بهترین‌ محاکمه «یک‌ خانواده‌ محترم» نمایش‌ آن است

به گزارش سرویس نقد رسانه 598 امیر قادری در آخرین یادداشت خود در سایت کافه سینما نوشت:
پیش از این درباره‌ی یک خانواده‌ی محترم گفته بودم که این شیوه‌ی اعتراض‌، و این روش مقابله با فیلمی که به هر دلیل نمی‌پسندیم، نیست. به یک جور محاکمه‌ی صحرایی می‌ماند که محصولی را که بزرگترین محاکمه برای آن، نمایش‌اش برای نخبگان و مردم است، از مکافات یا پاداش اصلی‌اش محروم می‌کنیم! آن موقع فیلم را ندیده بودم و حالا هم که دیده‌ام و خوش‌ام نیامده، (حیرت‌انگیز است که یک فیلمساز ایرانی، راوی فیلم‌اش را شخصیت نچسبی انتخاب کند که پس از سال‌ها از فرانسه [یکی از کشورهای سرمایه‌گذار روی فیلم] به کشور خودش برگشته و مدام از بالای عینک بزرگ‌اش، مردم تهران را می‌بیند که توی سر و کله‌ی‌ هم می‌زنند، و سر می‌جنباند!) باز نظرم همان است. مسیر اصلی مخالفت با فیلم، نه تکفیر و تحریم‌اش، که باید فشار روی مسئولانی باشد که به هر دلیل می‌خواهند فیلم دیده نشود و نه برعکس. در دنیای امروز، نه فقط موافقان، که مخالفان یک پدیده هم (فرهنگی و صنعتی نداریم)؛ باید تلاش‌شان در جهت بروز و حضور آن باشد؛ تا عیان شود اگر هنر و بی‌هنری هست. به جز این اگر باشد؛ یا ریگی در کفش داریم، یا دانش و علم و به خصوص اعتماد به نفس رویارویی با آن پدیده را به دست نیاورده‌ایم.