به گزارش 598 به نقل از ایسنا، فریدون عباسی، رییس سازمان انرژی اتمی اول اسفند 90 از تعویض قلب رآکتور تهران در سال 91 خبر داده بود. با توجه به افزایش تولید صفحات سوخت احتمالا به زودی قلب رآکتور تهران نو خواهد شد.
بر اساس آخرین گزارش مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی درباره ایران 46 صفحه سوخت را برای مصرف در رآکتور تهران ساخته و به این رآکتور منتقل کرده است.
فریدون عباسی اسفند سال گذشته گفته بود که " قلب رآکتور حداقل 20 مجتمع سوخت دارد و وقتی مصرف باشد تعداد سوختها بیشتر میشود."
معاون رییسجمهور اظهار کرده بود که "ایران هیچ عجلهای برای این کار ندارد و این اقدام باید با رعایت استانداردها و آزمایشها صورت گیرد."
اولین مجتمع سوخت صفحهای 20 درصد ساخته شده ایران 26 بهمن 1390 در رآکتور تهران قرار گرفت.
سوخت هستهیی با غنای 20 درصد در "مجتمع سوخت رآکتورهای هستهیی اصفهان" تولید و پس از طی مراحل فنی و رعایت استانداردهای ایمنی تحت نظر کارشناسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی جهت بهرهبرداری به رآکتور تهران منتقل میشود.
رآکتور تهران جهت تولید رادیوداروها و انجام کارهای تحقیقاتی به طور همزمان مورد استفاده قرار میگیرد. با راهاندازی خط تولید این مجتمع سوخت و بهرهبرداری در رآکتور تهران کلیه رادیوداروهای مورد نیاز کشور در داخل تامین و از خروج ارز جلوگیری خواهد شد.
رآکتور تحقیقاتی تهران پیش از انقلاب توسط آمریکاییها در سال 1967، تحت برنامه اتم برای صلح، ساخته شد. در آن زمان سوخت مورد نیاز رآکتور که آمریکا آن را تامین میکرد با خلوص 93 درصد بود اما پس از آنکه تعدادی از کارکنان سفارت آمریکا در جریان انقلاب گروگان گرفته شدند، آمریکا ضمن لغو تمامی قراردادهای دوجانبهاش با ایران، دیگر سوخت رآکتور تهران را تامین نکرد و این رآکتور تعطیل شد.
در سال 1988، پس از رایزنیهای بسیار با برخی از کشورها در نهایت آرژانتین پذیرفت سوخت این رآکتور را تامین کند. اما تنها قادر بود آن را به خلوص 20 درصد برساند. بنابراین ساختار رآکتور تهران برای دریافت سوخت تا غنای 20 درصد تغییر کرد و این سوخت در سال 1993 وارد کشور شد. انتظار میرفت این سوخت تا سال 2010 دوام بیاورد و طبیعی بود که ایران به دنبال تهیه و خرید این سوخت برای ادامه فعالیت رآکتور که از آن به ویژه برای تولید بخش قابل توجهی از رادیوداروی مورد نیاز کشور استفاده میکرد، باشد. ایران در سال 1388 موضوع تهیه و خرید سوخت برای رآکتور تهران را مطرح کرد و ابتدا از آژانس بینالمللی انرژی اتمی خواست تا شرایط تهیه سوخت برای این رآکتور تحقیقاتی و درمانی را فراهم کند. این درخواست با وجود برخی گفتوگوها میان ایران و کشورهای دارای سوخت مورد نظر انجام شد اما در نهایت به نتیجهای نرسید.
پس از آن در اردیبهشت 1391 با میانجیگری ترکیه و برزیل و چراغ سبز آمریکا موضوع مبادله سوخت با غنای پایین ایران با سوخت 20 درصد مطرح شد که در نهایت بازهم با کارشکنی و عقبگرد آمریکا از توافقی که بر سر این مساله با ترکیه و برزیل داشت، تفاهمی به دست نیامد.
در واکنش به این روند ایران تصمیم گرفت خود نسبت به تهیه سوخت 20درصد و سپس تبدیل آن به صفحه سوخت اقدام کند. ایران پس از ساخت صفحه سوخت مجازی، توانست اولین صفحه سوخت تولید داخل را در بهمن 1390 ساخته و آن را در رآکتور تهران جای دهد.
به گزارش ایسنا، ایران در کمتر از یک سال توانسته است در تولید صفحات سوخت که بسیاری از کشورهای غربی دارای تکنولوژی هستهیی و نیز تکنولوژی ساخت صفحه سوخت آن را برای ایران غیرممکن میدانستند به پیشرفت قابل توجهی دست پیدا کند.