک، مواضع شیعیان را می کوبند.

خبرنامه دانشجویان ایران: چرا بر سر مسائل پاراچنار، دولت مردان و به خصوص دستگاه دیپلماسی ما هیچ موضع گیری در حمایت از این مردم مظلوم  نکردند ؟

سهیل کریمی: من فکر می کنم به خاطر اطلاعات غلطی می باشد که آقایان از منطقه دارند.و این تصور اشتباه که این جنگ قومیتی می باشد و برای توجیه قومیتی بودن این جنگ نیز دلیل خاصی ندارند.ولی من هزران دلیل برای اثبات قومیتی نبودن این دلیل آوردم.اما آقایان متاسفانه این اطلاعات غلط را خودشان درست کردند و خودشان نیز باور کردند.مانند ملانصرالدین که به جمعی گفت فلان جا آش می دهند و خودش هم رفت در صف آش ایستاد.و این تفکر را دارند چون آنجا بحث قومیتی می باشد.ما اگر موضع گیری کنیم، بحث برهم خوردن اتحاد شیعه و سنی بوجود می آید.

اما این موضوع هیچ ربطی نسبت به برهم خوردن اتحاد شیعه و سنی ندارد.چون دشمن مقابل شیعیان در پاراچنار، وهابیون می باشد و بسیاری از برادران اهل سنت، اعتقاد دارند، وهابیون اصلا مسلمان نیستند.و کافرند و خارج از دین.

خبرنامه دانشجویان ایران: آیا جمهوری اسلامی در پاکستان کاردار یا سفیر ندارد تا گزارشی صحیح از مسائل پاراچنار به دولت مردان ما بدهد؟

سهیل کریمی: متاسفانه هیچ کدام از آقایان سفارت ما جرات نکردند در پاراچنار حضور یابند.ما در پیشاور کنسولگری داریم.ولی متاسفانه سر کنسول ما در شهر هم حضور فعال ندارد.

خبرنامه دانشجویان ایران: در مورد موضوع پاراچنار، دو جریان انحرافی وجود دارد، جریان اول مسئولین و رسانه ملی و خبرگزاری های رسمی می باشند که سکوت عجیبی کرده اند و اما جریان دوم، بعضی از افراد و رسانه‌ها مانند سایت منتسب به آقازاده رئیس مجمع تشخیص مصلحت می باشند که با مانور دادن بر سر موضوع پاراچنار، قصد زیر سوال بردن حمایت ما از فلسطین را دارند، نظر شما در مورد جریان دوم چیست؟ آیا حمایت از پاراچنار مغایرتی با حمایت از فلسطین دارد؟

سهیل کریمی: متاسفانه دوسال پیش نیز که  اسرائیل حمله وسیعی به غره انجام داد.در همان روزها، یک شدت عمل و جنگی هم علیه مردم پاراچنار توسط وهابیت به راه افتاد که بعضی از علمای ما موضع گرفتند که این قدر غزه غزه نگویید.در حالیکه در پاراچنار فلان و بهمان می شود.

من بدون اینکه از جوانان پاراچنار سوالی بپرسم، آنها گفتند دوسال پیش چنین جریانی بوجود آمد که ما خیلی ناراحت شدیم. و در ادامه این جوانان به من گفتند ما خودمان را سرباز آقا می دانیم.پس چرا بعضی از علما، ما را با غزه مقایسه می کنند.ما منتظر هستیم به ما اذن بدهند تا به کمک مردم غزه بشتابیم و برای آزادی فلسطین بجنگیم.و ما هیچ وقت در عرض فلسطین نیستیم و همواره خودمان را در طول فلسطین می بینیم.آنها به من گفتند ما آرمانمان فلسطین می باشد.ما مشکلات زیادی داریم اما با صلابت همچنان به دفاع از خود می پردازیم.و این قضیه که ما را با مفلسطین مقایسه کنند و در این مقایسه فلسطین و آرمان جهان اسلام را بکوبند، این برای ما خیلی ناراحت کننده بود.وقتی این جوانان این طور صحبت کردند، من حیران ماندم که دیگه چه چیزی باید بگویم.

ادامه دارد ...