بیانیه آبادانی ها علیه عادل فردوسی پور

دوباره 90 و دوباره آبادان؛ نه آن آبادان که همه می‌شناسیم. دوباره حق ضایع شده و دوباره مصاف مستقیم با واقعیت.

مهمانی نه از جنس آبادان در آخرین برنامه ضبط شده‌ پرچالش‌ترین تولید ورزشی سیما روبروی اویی نشست که بارها خواسته یا غیرعمد چهره‌ای از شهر من را به نمایش گذاشته که شهر من نیست.

مهمانی آمد و گفت: من با همه آبادانی‌ها فرق می‌کنم و تایید می‌کنیم این گفته‌ی او را که او با همه آبادانی‌ها فرق می‌کند.

آبادانی‌ها این گونه نیستند که بهنام سراجشان که روزی بزرگترین باشگاه‌های کشور برای داشتنش سر و دست می‌شکستند را بعد از سال‌ها زیر سوال ناجوانمردی برده و از حقی صحبت کند که در آن هیچ اشتراکی ندارد.

آبادانی‌ها با تو فرق داشته و هیچگاه در اوج احتیاج زردهای فوتبال ایران، تعویض پیراهن نکرده و بعد از این لباس‌فروشی در مقابل همشهریانشان که میدان می‌رفتند بعد از هر گلزنی مشت را در مقابل ایشان گره نمی‌کردند.

کدام آبادانی را سراغ داری که در عمومی‌ترین ساخته شبکه سوم سیما با آبروی همبازی قدیمی خود بازی کرده و اسباب راهی کردن مادر دوست دوران فوتبالی را به بیمارستان فراهم کرده باشد. مادری که حرمت داشته و آبرویی که دین و شریعت به ما تکلیف کرده حتی از دشمنمان نریزیم.

راست گفتی که شبیه هیچکدام از آبادانی‌ها نیستی وقتی که تکنیکی‌ترین‌هایشان در تاریخ اینگونه خودتمجید و خودستا نبودند. تعریف‌های پرغلوی که نهایتش سخره گرفتن آبادان و آبادان‌وندان بود.

تو پیروز نشدی عادل فردوسی پور، وقتی که آبادان و آبادانی فرق داشته و دارند با آن مهمانی که 10 دقیقه زمانش را به 20 و چند دقیقه تبدیل کردی تا به قول خودت: حرف‌های شیرینش را بشنوی!

حرف‌های شیرین آبادان را باید از زبان آن پیرزن بشنوی که با جاروی حصیرباف در کنار حماسه ذوالفقاری بود؛ در کنار شکست حصر، باید از آن بزرگ‌مردانی بشنوی که در عرصه‌ها و ژانرهای علم و فرهنگ و بر چکاد آن که می‌ایستند و حلاوت آبادانی بودنشان را به رخ می‌کشند. همان‌هایی که صرف تولد در آبادان، آبادانی نشده‌اند.